EERTIJDS 49
STOELEN
Met de rubriek EERTIJDS wil ik een jaar lang, wekelijks een blogje maken over een voorwerp wat meer dan 50 jaar oud is. Dit kan van alles zijn. Iets uit mijn jeugd, iets van mijn vader of moeder, iets wat op een of andere manier bij mij terecht is gekomen, maar het MOET 50 jaar of ouder zijn. De herinneringen aan het voorwerp zal ik beschrijven en van het voorwerp plaats ik een foto.
Het einde van de serie komt in zicht. Dit keer plaats ik 2 foto's die niet helemaal aan het criterium van 50 jaar oud voldoen, maar samen zijn ze dat wel en daarom neem ik ze in het verhaal mee van de oude stoel die wel aan de eisen voldoet.
In mijn ouderlijk huis hadden mijn ouders altijd een "eigen" stoel. Mijn moeder had zo'n soort stoel zoals op de eerste foto te zien is. Dat was toch zo'n makkelijke stoel volgens haar, maar op de één of andere manier is hij vervangen door een andere stoel, maar het verhaal bleef, sunde dat 'k dat riet'n stoeltje heb wegdoan. D'r had best een nieuwe zitting in gemaakt kunn'n worden. "Nee Corrie, dat kon niet, er zat ook houtworm in", zei mijn vader dan. O ja, was ook zo.
Toen ik later bij de moeder van 2 vriendinnetjes van dochterlief over de vloer kwam, en ik deze stoel bij haar zag staan, kwam dit verhaal op tafel. Na niet zo heel lange tijd kwam ze, de moeder, opeens met de stoel aanzetten. Of ik er ook belang bij had; ze ging haar interieur veranderen en dan was de stoel toch over. Zo is ie bij mij terecht gekomen en heeft hij jaren bij ons in de kamer gestaan. Mijn moeder vond het maar zo zo. Ze ging er wel vaak in zitten, maar of dat nu was om mij een plezier te doen of omdat ze de stoel echt lekker vond zitten is mij nooit duidelijk geworden. De stoel staat nu als rariteit bij ons op zolder.
En wat de geborduurde stoelen betreft: Sinds mijn borduursel, zie EERTIJDS 38, bij hen aan de muur hing, gingen ze zelf een groot wandkleed borduren met de zelfde techniek van uitsparingen. En toen dat af was stapte mijn vader over op borduurpakketten voor Queen Ann stoelen. Mijn moeder was heel erg blij met het stoeltje toen dit bij de meubelmaker weg kwam. Uit zuinigheid wilde ze niet alle dagen in het stoeltje gaan zitten, dan zou het te veel en te snel slijten, maar naast de telefoon had de stoel een hele mooie functie. Ze heeft er al telefonerend toch heel wat uren in doorgebracht.
Mijn vader had de smaak van borduren helemaal te pakken. Maar om nu weer zo'n duur pakket te moeten kopen, nee dan was er wel een goedkopere oplossing. Zelf stramien kopen en een kleur voor de ondergrond, want van het andere pakket was nog heel veel garen over en dat kon dan mooi gebruikt worden. Het patroon kon hij met het originele stoeltje erbij ook zelf wel wat bedenken. En de stoel was voor mij! maar de kosten waren ook voor mij.
Na die tweede stoel heeft hij zelfs nog een derde stoel geborduurd, maar deze was beduidend minder mooi als de eerste en haalde het ook niet bij de tweede. Nadat mijn moeder was overleden is het werk van het derde stoeltje heel lang half af blijven liggen, maar op een gegeven moment heb ik hem gestimuleerd om het toch maar af te maken. Na het overlijden van mijn vader heb ik het allereerste stoeltje geannexeerd. Deze staat ergens op een leuke plaats in de kamer, maar wordt bijna niet gebruikt. De tweede stoel staat boven op mijn hobbykamer en de derde stoel is naar zoonlief gegaan. Zo in combinatie met de oude stoel, vind ik het geheel toch wel passend en ben ik wel tevreden met dit een na laatste blogje in deze rubriek.
Alleen al omdat deze stijl meubeltjes bijna niet meer bestaat verdienen de stoeltjes een plaatsje in deze rubriek, en dan nog hand geborduurd, waar vind je het nog!