VERPLICHTEND

De laatste weken worden de blogjes wat schaars en dat heeft zo zijn reden. Het einde van de dagen van mijn gedwongen thuis zitten zijn aangebroken, maar nee, ook deze laatste weken heb ik niet echt fluitend buiten de deur door kunnen brengen. Integendeel. Ik moest er voor oppassen om niet tenenkrommend binnen te blijven zitten. Ik dacht een paar weken geleden inderdaad dat er het één en ander zodanig geregeld was, waardoor ik weer enigszins met plezier aan de slag zou kunnnen. Tot het moment waarop er opeens een voorstel uit de lucht komt vallen. En dan gaan er opeens allerlei mechanismen werken die niet echt bevordelijk zijn om weer zin in het werk te krijgen. "Open" voorstellen die bij nader inzien zeer dwingend lijken te zijn, waar bij een nee op zo'n voorstel niet echt gewaardeerd wordt... Afijn ik wil de lezer er verder niet mee vermoeien, maar de lust tot schrijven was er even niet.
De foto heb ik gisteren in de Weerribben gemaakt tijdens een wandeling met een broeder in het vak. Hij is op een paar maand na veertig jaar in het onderwijs werkzaam geweest. Hij heeft dat werk altijd met heel veel plezier gedaan, behalve de laatste paar jaren, zo vertelde hij. Op de één of andere manier gaf zijn verhaal mij steun. Ook ik heb heel veel jaar met ontzettend veel plezier mijn werk gedaan. In ons gesprek vonden we elkaar in het feit, dat, als we op een gegeven moment een grote hoofdprijs gewonnen zouden hebben, dit geen enkele reden zou zijn geweest om met werken te stoppen. Je houdt van je werk of niet.
Ook voor hem waren de laatste jaren meer plicht dan vreugd geweest. Ik moet nog een paar jaar, maar zijn verhaal gaf mij wel steun om de schouders er toch nog maar even onder te zetten, "want," zo zei hij, "uiteindelijk kijk ik toch met tevredenheid terug op mijn arbeidzame leven." En misschien voelde ik mij daarom wel zo aangetrokken tot dit plaatje. Even leunen, voor ik mijn plicht, want zo zie ik het nu wel, moet gaan vervullen.
En met dat gevoel richt ik mij de komende dagen even helemaal op de vakantie die er aankomt. Gewerkt of niet, ik vind dat ik het dit keer dubbel en dwars heb verdiend. La Palma, ik maak mij klaar. Ik kom over enkele dagen!
UP DATE: Het dwingende voorstel bleek een onweersbui te zijn die gelukkig is overgedreven. Ik hoop dat de zon nu de ruimte krijgt om te gaan schijnen en kan blijven schijnen, ook als ik weer terug ben!
elf reacties

Hopelijk brandt de zon daar alle tegenzin uit je hoofd en kun je fris na de vakantie beginnen. Fris, maar op je hoede.

leun maar lekker, neem het er van, geniet van de dingen nu en straks is voor straks! Fijne vakantie!

Vakantie is soms echt even nodig, iets om mee bezig te zijn, naar uit te kijken en uit te voeren.
Werken doe je voor geld, maar het moet wel te doen zijn.

Fijn dat de onweersbui over is gedreven, dan ga je in ieder geval met een veel lichter gemoed op vakantie. Heeeel veel plezier, geniet er van.

Geniet van je welverdiende vakantie. Die foto doet mij denken aan een stapel heksenbezems, alleen de stelen ontbreken eraan

He, gelukkig dat de onweersbui verdreven is!
Hier begint ook heel langzaam aan de rust een heel klein beetje terug te keren; voor zo lang dat duurt
Wens je een geweldige vakantie!
Geniet van je welverdiende rust en dat je batterij weer opgeladen wordt

Praten met collega’s kan soms heel verhelderend zijn Hanscke.
Hier rommelt het ook met het werk van MB (graag niets over zeggen op onze log) maar praten met anderen over het werk heeft hem doen inzien dat hij hier toch zo slecht niet zit.
hoopjes plezier!!!