OUD EN OUD 8

ANJA


In de rubriek OUD EN OUD wil ik proberen om de verschillende kanten van het ouder (zijn ge)worden te beschrijven. Het heeft mooie kanten, maar helaas ook een minder leuke keerzijde. Om maar wat te noemen, de kwaaltjes, de beperkingen, het afscheid moeten nemen, allemaal zaken waar een ouder wordend mens zich mee heeft te verstaan. Toch zijn er heel veel dingen die het leven van een oudere nog zeker de moeite waard maken. Beide kanten wil ik in deze rubriek op een zo'n eerlijk mogelijke manier belichten: de hobbels die genomen moeten worden bij het ouder worden, maar ook de levensvreugd die er zeker nog is.


En opeens kreeg ik antwoord op vragen die, als ik zo mijn leven overdacht, wel eens bij mij opkwamen; hoe zou een vrouw als Anja Meulenbelt nu in het leven staan? Er stond een heel groot artikel over haar in de Leeuwarder Courant. Er zullen vast heel veel vrouwen van mijn leeftijd zijn, waarvoor zij baanbrekend werk heeft verricht. Haar eerste boek uit 1976: De schaamte voorbij heeft zeer inspirerend voor mij gewerkt. Ik was 26 jaar, zag geen leven voor mij met "alleen" maar moeder en huisvrouw zijn; ik wilde meer. Ik begon zo goed en zo kwaad als het ging een studie in deeltijd aan de Sociale Academie. Ik genoot van de kennis die ik kreeg, de boeken van Erich Fromm en Erik Erikson verslond ik.

Ondanks dat mijn huwelijk op de klippen liep, ging ik wel verder met mijn studie. Mijn nieuwe lief, die een tijdje later in mijn leven kwam, P.  steunde mij daar volledig in. Van hem kreeg ik ook het feministische hangertje, het vrouwenteken met een vuistje daar in. Ik heb het de eerste jaren vol overtuiging gedragen. Mede door de opgedane inspiratie van Anja Meulenbelt heb ik mij kunnen ontwikkelen en ben ik geworden die ik ben.

En zo kom ik bij het begin van dit blog terug. Hoe zou zij het nu vinden om tot de oudere generatie te horen, zou ze, net als ikzelf, ook vinden dat we "bijna" afgeschreven zijn, gedoemd zijn tot het "nog moeten genieten van het leven" maar liever maar niet meer zo meedoen in het maatschappelijk gebeuren?

Ik kon mij helemaal vinden in haar omschrijving het moeilijk te vinden om de leeftijd te voelen. Het hoofd voelt het niet, maar het lijf wel. En op dat laatste worden wij ouderen altijd aangesproken, het zij positief, hetzij negatief, want zo positief is het niet als er gezegd wordt, wat zie je er nog goed uit voor je leeftijd. Waarom mag er niet gezegd worden, wauw, je bent oud geworden, als je iemand na lange tijd weer ziet. Oud geworden zijn als een compliment zien en niet als iets negatiefs, omdat de jeugd verloren is gegaan. 

Ook ik heb, net als Anja het oud worden altijd voor mij uitgeschoven, dat was nog niet aan de orde, maar nu het wel een feit is, zou ik eigenlijk wel willen strijden om oud worden wat uit het verdomhoekje te halen. Ooit als jonge feministe heb ik wel eens gezegd, dat ik voorzag dat, als ik oud was, weer op de barricade zou moeten staan om de ouderen een volwaardige plaats in de maatschappij te gunnen. Waar ik dat idee vandaan haalde weet ik niet, maar ik had wel enigszins een vooruitziende blik. 

Het zit nu eenmaal niet in onze cultuur ingebakken dat het de norm is je ouders, of algemener gezegd, de ouderen te respecteren zoals bijvoorbeeld in Suriname of andere landen. De plaats van ouderen in de samenleving is niet duidelijk. Het is niet alleen maar een groep mensen die alleen maar zorg nodig hebben, er wordt veel te weinig gekeken naar het potentieel van ouderen. 

Vandaag is de inauguratie van Trump, ook een oudere. Of dit nu een goed voorbeeld is van waar ouderen toe in staat zijn weet ik niet, maar ik voel me weer enigszins gesteund door good old Anja. Vitale ouderen kunnen ook het geschenk van de eeuw zijn, ouderen die personeelstekorten kunnen dempen, mantelzorg kunnen verlenen of vrijwilligerswerk doen, kortom, velen van hen zijn nog lang niet afgeschreven. 

 

                                      klik

hanscke Maandag 20 Januari 2025 - 2:42 pm | | Standaard

vier reacties

Sjoerd

Ik krijg steeds meer het idee dat ouderen niet gewenst zijn in de maatschappij. Dat ze alleen maar geld kosten (wat we zelf betaald hebben). Respect is ook ver te zoeken.

Sjoerd, (URL) - 20-01-’25 20:16
Riet (e) pietz

Ik herken me niet zo in je verhaal, voel me niet oud en afgeschreven maar geniet dat ik nu meer keus heb in dingen wel of niet te doen. Heb ook vroeger niet zo het gevoel gehad dat ik moest vechten om me als vrouw waar te maken. Ben inderdaad wél op latere leeftijd weer naar school gegaan, omdat ik het leuk vond , graag wilde en het ook kon, niet als een statement. Altijd gevonden dat iedereen maar moet doen waar hij/zij goed in is en de mogelijkheden voor zijn. Het maakt het leven wat minder een strijd en dat is wel zo prettig.

Riet (e) pietz, (URL) - 20-01-’25 21:07
Renesmurf

Ouderen hebben zelfs een eigen omroep. Alles wordt minder, maar je wordt daardoor zeker niet minder waard.

Renesmurf, (URL) - 20-01-’25 22:00
Geesje

Ik ben nog net geen zeventig, voel me niet oud en zeker niet afgeschreven.

Geesje, (URL) - 23-01-’25 10:44
(optioneel veld)
(optioneel veld)
Om een reactie te kunnen plaatsen moet je de vraag beantwoorden met een cijfer.
Persoonlijke info onthouden?
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.