GEDICHTENDAG
Noodweer in de Nacht
Soms als de lichten zijn gedoofd
Steekt de storm op in mijn hoofd
Beelden uit een ver verleden
Flitsen razendsnel voorbij
Ik zoek dekking onder dekens
Het mag niet baten
’t Voelt als ben ik op de kale hei
Alleen
Met ontelbare gedachten
Woorden komen als gerommel van veraf
Een enkel woord komt dreigend verder
En zwelt aan tot een harde donderslag
Verward druk ik mijn hoofd diep in het kussen
Ik wil deze beelden niet zien
En de woorden niet horen
Was de nacht maar vast voorbij
Pas tegen het ochtendgloren
Gaat de storm weer liggen
De rust keer terug in mij
hannah
Die slaapt wel heel erg slecht. De droom moet je rust geven…