TWEEWEEK PABLO
Is het ook druk en is het ook leuk en kunnen jullie het wat aan en genieten jullie ook en hoe is het met de nachtrust en valt het mee of valt het tegen en en en...... Allemaal vragen die we krijgen van mensen die belangstellend informeren naar onze bevindingen met onze nieuwe huisgenoot. Tja, het brengt heel wat te weeg en na één week was ik nog echt niet in staat om er een fatsoenlijk blogje over te maken. Ik had nog te veel het gevoel dat we overspoeld werden door alles wat te maken heeft met het krijgen van een pup. Maar nu, na bijna twee weken begint er weer wat rust te komen en raken wij wat ingespeeld op het nieuwe ritme.
In de eerste plaats de nachten, hoe pakken we dat aan. Gewoon als volgt, hond Hessel sliep al naast ons bed omdat hij zo onwennig was nadat Iemand er niet meer was, dus kleine Pablo kon er wel bij, maar dan wel in de bench. De eerste nacht hoorden we na een paar uur wat piepjes en toen heeft P. de kleine maar even laten plassen. De tweede nacht bleef het stil, de derde nacht zijn we er nog één keer uit geweest, maar dat was het dan wel. Erg veel nachtrust heeft het ons niet gekost.
De eerste dagen was Pablo nog erg onder de indruk van zijn nieuwe thuis en daardoor ook nog betrekkelijk rustig. Wel wilde hij toen ook al overal zijn tandjes inzetten, maar hij was toen nog wel snel af te leiden met iets. Als hij wilde gaan liggen zocht hij de warmte van Hessel maar die was er niet zo heel veel van gediend, behalve als Pablo echt moe was en bleef liggen.
Na een dag of wat was Pablo wat gewend en begon het gerace door de kamer en wat erger was, overal werden de tandjes ingezet, in de stoelen, in de boekenplank, in de boeken, de gordijnen moesten er aan geloven en de snoeren van de diverse lampen waren om op te vreten enzovoort enzovoort.
Gelukkig hadden we van broerlief naast een bench ook een puppyindoorhek te leen gekregen zodat we de keuken en het achterste deel van de kamer kunnen afsluiten. Dat brengt de nodige rust. Nu is het de kunst om pup Pablo stukje bij beetje te leren wat er wel en niet in de kamer mag. Zo hoeven we in ieder geval niet de hele dag achter hem aan te lopen met NEE! en MAG NIET.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik dit in deze mate nog niet eerder mee gemaakt had en dit is toch al de vijfde pup, maar met een beetje moed en beleid gaat dit ook wel weer lukken. Sinds een dag of twee zijn we al zo ver dat beide honden beneden slapen, dus het gezeul met bench en hondenmand is al weer verleden tijd.
We zijn al een paar maal naar het bos geweest, Pablo is al een keer naar de puppytraining geweest, de dierenarts is ook bezocht en vandaag ben ik begonnen met ze een kleine tien minuten alleen te laten. Pablo in bench en Hessel in het afgeschermde gedeelte. Voor Pablo scheen het geen probleem te zijn, voor Hessel wel, maar dat is niet ongewoon, mede omdat hij niet de hele kamer meer tot zijn beschikking heeft. Zijn we eindelijk af van alle stoelen met iets bedekken, de salontafel op zijn kant te zetten omdat hij overal op ging zitten en wij dat liever niet hadden. 
Naast dit alles is er ook nog tijd om echt te genieten. Spelletjes doen met Pablo, observeren hoe Pablo en Hessel op elkaar reageren. Om een klein voorbeeld te geven. Ze hadden van bezoek allebei zo'n kauwbot gekregen. Daar hebben ze eerst afzonderlijk heerlijk op liggen kauwen, maar na een paar dagen speelt Pablo het spel: Alles is voor Bassie. Zo gauw hij ziet dat Hessel ook met zijn kauwbot bezig is, gaat hij bezig om het van Hessel af te pakken. Hessel, goedig als hij is, neemt dan wel het kauwbot van Pablo, maar dat vindt Pablo ook niet goed en gaat druk bezig om de mogelijkheden te bekijken om beide botten in beheer te hebben.
Daarom is het ook goed om een afscheiding in de kamer te hebben, zodat er voor Hessel ook wat rust is. Hij is tenslotte met zijn 11 jaar al een beetje een heer op leeftijd.
Conclusio: ja het is druk met zo'n kleine er bij maar ook heel erg leuk. Vooral het spelen met Pablo en spelletjes te bedenken vind ik prachtig. Daar heb ik nu wel tijd voor, dat in tegenstelling tot vorige keren toen Max, Sjors, Hessel en Iemand als puppy bij ons kwamen. Toen werkte ik nog. Hoe ik dat toen gedaan heb weet ik echt niet meer, maar het is wel goed gekomen en dit keer gaat het vast ook wel weer lukken. Want ach, pup blijft niet eeuwig pup. Elke dag gaan we een beetje vooruit om Pablo bij te brengen welk gedrag gewenst is en wat niet. Meestentijds is het gewoon genieten.
mijn hond heet Hessel
vijf reacties
Alles hoort er bij, de leuke en wat minder leuke kanten. Het is een groot avontuur en een genoegen om mee te mogen maken natuurlijk.
Inderdaad, kleine pups worden groot en dan wordt het rustiger. Maar toch is de toon van je verhaal opgewekt en positief dus je bent vást op de goede weg.
Zo’n puppy is nog heel erg speels en wil alles uitproberen en ontdekken. Inderdaad niet altijd fijn, maar het hoort er gewoon bij. Een bench hebben wij nooit gebruikt.