DE WEG
Ik ben vooral voor mijn vader erg blij dat hij in het verpleeghuis een éénpersoonskamer toegewezen heeft gekregen, alhoewel dit niet betekent dat hij er recht op heeft. Er kunnen zich omstandigheden voordoen, dat er alsnog verhuisd moet worden naar een twee persoonskamer, maar in de praktijk komt dit weinig voor, zo is ons uitgelegd.
Vader heeft de taak om voorlopig daar de draad van het leven weer op te pakken. Hij zal ook zelf moeten proberen om iets van zijn verdere leven te maken. Het is niet geheel onmogelijk dat hij op den duur als rolstoelbewoner, toch weer terug kan naar zijn eigen appartement. Wat mijzelf aangaat hoop ik ook weer terug te kunnen keren naar mijn dagelijkse handel en wandel.
Dit is al weer een week, waarin ik mijn arbeidsverplichtingen niet volledig heb kunnen nakomen. School, en met name mijn leerlingen hebben nogal te lijden onder mijn vele afwezigheid. Aan mijn volwassen groep kan ik niet de kwaliteit bieden die ik graag wil geven. Daar ben ik mij terdege van bewust.
En juist op zo'n dag opent de krant met de kop: Sneller ontslag slechte leraar met als ondertitel: Onderwijspsycholoog wil meer kwaliteit, minder werkdruk. Ik laat dit artikel maar even langs mij heen glijden met de gedachte: dit is op de basisschoolsituatie geschreven. Natuurlijk weet ik ook wel dat dit ook voor het middelbaarbaar beroepsonderwijs toepasselijk is.
Voor de komende tijd zou ik in mijn leven graag een klein beetje een geplaveide weg willen hebben en even geen tegenwind. Zo'n periode zou mij zeer welkom zijn, omdat ik dan mijn werk op school en mijn taken als mantelzorger weer wat beter kan combineren. En misschien krijg ik dan ook wel weer wat tijd om hier en daar de blogjes van anderen te lezen.
acht reacties
Nog 5 weken en dan breekt de vakantietijd aan. Hou het tot die tijd vol, dan kun je in die periode hopelijk tot rust komen. Sterkte. Een heel fijn weekend gewenst.
Zo is het leven nu eenmaal niet.
maar ik ga er vanuit dat de school waar jij werkt weet wat er aan de hand is en dat ze je niet zomaar ontslaan! Ozo..
Sterkte met je vader.
Ik hoop dat nu hij in het verpleeghuis is, jij iets meer rust kan vinden.
Een stukje werkdruk en persoonlijke omstandigheden zijn er straks niet meer bij. Weg jij is het dan… Dat komt vooral het onderwijs ten goede, ja hoor. Ik hoop dat je vader het een beetje kan vinden daar.
ja, ehm, werk is maar werk hoor.
Op dit moment is je vader het allerbelangrijkste!
(en iedereen komt er mee te zitten, helaas)