EERTIJDS 31
MERKLAPPEN
Met de rubriek EERTIJDS wil ik een jaar lang, wekelijks een blogje maken over een voorwerp wat meer dan 50 jaar oud is. Dit kan van alles zijn. Iets uit mijn jeugd, iets van mijn vader of moeder, iets wat op een of andere manier bij mij terecht is gekomen, maar het MOET 50 jaar of ouder zijn. De herinneringen aan het voorwerp zal ik beschrijven en van het voorwerp plaats ik een foto.
Onlangs was er weer de Verhalenavond in Fryslân. Op Verhalenavond ontmoet heel Friesland elkaar om te luisteren naar verhalen. Verhalen in huiskamers, musea, cafés, bibliotheken, bij verenigingen en bedrijven. Dit jaar ben ik naar twee locaties in eigen dorp geweest; het Rechthuis en de Hobbydoos. Hobbydoos.nl is een online winkel gespecialiseerd in handwerkbenodigdheden zoals garens, borduurpakketten quiltstoffen en nog veel meer.
Ooit heb ik het begin van de grote onderneming meegemaakt en het leek me leuk om nu het complete verhaal van het ontstaan te horen en ik hoopte een kijkje te mogen nemen in de magazijnen.
Het verhaal van het ontstaan was zoals ik het kende, maar het was heel leuk om te horen hoe de eigenaar van jongs af aan begeistert was geweest door het breien en haken. De handwerkles was voor haar altijd een feest geweest, met één schaduwkant, zij mocht het werk niet mee naar huis nemen zoals de andere meisjes, want dan had ze het werkje te snel af en moest de handwerkjuf weer wat nieuws verzinnen.
Dit bracht mij naar de merklap van mijzelf en de verstellap van schoonmoeder. Mijn moeder had een merklap op school geborduurd, maar dat werd niet meer gedaan toen ik naar school ging en de meisjes op elke woensdagmiddag handwerkles hadden. Op de één of andere manier vond mijn moeder het toch nuttig en leuk, dat ik ook zo'n merklap ging maken. Ze heeft zo'n lapje voor mij gekocht en ik ben aan de slag gegaan. De originele merklap werd alleen maar met rood geborduurd, maar ik was toen zo eigenzinnig, dat ik met allerlei kleurtjes aan de gang ging. Ik wilde modern doen. Mijn moeder was daar niet zo enthousiast over en dat zal wel de reden zijn geweest, dat ik het ding nooit afgemaakt heb.
Helaas is de merklap van mijn moeder, na haar overlijden, bij de verhuizingen van mijn vader verdwenen. Anders had ik die merklap ook laten inlijsten. Mijn schoonmoeder had net zo'n merklap als mijn moeder, maar die is natuurlijk naar de dochter, mijn schoonzus gegaan. Er was ook nog een verstellap van mem waar allerlei versteltechnieken op te zien zijn zoals een knopenlijst met knoopsgaten, diverse splitten en andere technieken en alles met de hand gemaakt. Dit om later hemden overhemden en overalls te kunnen verstellen. Dit doek mocht ik hebben.
Ik heb het gewassen en laten inlijsten. Ik ben niet zo'n fan van foto's van de overledenen neerzetten, ik vind een aandenken zoals dit wel heel mooi en daarom hangt dit op een mooi plekje bij ons in de kamer. De initialen van mem zijn er wel in te vinden, helaas het jaartal niet, maar deze lap zal toch zo om en nabij de 90 jaar oud zijn. Mijn eigen onaffe merklap is veel jonger, maar zal toch ook al wel zo'n 60 jaar oud zijn.
mijn hond heet Hessel
vijf reacties
Jammer dat je niet alles meer hebt, maar dit is toch iets!
Ik heb alleen de borduurwerken van mezelf en die zijn al ingelijst, haha, handig voor de nabestaanden. Ik heb ze op het hart gedrukt dat ze ze niet weg mogen gooien, maar ik kan me ook voorstellen dat ze ze niet ophangen, gelukkig is dat mijn zorg niet.
Echte merklappen heb ik al niet meer hoeven maken, zelfs niet op de huishoudschool waar we een heel moderne handwerkjuf hadden.
Zij tekende mooie poppen die wij dan met lapjes mochten beplakken.
Maar alles dat op de lap van je schoonmoeder gemaakt is heb ik wél geleerd maar dan in de kledingstukken die we er moesten maken.
Och ja, die merklappen, ik heb ze ook moeten maken op de Huishoudschool, pff wat had ik daar een hekel aan, en later heb ik toch wat af geborduurd zeg, van foto’s tot grote schilderijen.
Leuk om op zo’n wijze herinneringen vast te houden. Wij hebben in dat opzicht niets.