DE SCHUTTING
Wat moet ik er mee? Het is een gedachte die de laatste tijd steeds vaker bij mij bovenkomt.
Neem nu het songfestivalnummer. Vind ik het leuk, zegt het mij wat? Ik weet het niet, het nummer is niet echt slecht, ook geen juweeltje, maar wel eigentijds. En Joost? voor mij geldt, doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Ik ben altijd songfestivalfan geweest, dus ik blijf het wel volgen, maar mèt de nodige reserve.
En dan de kabinetsformatie, wat vind ik daar van? het duurt allemaal zo lang. Nu zijn ze nog steeds bezig om uit te zoeken welke vorm haalbaar is, minderheidskabinet, of extraparlementair, of.....Het schiet niet op. Ik ben bang dat zelfs nieuwe verkiezingen geen zoden aan de dijk zullen zetten. Ook dit blijf ik wel volgen, maar ik ben weinig hoopvol dat dit tot een tevredenheid van een meerderheid van kiezers opgelost gaat worden. Gisteren viel de term spagettiformatie, een kluwen, die bijna niet ontwart kan worden. Vanaf dit moment zal deze formatie bij mij dan ook als spagettisoap verder gaan.
Ach ja, en dan die oorlogen. Mijn hart schreit als ik al die destructieve beelden zie, waarbij mensenlevens, laat staan het welbevinden van mensen, niet telt. De dood van Navalny telt dan weer wel. Een moedig mens die met open ogen de dood tegemoet ging, maar wat moet ik er mee. De tijd van meedoen aan protestdemonstraties ligt al ver achter mij.
En dan de gezondheid van P., het laat te wensen over. Het wordt er in ieder geval niet beter op, tenzij het nieuw ontwikkelde medicijn zijn, wat hij nu mag proberen enige verbetering gaat brengen in de lichamelijke ongemakken. Over twaalf weken zullen we het weten. Maar dit is in ieder geval wel iets wat ik weet, ik ben mantelzorger geworden en de daarbij behorende taken zullen alleen maar toenemen.
Ouder worden is toch ingewikkelder dan ik dacht. Het is niet alleen een kwestie van langzaam aan iets minder kunnen. Er lijkt ook een proces van vervlakking op te treden. Je hebt als oudere immers dit alles al vaak eerder mee gemaakt, het songfestival is al eens gewonnen door dame Netta die op een kip leek, de dood van Kennedy, Martin Luther King en vele anderen, het maakt je woedend en verdrietig, kabinetsformaties die ook heel langdradig waren en waar geen goed einde aan leek te komen, etc.
En toch wil ik, ook al word ik ouder en naast mijn taak als mantelzorger wel midden in het leven blijven staan. Het is goed om over de dagelijkse schutting van het leven heen te kijken. Toch proberen om een eigen mening te vormen als was het een eerste keer dat ik zoiets mee maak. Gewoon net als toen ik jong was het doolhof van denken over iets om tot een mening te komen weer ingaan en mij blijven interesseren voor wat er om mij heen gebeurt. Dàt moet ik er mee. Over de schutting heen blijven kijken. Die opdracht geef ik mijzelf mee.
mijn hond heet Hessel
zes reacties
Het leven wordt er in ieder geval niet makkelijker door. Het begrip voor bepaalde zaken zelf minder. Vroeger was het niet beter, maar wel anders en was jezelf sterker.
Toi toi met alles. Het leven is niet altijd even eenvoudig. Ik wens je moed en wijsheid om te dragen en te doen.
In ieder geval is “ het plaatje”, ik neem aan een kunstwerk, erg leuk en toepasselijk
Een loffelijk streven om in het volle leven te blijven staan. ik weet uit ervaring dat naarmate de mantelzorgtaak zwaarder wordt, het lastiger zal worden. En héél veel maakt dat ook niet omdat eer teveel is waar je toch weinig invloed op zou hebben wanneer je wèl de volle aandacht zou kunnen hebben
@ Als het goed is staat m’n reactie er nu weer normaal dus kun je de door jou geschreven kopie weg halen.
Het is een leuk liedje, het moet opvallen en dat zal vast wel gaan lukken.
Het leven loopt voor ons allemaal slecht af, en de reis er naar toe gaat helaas niet altijd over rozen. Het beste er maar van maken.
Als het beestje maar een naam heeft. Vorige week zei iemand tegen mij dat ik wel degelijk mantelzorger ben. Nou het zal wel hoor, ik ben met iemand getrouwd en de meneer van de burgerlijke stand zei het heel duidelijk, neemt u deze man, in voor en tegenspoed ….en dat heb ik gedaan en dat doe ik nog steeds. We doen samen ons leven zo goed en zo kwaad als het gaat, maar mantelzorg, ik vind het woord alleen al zo vreselijk. Je past de dingen aan, maar ik heb nog geen moment gedacht dat ik mezelf tekort doe hoor. Aanpassen is het goede woord en dat kan op zoveel manieren, van beide kanten je doet het toch samen