Wat teneergeslagen liep ik deze triestogende middag met de hond langs Friese groene weiden waarbij het wijdse landschap door de druilende regen mij een troosteloze aanblik bood. En toen zag ik opeens een klein bloempje in de berm bloeien. Twee december, bijna hartje winter en dan staat daar zo'n heel klein boterbloempje eenzaam en alleen dapper te bloeien. Ik besefte dat dit toch wel heel bijzonder was. Het geeft mij in ieder geval kracht om verder te gaan. Eens zal de zon weer schijnen
Dit is een teken dat je altijd door kunt gaan hoe moeilijk het ook is. Dat bloempje en jij hebben ongekende kracht in jullie!