ERVARING IN HERHALING
In de afgelopen dagen ben ik regelmatig door het gevoel overvallen, dat ik bezig ben met het uitvoeren van een eindeloze reeks herhalingen. Weer bezig om de tuin te laten ontwaken uit de diepe winterslaap. Opnieuw alles klaar maken voor het in aantocht zijnde voorjaar en de daarop onvermijdelijke komst van de zomer. Schoffelen, harken, snoeien, vegen, planten van kunstmest voorzien en wat al niet dies meer zij...Ik doe alle werkzaamheden met plezier, maar de volheid van het genieten van de in aantocht zijnde lente wil nog niet helemaal komen. Mijn denken is op dit moment meer gericht op het patroon van de herhaling van zetten. Het is alsof ik mijzelf moet oppeppen om enthousiast te worden voor het in aantocht zijnde feest van de nieuwe lente. Mijzelf enthousiasmeren zodat ik mij zonder terughoudendheid er aan kan overgeven en die lente als zijnde een zeer goede en beminde bekende te kunnen omarmen.O jawel, ergens, heel diep van binnen, misschien wel een beetje weggestopt in een verborgen hoekje, verheug ik mij er heus wel op, haar straks te mogen aanschouwen maar tegelijkertijd zie ik er nu al weer tegenop dat zij ook dit jaar weer zal vertrekken. Zucht, dit is de prijs die, vanwege het klimmem van de jaren, betaald moet worden. De prijs van de herkenning van de herhaling. Ervaring heeft het in zich om de verwondering over het nieuwe, het sprankelende gevoel van opwinding te laten verdwijnen. En toch zo houd ik mijzelf voor, zullen er ook dit jaar vast weer gebeurtenissen plaatsvinden die onverwachts zijn en onvoorzien, waardoor het leven juist een zo'n mooie gloed en diepe dimensie kan krijgen. Daar komt bij, een min of meer herhaling van zetten kan ook blijven boeien. Eb en vloed bestaan al een eeuwigheid, en dat beeld blijft ook altijd fascineren. Dat denkbeeld is als een reddingsboei in zee. Voorlopig houd ik mij stevig vast aan die hoopvolle gedachte.
zeven reacties
Er is geen jaar hetzelfde, en ja, ook bij mij komt er een beetje een sleur in. Alweer het gras maaien, snoeien en ga zo maar door. Maar toch, het is ieder jaar anders.
Elk jaar een nieuwe zomer, met nieuw groen en volle bladertakken.
Maar ja, zelf word je wel elk jaar een jaartje ouder.
Zo is het leven. We gaan maar door.
Geen lente, noch zomer, noch herfst, noch winter zijn gelijk. De werkzaamheden misschien wel, of de bloemen die steeds in hetzelfde jaargetij groeien en bloeien. Maar iedere keer is er toch weer net wat anders dan voorgaande jaren. En van die kleine veranderingen kun je genieten.
Ja, zo gaan de jaren door, maar geen enkel is precies het zelfde.
Zelfs iedere dag heeft wel zijn bijzondere momenten, verrassend en nieuw.
Zo gebeurd het denk ik ook met het zomerklaar maken van de tuin.
Succes meis, straks is het weer heerlijk genieten.
De vernieuwing van de verwondering vindt je misschien door vanuit een ander denkbeeld of gezichtspunt naar de lente te kijken.Ik heb mezelf eens na een zwaar jaar eens toegespitst hoe het licht(zonneschijn) zich over al manifesteert op aarde.Je hebt een leuke manier van schrijven goededag.
Het leven is één grote cyclus van steeds weer terug komende dingen, maar dat geeft ook houvast, al gebeuren er allerlei onverwachte dingen in het leven, van één ding kun je zeker zijn de seizoenen gaan gewoon door en eigenlijk geeft dat ook wel het beetje, soms zo brood nodige, rust! 
groetjes,
Elmar
Misschien komt het idee van lente eerder bij je als je bij mij nog wat in de tuin komt doen.
Love As always
Di Mario