MIJN MOERS TAAL
Opnieuw verscheen er een glimlach om mijn lippen toen ik P. een chocolaadje aanbood en hij vroeg: "Ben ik een stakker(d)?" "nee, een stumper(d)", antwoordde ik.
Een paar dagen geleden waren we bij een vriendin van mij op bezoek. Zij woont op de Veluwe, niet zover bij het dorp (Apeldoorn) vandaan waar zij en ik geboren en getogen zijn. Op zevenjarige leeftijd hebben wij elkaar daar bij de padvinderij leren kennen en we gaan aardig richting van ons vijftig jarig jubileum.
We komen nog regelmatig bij elkaar en afgelopen zondag waren we bij haar op bezoek. Ik heb dan een beetje het gevoel dat ik even thuiskom. We hebben nooit het Veluws dialect gesproken, maar zij en haar man gebruiken de uitdrukkingen die ik van huis uit ken. Het zit 'm niet alleen in de woordkeuze en het is ook niet vanwege de zinsbouw, de intonatie speelt hierbij ook een rol. Ik veer op als ik de uitdrukking "ik heb schik gehad" hoor. Dat klinkt heel vertrouwd.
Mijn vriendin werkt in een woonvorm voor verstandelijk gehandicapten en ze vertelde dat het nog steeds vaste prik is dat overbuurvrouw met kerst pasen en pinksteren een doosje chocolaadjes komt brengen met de woorden, "och die stakkerds moeten ook wat lekkers hebben". (let op de d in het woord. want zo wordt het uitgesproken) Ik zag P. zijn wenkbrauwen fronsen. Stakkerds?
Vriendin, haar man en ik keken elkaar even aan. Wij zullen deze medemensen nooit zo noemen maar wij weten nog al te goed dat men vroeger op de Veluwe zo over deze mensen dacht en sprak. Gelukkig zijn die denkbeelden wel veranderd, maar het gezegde klinkt voor ons vertrouwd. Wij weten ook, dat alleen sommige hele oude Veluwenaren dit begrip nog op deze wijze hanteren. Dit alles ontgaat P. even want een Fries heeft daar niets mee. Daar moet je echt een Veluwnaar voor zijn om dat te voelen. Dat het met mijn thuiskomengevoel te maken heeft snapt hij wel en dat laat hij mij dan merken door later in de week bij ons thuis hier op voort te borduren. Vandaar die vraag.
zeven reacties
Ik heb schik gehad…..ik hoor dat veel om mijn heen en betrap mijzelf erop dat ik het ook ben ga gebruiken.
Maar terug bij mijn roots heb ik toch gewoon dik lol gehad 
Heerlijk om de taal van vroeger, van “thuis” te horen.
grappig, ondanks dat ik maar tot mijn 8e in apeldoorn heb gewoond, komt me dit heel bekend voor. ik gebruik het zelfs nog. of dat nu door vriendin komt, die nog wel in a. woont, ik weet het niet. :)
ow, heerlijk, zo’n gevoel.
ze konden ana mijn spreken altijd horen als ik weer een weekendje thuis was geweest…
Dat zijn de dingen uit je jeugd die nooit verloren gaan. Zelfs niet als je dement wordt. Dat zit erin gebakken…