EERTIJDS 3
EMMERS
Met de rubriek EERTIJDS wil ik een jaar lang, wekelijks een blogje maken over een voorwerp wat meer dan 50 jaar oud is. Dit kan van alles zijn. Iets uit uit mijn jeugd, iets van mijn vader of moeder, iets wat op een of andere manier bij mij terecht is gekomen, maar het MOET 50 jaar of ouder zijn. De herinneringen aan het voorwerp zal ik beschrijven en van het voorwerp maak ik een foto.
Niet alles wat aan het criterium 50 jaar of ouder voldoet is mooi. Dat geldt in ieder geval voor deze 2 emmers. Ik weet zeker dat ik deze emmers op de trouwdag van mijn eerste huwelijk heb gekregen. Van wie weet ik niet meer, maar het was toen gebruikelijk om in een blocnoteje iets op elke bladzijde te vermelden wat een cadeauwens was. Familie en kennissen scheurden dan de bladzijde met de desbetreffende cadeauwens uit het boekje en zo werd voorkomen dat het bruidspaar niet werd verblijd met drie dezelfde cadeaus zoals een broodrooster of iets dergelijks. Zo zal ik ook wel emmers gevraagd hebben, want ik had nog helemaal niets om een huishouding te kunnen beginnen.
De gele emmer heb ik gebruikt om er water voor het babybadje in te vervoeren. We waren klein behuisd, woonden in een steeg in Bunschoten
en er was geen badkamer. Wij wasten ons bij het aanrecht in het keukentje en toen dochter C. geboren was, deed ik haar boven in een badje op een standaard in bad. Ik had een elektrisch kacheltje om het kleine kamertje te verwarmen, want centrale verwarming was er natuurlijk ook niet. Het babybadje naar beneden halen was geen optie, want daar was geen ruimte voor. Boven had ik immers de commode en alle babyspulletjes liggen.
Dit alles vond in 1972 plaats. Ook toen was er nog sprake van woningnood voor de trouwlustigen. Je was al blij als je iets gevonden had, want om in Amersfoort, waar we toen als psychiatrisch verpleegkundigen werkten, een huurhuis te kunnen betrekken, bestond een wachtlijst van enkele jaren. In dat opzicht is de woonsituatie anno 2022 eigenlijk wel vergelijkbaar met die tijd. Ook was er tijdens het eerste levensjaar van dochter C. sprake van een energiecrisis, toen oliecrisis genaamd. De trotse opa en oma die in de Achterhoek woonden, hadden nogal last van maatregel "autoloze zondag". Het beperkte hen in de wens om het schattige kleinkind te komen bezoeken. We hebben in deze tijd dan nog wel geen autoloze zondagen, maar ook nu zal er met energie vanwege stikstof uitstoot en vanwege de oorlog zuinig omgesprongen moeten worden.
Terug naar de emmers. Omdat er aan de emmers het één en ander ging mankeren, zoals een hengsel dat afbrak en er kwamen scheurtjes waardoor ze ongeschikt werden om ze te gebruiken bij klussen met water, zoals ramen zemen of dweilen, heb ik ze, en dat is al jaren geleden, een nieuwe bestemming gegeven. Het zijn tuinemmers geworden. Zo af en toe moet ik in mijzelf lachen als ik die ouwe beessies gemoedelijk naast elkaar zie staan. Ze gaan op deze manier nog wel even mee denk ik.
mijn hond heet Hessel
zeven reacties
Wij hadden het geluk dat we in die tijd wat relaties hadden die dat voor ins regelde. We konden meteen is een flatje trekken waar wel een douche aanwezig was. Groot was het ook niet, maar we hadden ruimte genoeg. Ik heb hier nog ergens een blauwe plastic doos staan, volgens mij van tupperware. Daar zit al jaren ons camping bestek in. Niet dat we het ooit nog gebruiken…
Toen liep het zoals het liep, en dat is vandaag de dag nog steeds zo. Altijd handig, emmers, je hebt ze af en toe toch nodig.
Plastic emmers waren er toen nog niet zo héél lang, ze vervingen de zinken en emaillen emmers die bij e keuken uitset pasten. Die cadeauboekjes herken ik natuurlijk nog wel. Ik trouwde nog ruim tien jaar eerder en had in ’72 eindelijk wel een benedenhuis kunnen huren waar we metéén voor een warm water optie konden zorgen én een zitbad improviseerden. Nóg weer later kwam er een echte badkamer.
Ja cadeauboekjes hadden wij ook geloof ik ik weet het niet eens meer.
Ja nog zonde om weg te gooien hoor.
Een mooi emmer-verhaal en grappig dat je aan de emmers kunt zien, dat de geschiedenis zich herhaalt.