VOETJEVOORVOETJE
Het was weer een waar genoegen. Ook nu nog, terwijl ik bijna vierentwintig uur later bezig ben met het plegen van onderhoud aan mijn voeten. Twee flinke blaren aan de linkervoet, één aan de rechterkant van de grote teen, wel zo groot als een twee euromuntstuk en één die er ook wel mag wezen onder de kleine teen van diezelfde linker voet en twee blaren onder het eelt van de hak van de rechtervoet. De eerste twee blaren zijn wel te behandelen, de andere twee niet.
Het is lange tijd geleden dat ik een wandeltocht van bijna veertig kilometer gelopen heb, maar ik kan het, zij het met enig ongemak, dus nog wel. Gisteren was de Walddykrintocht. Deze wandeltocht wordt één keer in de vier jaar georganiseerd, is ruim zesendertig kilometer lang en met ruim tweeduizend deelnemers is zo'n dag een ware happening. Dit jaar was het met het mooie weer helemaal uit de kunst.
Vooraf meenden allerlei stemmetjes mij te moeten influisteren dat het beter was als ik dit jaar maar niet mee zou doen. Ik zou te weinig getraind hebben, te veel last hebben van ischiaspijnscheuten die de laatste dagen opeens weer aanwezig waren, te veel tuinwerkzaamheden hebben, kortom er waren genoeg redenen te bedenken om niet mee te doen.
P. en ik hadden zoiets van: En we starten wel! We zien wel waar het schip strandt. Maar het schip strandde niet. Na de start kwamen we al snel in een goed ritme met een lekker tempo. Juist voordat ik de algehele vermoeidheid te veel ging voelen of dat ik te veel last kreeg van al te pijnlijke voeten waren we bij de finish.
Onderweg was één van mijn mijmeringen, dat, toen ik zo'n twintig jaar geleden begonnen ben met het lange afstand lopen, dit mijn zelfvertrouwen zeker ten goede is gekomen. Elke stap die je zet doe je wel zelf en het geeft gewoon een lekker voldaan gevoel als de tocht volbracht is.
acht reacties
@Goentah:Er werd in groepen van 80 deelnemers gestart, elke tien minuten. hierdoor wordt het deelnemersveld goed uit elkaar getrokken zodat je toch lekker “vrij” kunt lopen. Ik heb een paar foto’s maar deze moet ik nog bewerken.
Als je eenmaal begonnen bent wil je het afmaken ook.
En als je bezig bent is elke stap weer eentje.
Als het echt niet meer gaat zie je dat dan wel weer.
Wandelen is fantastisch! Maar die blaren, zucht, ik ben de enige van het gezin die ze oploopt, altijd weer, en altijd weer op andere plaatsen! Jammer.
Die tocht was zeker bij mij in de buurt?
Ik heb zelf nog nooit meer gelopen dan 22 km op een dag, dus ik ben natuurlijk een beginner vegeleken bij jou, maar vanaf welk moment moet ik me gaan voorbereiden op blaren
Knap dat je het volbracht hebt! Waar is die Walddykrintocht? Niet dat ik zelf mee wil doen, hoor
Mooie natuur gezien onderweg?
Het lopen in grote groepen vind ik persoonlijk nooit heel leuk, het liefst kom ik niemand tegen onderweg. Maar zelf doe je het niet, 40 km lopen, dus de enige manier om het te doen is meelopen met een wandeltocht!