EERTIJDS 38
DE NAALD
Met de rubriek EERTIJDS wil ik een jaar lang, wekelijks een blogje maken over een voorwerp wat meer dan 50 jaar oud is. Dit kan van alles zijn. Iets uit mijn jeugd, iets van mijn vader of moeder, iets wat op een of andere manier bij mij terecht is gekomen, maar het MOET 50 jaar of ouder zijn. De herinneringen aan het voorwerp zal ik beschrijven en van het voorwerp plaats ik een foto.
In aansluiting op EERTIJDS 37 blijf ik nog even bij de periode, dat ik (leerling) verpleegkundige ziekenverpleging B was. Hoe ik ooit op dat idee gekomen ben om dat te gaan doen? Dat is als volgt gegaan. In de zomervakantie van 1967 en 1968 heb ik vakantiewerk in verpleeghuis "Den Ooiman" in Doetinchem gedaan. Dit in navolging van een ouder vriendinnetje die dat een paar jaar daarvoor gedaan had.
Na 1 dag in de afwaskeuken gestaan te hebben, mocht ik naar de afdelingskeuken van de afdeling "Goudenregen" een afdeling voor demente bewoners. Na nog weer een paar dagen werd ik op de afdeling zelf ingezet. Ik had het daar enorm naar mijn zin en toen ik na het tweede jaar, ik had mijn MULO-diploma gehaald, met de hoofdbroeder een gesprek had, gaf ik aan dat ik daar wel wilde blijven om de opleiding Ziekenverzorging te gaan doen. De hoofdbroeder vond dat er meer in mij zat en gaf mij de raad om dan de verpleging in te gaan, ik had hiervoor genoeg vooropleiding.
Mijn ouders waren nu niet direct enthousiast en hadden liever gezien dat ik de gewone verpleging ging doen, maar dat wilde ik niet. Ik was heel erg geïnteresseerd in wat er zich in het brein van de mens afspeelde. De eis van mijn ouders was, dat ik moest wachten tot ik 18 jaar was, dus heb ik eerst nog een half jaar bij een bank dagafschriften zitten typen.
Na 10 weken vooropleiding, wat inhield dat er gedurende die tijd overdag allerlei lessen gevolgd moesten worden, werd je als leerling verpleegkundige 1e jaars op een afdeling geplaatst. Het eerste jaar heb ik iets te veel naar mijn zin nachtdiensten gedraaid. Het waren lange nachten, waar niet veel in te doen was. Ik heb menig uurtje zitten borduren echt met de bedoeling om het cadeau te doen aan mijn moeder. Zij heeft het met sinterklaas gekregen en ik weet nog een flard van het gedicht wat ik er bij heb geschreven:, 's nachts als andere mensen slapen/ gebruikt Piet de naald als wapen.
Mijn ouders vonden het zo mooi, dat zij het hebben laten inlijsten en het heeft vanaf toeN bij hen in de kamer gehangen. Mijn moeder had op de achterkant geschreven, dat het ooit naar mij terug moest, als zij er niet meer zouden zijn. Het hangt nu bij ons in de gang.
mijn hond heet Hessel Pablo
vijf reacties
Dat is wel een heel bijzondere eertijds! Wij hebben hier in huis ook wat borduursels van mijn schoonmoeder. Mooi om dat soort dingen te bewaren.
Tja, die borduurwerken, ik heb tegen mijn dochters gezegd dat ze ze in elk geval niet zomaar weg morgen gooien, bij mij staan er ook een paar ergens in een hoek, en er hangen er nog een paar op de slaapkamer, maar of ze ooit bij hun nog ergens gaan hangen betwijfel ik.
Leuk dat je het toen aan je moeder gaf en dat ze het waardeerde.
Het is een prachtig stuk borduurwerk, zeker waard om op te hangen. Voor jou natuurlijk ook nog met de herinneringen aan die lange nachten.