DOORSTAAN
Al een beetje wakker voordat de wekker zou gaan, ik had overigens ook vannacht weer lekker kunnen slapen, lag ik te bedenken welke titel ik mijn blog zou geven. Ik voelde me namelijk een beetje feestelijk. Al ruim 24 uur geen klachten meer, dus ik was weer beter. En morgen, dan zouden ook nog eens de meeste maatregelen vervallen. Joepie, terug naar het normale.
Het, vanwege de coronabesmetting, ziek zijn heeft een kleine week in beslag genomen. Het is me aan de éne kant meegevallen, maar aan de andere kant viel het ook nog wel tegen. Vooral in het begin had het ziek zijn veel weg van een verkoudheid. Hoofdpijn, niezen, keelpijn en wat hangerig zijn. De spierpijn die ik hier en daar voelde nam ik op de koop toe, echt heel erg was het niet.
Overdag kon ik het toch aardig op de been houden, ondanks dat het slapen 's nachts niet helemaal je dat was, mede doordat het vele hoesten mijzelf uit de slaap hield. Na 3 dagen dacht ik, dat het al wel klaar was, maar er kwam nog een staartje. Het hoesten 's nachts werd weliswaar veel minder, maar in de plaats daarvan ging het ademhalen wat minder goed. Ik kreeg het benauwd.
's Morgens stond ik op met een heel vreemd gevoel in het hoofd en mijn benen leken wel van elastiek. Koorts had ik niet. Toch maar even met de huisarts gebeld. Zolang ik de trap op en neer kon lopen en ik nog zonder onderbrekingen mijn verhaal kon doen was er niet veel aan de hand en hoorde dit gewoon bij de ziekteverschijnselen. Een kwestie van uitzieken. Dit gedeelte van het ziekteproces viel mij dus tegen.
Aan het eind van de dag hoestte ik veel slijm op, kreeg ik meer lucht en 's avonds voelde ik mij een stuk beter. Die nacht kon ik weer goed slapen en toen ik de volgende morgen opstond had ik het gevoel: zo, ik ben er weer en dat is zo gebleven, vandaar mijn blije gevoel vanmorgen, het was klaar, ik had de corona-aanval doorstaan! Met P. ging het ook de goede kant op, dat zou ook wel gaan lukken
Mijn blije gevoel ebde echter onmiddellijk weg toen ik het nieuws hoorde. Oorlog. Rusland is Oekraïne vannacht binnengevallen en wel van meerdere kanten. Dit belooft niet veel goeds. Niet voor daar, maar ook niet voor ons.
Al die coronamaatregelen van de afgelopen jaren waren niet leuk, maar ik moet er niet aan denken dat we met ons allen een oorlog moeten doorstaan, want zo vraag ik mij af, waar stopt Poetin?
Het raakt mij heel erg als ik zie, dat alles wat nu stuk is, gisteren nog heel was. Moedwillig kapot geschoten. Zomaar. In plaats van een mooie toekomst met weinig beperkingen die ons toelacht is de situatie zorgelijk geworden. Ook wij zullen zeker te maken krijgen met de gevolgen van deze oorlog, zij het misschien niet direct, dan toch wel indirect.
De waanzin van de dag. Wie bedenkt dit.
Mijn hond heet Hessel
zeven reacties
Fijn dat het weer beter met jullie gaat…!
De macht van Poetin is verschrikkelijk, maar we zijn nog niet van hem af.
Goed om te lezen dat het wel meeviel. Vandaag kwam ik een oude bekende tegen in de supermarkt. Had hem al 2 jaar niet meer met zijn rollator hier in het park gezien. Voor die tijd zag ik hem wekelijks. Hij is circa 85 en kon het dus niet laten om te vragen of ie ook corona heeft gehad. Dat was zo, hij heeft 10 dagen in het ziekenhuis gelegen, maar hij voelde zich nu weer prima. Het park vind ie inmiddels wel te ver, hij gaat nu naar een park dichter bij zijn appartement.
We leren het nooit…