GEEN VOORSTELLINGSVERMOGEN
Binnen een half uur kan een dag die zo zonnig en veelbelovend begint, veranderen in een zwaarbewolkte toekomst. We zitten, het is nog voor tienen, lekker buiten in het zonnetje aan de koffie, boordenvol plannen voor de rest van de dag, als de telefoon gaat. Even denk ik: zou het zoonlief en Nina zijn die plannen hebben om net als vorige week te komen omdat het vandaag wel weer is om buiten in de tuin te zijn.... Het is iemand van het verzorgingshuis van vader. Hij is deze morgen gevallen, de huisdokter is geweest en voor de zekerheid wordt hij per ambulance naar het ziekenhuis gebracht om foto's te laten maken.
Als wij in het ziekenhuis aankomen, komt vader net terug van de röntgenafdeling. Van de verpleekundige horen wij dat het er niet goed uit ziet. Na heel lang wachten komt er een dokter. Ook hij vertelt dat de situatie heel ernstig is. De kom van kunstheup is als het ware door het bekken heen gegaan. Opereren is niet meer mogelijk.
Wat nu? Hier houdt mijn voorstellingvermogen op. Hoe gaat het leven van mijn vader er nu verder uitzien? Ik kan mij hier even geen voorstelling van maken. Gaat dit een leven worden van verder alleen maar liggen?Een uur later komt dezelfde arts terug met nogmaals de mededeling dat het echt niet meer operabel is. Vader zal naar een verpleeginrichting moeten, alwaar hij verzorgd kan worden. De arts probeert ons een beetje toekomst te geven met het vooruitzicht dat het lichaam zichzelf nog een beetje herstelt waardoor op den duur zitten mischien mogelijk zal zijn.
Deze waarheid doet mij zo'n pijn. Binnen in mij huilt het. Hoe moet ik mijn vader troosten? Terwijl ik naast hem zit biggelen de tranen over mijn wangen. Het enige wat ik hem kan bieden is: er samen dwars door heen gaan.
Het is nacht, ik probeer de woorden te vinden om uiting te geven aan mijn gevoelens. Morgen moet ik er weer zijn om samen met mijn vader verder te gaan.
veertien reacties
Ach meis toch, ja dat is wel heel moeilijk.
Ik heb er geen woorden voor op dit moment.
Maar wens je heel veel sterkte.
Dit is te erg voor woorden. Probeer er samen met je vader het beste van te maken. Wees zijn steun en toeverlaat. Sterkte met deze nieuwe situatie. Ik wens je alle kracht toe die je nodig zult hebben.
Dit is zeker heel erg akelig. Ik kan jullie alleen maar heel veel sterkte wensen. Laten we hopen dat je vader in ieder geval pijnvrij gehouden kan worden.
Oh Hanscke, ik kan me voorstellen dat je nu even geen moed meer hebt en alleen nog maar wanhopig bent. Maar hoe zal hij zich dan wel niet voelen. Alleen sterkte wensen helpt hier niet vrees ik. Hier is meer voor nodig.
Wat een drama…. Wat erg voor je vader en voor jou. Hier kan niemand rekening mee houden, deste harder komt het aan. Neem vooral de tijd om het te verwerken. En dan: Jouw kracht is altijd het positieve denken geweest. Ga uit van wat er nog wel kan, wie weet kan er straks meer dan het nu lijkt?
Heel veel sterkte!
Veel sterkte ook voor je vader.
Zelf denk ik dat je het nog even aam moet zien. Ik denk nl dat die artsen dat ook doen. Dwz ze willen geen valse hoop geven en kijken misschien eerst of het lichaam zelf nog iets herstelt. Pas na een maand of wat kan het zijn dat er toch nog een reparatie in zit. Ik zou dus niet alle moed verliezen.
Daarbij heb ik bij mij ouders heel wat uitlatingen van artsen gehoord, die achteraf nergens op sloegen.
Nou ja zeg. Kon je eigenlijk best tevreden zijn, dat het relatief goed ging met je vader en nu dit.
Wat uitzichtloos. Bah.
Hier is ook geen zinnig woord op te zeggen.
Doe het rustig aan, bekijk de situatie per dag en waar nodig is willen we je taken heus overnemen ( geen stress over school ).
Kroel nog maar even tegen je vader aan !
Succes / sterkte
Annemarie
Dat is zo`n beetje het ergste nieuws dat je maar kan krijgen.
Hopelijk is hij er een beetje goed onder, en gaat het lukken met dat zitten.
Heftig.
Jeetje… Dat ineens het zwart lijkt kan ik me heel goed voorstellen.
Wat onwijs moeilijk moet dit zijn. Onvoorstelbaar.
Ik wens jullie allemaal heel erg veel kracht toe.
Ik hoop dat het lichaam goed zijn best gaat doen en goed gaat herstellen!
Wat verschrikkelijk. Niet te bevatten hoe dat verder moet/gaat…
Afwachten en hopen dat het toch nog enigszins hersteld???
Ik wens je weer heel veel sterkte met deze pijnlijke fase.
Warme groetjes,
Och jee, wat akelig om dat nog mee te moeten maken voor zo’n oude man! Wat is oud worden vaak toch moeilijk…
Ach Hanschke, wat erg.
Hoe moet je dit nu verwerken, jij en je vader. Want accepteren moet, het is het enige wat jullie kunnen doen, naast het nemen van praktische maatregelen.
Ik wens je heel veel sterkte en moed.