TRIO-OUDERSCHAP
Snikkend zat ze voor me. Eén brok verwarring en ellende. Ze vertelde dat haar ouders gingen scheiden. Op mijn vraag of ze het niet aan had zien komen schudde ze "nee" met haar hoofd. Ze had liever gewild dat haar ouders ruzie gehad hadden, dan was het in elk geval duidelijk geweest. Het was nu zo vaag en onbegrijpelijk; ze bleven aardig voor elkaar en gaven elkaar zelfs nog een zoen als de één of de ander wegging. Niet uit nieuwsgierigheid maar om een inschatting van haar situatie te kunnen maken vroeg ik haar of er misschien sprake was van een ander voor één van de ouders. Ze knikte. Moeder wilde verder met een vriendin. Nee ze was niet boos op moeder. Ze zag ook wel dat moeder heel gelukkig leek te zijn. Haar gevoelens gingen vooral uit naar vader. Ze had zo met hem te doen en voelde zich daarbij te kort schieten door hem niet genoeg tot troost te kunnen zijn. Verder ontmoette ze veel onbegrip voor de ontstane situatie. Moeders moeder, oma dus, was erg boos en haar eigen vriendin haakte ook af wegens onbegrip. Dertig jaar geleden was deze situatie bijna ondenkbaar geweest, maar de tijd schrijdt voort en de ontwikkelingen gaan verder.
Vanavond las ik een artikel over mogelijk nieuwe ontwikkelingen in het ouderschap. Een commissie onder voorzitterschap van oud-staatssecretaris Ella Kalsbeek houdt zich bezig met de vraag of een kind binnenkort drie of meer ouders kan hebben. Als twee vrouwen met elkaar getrouwd zijn, dan is ouderschap via de huwelijkse band haalbaar. De commissie hecht veel waarde aan het 'sociaal ouderschap' van beide vrouwen en dit zou juridisch zwaarder moeten tellen dan de betrekking die de biologische vader met het kind mag hebben. Die vader kan juridisch geen vader zijn, maar in het rapport wordt in de kantlijn de mogelijkheid van drie juridische ouders wel even aangestipt. Wenselijk is zo'n trio-ouderschap niet, zo is de mening van Kalsbeek en haar commissie.
Zo op het oog heeft het eerste verhaal niets met het tweede verhaal van doen zo zou men kunnen denken. Ik vind echter van wel. Ik ben van mening dat een ieder recht heeft om voor zijn of haar geaardheid te mogen uitkomen. Ook wanneer dat op latere leeftijd pas ontdekt wordt en het leven daardoor voor een aantal personen in eerste instantie wat ontwricht wordt. Maar om nu onderzoek te gaan doen om op een heel ingewikkelde wijze aan alle wensen van een ouderschap in vele varianten tegemoet te kunnen komen gaat mij te ver. Er zijn grenzen. In mijn visie is een kind het meest gebaat bij het hebben van een vader en een moeder. De samenleving is nu al ingewikkeld genoeg, zo blijkt uit het eerste verhaal.
acht reacties
Oef das inderdaad lastig!
Sneu voor dat meisje.
En ja, ook ik vind dat een kind het beste af is bij een vader en moeder. AL trouwt de vader met een man, of de moeder met een vrouw.
Wat je ook bent, wat je geaardheid ook is, je blijft ouder.
Het is wat anders, als een van beiden het kind niet accepteert.
Een kind heeft inderdaad het meeste baat bij een vader en moeder. Als om de een of andere reden de vader of moeder niet meer samen (met het kind) in 1 huis kunnen wonen, dan is het kind toch beter af bij 1 ouder, dan bij 2 die elkaar misschien het leven zuur maken. Bovendien kan door co-ouderschap het kind dan bij de een en vervolgens bij de ander wonen (en dat kan goed gaan, blijkt ervaring in de familie).
Wat betreft het kind uit jouw voorbeeld ligt de situatie gevoelsmatig wat anders, maar is in wezen hetzelfde als een normale scheiding. Ook hier kan het kind een aantal dagen bij de moeder en haar vriendin wonen en een aantal dagen bij de vader.
Dit soort situaties zijn nooit ideaal, maar alles is beter dan een huwelijk (samenleving) door te laten sudderen voor het kind.
Wat nu het voordeel zou kunnen zijn van een trio-ouderschap, ontgaat mij, noch zie ik het nut er van in.
Ik weet het echt niet.
Het kind heeft opvoeders, en dat zijn de ouders.
Of dat nu een vader en moeder of twee vaders of twee moeders zijn maakt niet uit.
Drie lijkt me wat veel, maar niets is ondenkbaar.
Lastige materie, ik denk dat voor een kind zowel de vrouwlijke als mannelijke energie belangrijk is te ervaren. Neemt niet weg dat homoparen uitstekende opvoeders kunnen zijn en ‘gewone’paren heel erg ontoereikend. Belangrijktste lijkt mij dat een kind kan opgroeien in een liefdevolle omgeving
Dit zijn zulke moeilijke dingen. Vriendinnen van ons zijn met elkaar ‘getrouwd’ en hebben twee kinderen via IVF met een anonieme donor. Daar is dus geen sprake van een bekende biologische vader. Toch mag alleen de vrouw die de kinderen gebaard heeft moeder zijn, de ander toeziend voogd.
Daar klopt toch ook iets niet?
En dan zou ik het weer wel heel mooi vinden als de tweede moeder ook echt als ouder erkend wordt.
In het geval dat jij schetst, is het anders. Dan zou je dus op latere leeftijd er een ouder bijkrijgen. Maar is er dan nog een eind in zicht?
Wij hadden ooit een buurvrouw waarbij van drie vaders kinderen over de vloer kwamen. En één van de vaders had een halfbroef en een halfzus die met elkaar getrouwd waren. Dat kon omdat ze geen familie van elkaar waren. Is het nog te begrijpen?
Kinderen zijn altijd de dupe in dergelijke situaties, evenals veel ouders trouwens. En dat wordt ook nog wel eens vergeten.
Ik vind het ook heel erg moeilijk voor de evt. kinderen. Ik hoop dat het betreffende meisje er gauw weer bovenop komt. Ieder geval is weer anders in deze problematiek.
Wij hadden tot voor kort ook een buurvrouw en een buurman die reeds een jaar of 26 getrouwd zijn, of moet ik zeggen waren. Van de ene op de andere dag is de vader vertrokken met de beste vriendin van zijn vrouw. Ook daar werd de dochter met het probleem opgezadeld. De (ontrouwe) vader of de moeder…