WASMACHINEHAPPERTJE
Talmend sta ik voor de kast, onzeker over wat ik aan zal trekken. Opeens weet ik het. Dat mouwloze wolwitte dralon topje met daarover het zwarte vestje en de bruin geruite broek. Stemmig en toch niet heel overdreven netjes. Precies goed voor de kerstviering op school. Mijn ogen zoeken het beoogde truitje in de stapel maar ik kan het niet vinden. Mijn handen gaan helpen en doorzoeken het nette stapeltje wat daardoor niet een net stapeltje blijft. Ten langen leste haal ik de hele stapel maar uit de kast, maar hoe ik ook zoek, ik kan het niet vinden. De tijd schrijdt voort en er zit niets anders op dan maar een andere outfit te kiezen.
Midden op de dag herinner ik het mij opeens. Ik bezit geen wolwit topje meer. De laatste keer kwam het met een behoorlijke winkelhaak uit de wasmachine en ik vond toen dat er geen andere optie was dan het weg te gooien. Het mooie was er van af. Ook ten prooi gevallen aan het wasmachinehappertje, dat eens in de zoveel tijd een hap neemt uit een mooi kledingstuk van mij. Niet van P., nee, het happertje schijnt een voorkeur voor mijn truitjes te hebben.
's Avonds vertel ik het wel en wee van die dag aan P. en hoewel hij op mijn verzoek de wasmachine al eens eerder geïnspecteerd heeft, waagt hij deze avond uit eigener beweging nog eens een poging. Dit keer vindt hij wel wat. Een haarspeldje, maar of dit nu echt het wasmachinehappertje is moet nog maar blijken. Ik wacht af.
Doe eerst even een testje met de kleding van P. zou ik zeggen …
Fijne feestdagen!