OVERSTAG
Het is best wel druk met de kleine pup in huis dus gebruik ik het dagelijkse rondje met Hessel maar om mijn gedachten te laten gaan over wat er zich in de wereld afspeelt. Zaterdagmiddag liep ik zwaar na te denken over dat gedoe rond DWDD. Al weer iets wat kapot gemaakt werd.
Eerst in het begin van dit jaar al die commotie rond The Voice. Uiteindelijk is daar nog steeds niets concreets uit onderzoeken te voorschijn gekomen. Onderzoeken duren ik weet niet hoe lang en als er straks het één of ander op tafel ligt wat strafbaar zou zijn, dan is het waarschijnlijk net allemaal al weer heel anders als toen het in de publiciteit kwam. Ondertussen zijn er wel heel veel mensen beschadigd, waaronder ook mensen die eigenlijk niets te verwijten valt. Hier en daar worden aanklachten ook al weer ingetrokken.
Begin oktober werd Khadija Arib aan de schandpaal genageld wegens grensoverschrijdend gedrag. Toen werd opeens ook duidelijk dat grensoverschrijdend gedrag niet altijd met seksualiteit en ongewenste intimiteiten in verband gebracht hoeft te worden, nee intimiderend gedrag werd vanaf dat moment ook als grensoverschrijdend aangemerkt. Afijn die hele affaire loopt ook nog en mevrouw Vera Bergkamp viert voorlopig nog haar triomfen.
En dan hebben we nu de woede-uitbarstingen van Matthijs van Nieuwkerk als grensoverschrijdend gedrag. Ik zeg niet dat ik het vermeende gedrag goedkeur, maar ik vind het op zijn minst wat vreemd, dat 2 jaar nadat dit programma gestopt is, dit allemaal zo breed uitgemeten moet worden.
Ondertussen was ik al bijna weer in het dorp terug en hoorde ik de geluidswagen met sinterklaasliedjes rond gaan. Dag Sinterklaasje en het eindigde op Pieterpiet. Want ja, Zwarte Piet mag niet ten tonele verschijnen en ook de term is uit bijna alle Sinterklaasliedjes verdwenen.
Dit jaar is men in ons dorp kennelijk ook overstag gegaan en worden er nu aangepaste liedjes via de geluidswagen over het dorp heen gestrooid.
Er lijkt een totaal nieuwe tijd aangebroken te zijn. Ik had mij altijd voorgenomen om als ik ouder werd, niet stil te blijven staan, maar met de tijd mee te gaan. Maar nu ik dit allemaal zo op een rijtje zet, vind ik dat laatste best moeilijk. Zwarte Piet verdwenen, het programma The Voice is de nek omgedraaid, in de politiek lijkt het fatsoen ver te zoeken te zijn en nu is er al weer een volgend schandaal in medialand.
Misschien vond ik het leven pakweg 10 jaar geleden wel net iets leuker, toen ik mij gewoon nog bezig kon houden met het haken van een Zwarte Piet voor de kleindochters en een sleutelhanger voor mijzelf. En ik had toen echt niet het idee dat ik iets verkeerds deed of grensoverschrijdend bezig was.
mijn hond heet Hessel
vijf reacties
Het rare is dat ik gewoon zo’n zwarte piet niet meer zou haken. Tien jaar geleden wel. Met dat veranderen heb ik niet zo’n moeite. Inzichten veranderen. Ik vind het zelf wel fijn dat ik van standpunt kan veranderen. Maar deze tijd is niet makkelijk. Ik had het idee dat in de zeventiger jaren alles kon. Een tolerante, vooruitstrevende samenleving. Nu ja dat heb ik maar mooi gehad.
Dat begrijp ik hélemaal. De “deugcultuur” loopt de spuigaten uit en ik wens daar niet aan mee te doen. Mensen hebben geen ruggengraat meer en zoeken vaak schuldigen voor het eigen falen, meestal achteraf wanneer ze zien dat anderen er succes mee hebben. Tot mijn vreugde zag ik bij onze Sint intocht uitsluitend zwarte Pieten, ik heb ze vrijwel stuk voor stuk gecomplimenteerd met hun moed en bedankt. Dat er al dan niet als zodanig herkenbare beveiligers mee liepen is dan weer een triest teken van deze tijd.