DE BOOSHEID VOORBIJ
Het gebeurt niet zo heel vaak, maar zo af en toe kan ik verschrikkelijk boos worden. Eerst herken ik die boosheid niet als zodanig. Ik voel een mengeling van beledigd-, bedroefd- en teleurgesteld zijn en pas veel later voel ik dat ik eigenlijk heel boos ben. Nog in het stadium van die gemengde gevoelens weet ik dat ik mij beter even kan terugtrekken. Waarschijnlijk is het ook maar goed dat ik alleen ben want ik merk (achteraf) dat mijn realiteitszin in die situatie toch wel wat te wensen overlaat. Mijn boosheid over iets kan ook best wel enige tijd aanhouden. Soms wel een paar dagen. Dat was gisteren en vandaag ook het geval.
Een bepaalde situatie op de tennisclub maakte mij inwendig erg boos, althans ik merkte later thuis dat ik erg boos was, want eerst was er die mengeling van al die zo juist beschreven gevoelens. Toen ik vanmiddag in de tuin bezig was merkte ik dat die boosheid vandaag nog steeds aanwezig is. Al onkruid wiedend verdween de boosheid en nam mijn relativeringsvermogen ook weer toe. Dit zette mij aan het denken en ik besloot eens op zoek te gaan naar een beschrijving over de emotie boosheid. Via google kwam ik bij deze site levenskwaliteit terecht. Het boeide mij dusdanig dat ik het heb uitgeprint en het vervolgens met grote aandacht heb gelezen.
Boosheid zou uiteindelijk altijd ontstaan uit een gefrustreerd verlangen naar veiligheid, verbondenheid of waardering. Hierbij zij aangetekend dat de frustratie vaak een (onbewust) verlangen naar hoe jij vindt dat de dingen zouden moeten zijn of hadden moeten gaan.
Tijdens het lezen van dit en nog veel meer begreep ik helemaal mijn boosheid en hoe boosheid in het algemeen werkt. Dat wat er gebeurd is hoef ik niet leuk te vinden en dat mag ik ook kenbaar maken. Maar het is niet nodig om in een boosheids-act te vervallen zoals in het artikel is beschreven. Maar wat dan?
Boosheid lost op bij de aanvaarding van het ontbreken van dat waar we naar verlangden. En dat moment voelde ik vanmiddag in de tuin, met mijn handen wroetend in de aarde. Ik blijf het jammer vinden dat niet ik maar die ander gevraagd is om bij een tennistoernooi in te vallen, maar ik aanvaard dat dit feit er nu eenmaal ligt. Om uit boosheid helemaal met tennissen te stoppen zou wel erg rigoureus en overtrokken zijn. Gelukkig is dat idee weer uit mijn hoofd en daarmee ook van de baan.
Deze boosheid heeft echter wel zin gehad. Ik ben erg veel over boosheid en de werking hiervan te weten gekomen. Misschien weet ik een volgende keer ook wel iets van die wijsheid toe te passen. ( voor de site: klik op rode ster bovenaan, ga naar script en dan naar hoofdstuk12.)
acht reacties
Ik beperk me even tot de blauwe tekst hierboven.
Hier ben ik het in elk geval niet volledig mee eens. Boosheid is niet altijd egocentrisch en respectloos.
Maar… als het er om gaat dat je teleurgesteld was door de keuze voor de invaller klopt het weer wel.
Als ik boos ben zet ik het vaak op mijn weblog, en dat lucht echt op!
Als het geen prive zaken zijn, dat hou ik prive.
Voor het script gun ik me nu niet de tijd, heb het slechts vluchtig bekeken, maar wat in het vat zit …
Ik vind het soms heel moeilijk om vanuit boosheid weer terug te keren naar een ‘normale’ situatie. Dat speelt met name als ik mijn boosheid niet (goed) kan ventileren, bijvoorbeeld omdat de ‘tegenpartij’ die niet serieus neemt. Dan komt er naast de boosheid een gevoel van machteloosheid over me waar ik weinig of niets mee kan.
KLinkt als een interessante link, boosheid is soms nuttig maar oh zo onberekenbaar. Zou je de goede link nog bekend kunnen maken??