DE WADOPERA
De wadopera Peter Grimes. Wat een mooi schouwspel c.q. spektakel. Een opera uit 1945, geschreven door Benjamin Britten. De dood van een vissersjongen roept vraagtekens op en Peter Grimes wordt danig aan de tand gevoeld en wordt bij voorbaat al schuldig bevonden. Door de roddels en verdachtmakingen krijgt Peter Grimes geen kans om zich te verdedigen. Als dan een volgende vissersjongen uitglijdt en daardoor ook de dood vindt lijkt er maar één oplossing te zijn, de zee opvaren en met eigen boot ten onder gaan.
De hoofdrolspelers zongen voortreffelijk en het koor en de twintig figuranten waren een genot om naar te kijken. De bewegingen waren zo goed in overeenstemming met de muziek. Met een paar "simpele" bewegingen wist deze groep zo maar een storm weer te geven, of het leven in een café, het volk op het marktplein, kortom het klopte. De muziek zelf vind ik niet altijd even mooi. Het is typisch een nieuw modische opera waarin nogal wat dissonanten verwerkt zijn. Toch waren er van tijd tot tijd ook hele melodieuze passages. Kortom ik heb genoten.
Toch had het heel wat voeten in aarde voor ik dit kon zien. Ik had al kaarten besteld voordat de corona pandemie uitbrak. Ik heb de kaarten weer ingeleverd en het geld teruggeboekt gekregen. Toen in februari de oproep kwam om toch maar kaarten te bestellen, zodat de voorbereidingen door konden gaan heb ik dat gedaan.
Ik heb keurig de kaarten onder het label tickets geparkeerd. De avond voor de voorstelling heb ik ze uitgeprint en we zijn welgemoed op pad gegaan. Vroeg voor ons doen, want ik wilde voldoende tijd hebben om vooraf ook van het spektakel te kunnen genieten. Nadat de QRcoronascan gecontroleerd was pakte ik de toegangstickets. Tot mijn grote schrik stond er een heel andere datum dan dat ik geboekt had. De datum van twee dagen eerder. Gewoon doorlopen was het advies van P., we zien wel waar het schip strandt. Natuurlijk strandde het schip bij de controle. De scan pakte de code niet.
We werden doorverwezen naar een andere dame. Tja we waren 2 dagen te laat.....Op mijn telefoon kon ik laten zien dat ik in februari toch echt voor 10 september, de première gekozen had. Met een beetje soebatten kreeg ik voor elkaar dat we mochten wachten om te zien of er lege plaatsen over bleven. Terwijl wij aan de zijkant wachten, bleek dat meerdere mensen op de verkeerde datum waren gekomen. Uiteindelijk kregen we een uitleg. We zouden een mailtje gehad moeten hebben, waar in melding was gemaakt dat de datum veranderd was. Met de hand op mijn hart kon ik echt zeggen dat ik dat mailtje nooit gezien heb en dat gold voor meerderen. Bovendien zou het van de zotte zijn om zomaar zonder enig overleg een datum veranderen.
Afijn toen iedereen binnen was bleken er nog genoeg vrije stoelen te zijn. Vanwege de coronaverordening hadden ze van 2000 toeschouwers moeten inkrimpen naar 1600. Er werd verder niet moeilijk meer gedaan, en we, ongeveer een groepje van 15 personen, mochten zelf een plaats uitzoeken. Dat was niet moeilijk, ik zag dat er op de vierde rij, pal in het midden nog een groot aantal stoelen onbezet waren. Daar zijn P. en ik neergestreken.
We hadden een voortreffelijk plaats, beter dan die ik geboekt had. Ik zie dat maar als het wisselgeld, want nog even genieten van het uitzicht over het donker wordende wad is door dat gedoe jammer genoeg wel aan mij voorbij gegaan. Maar dat deerde mij toen niet meer zo, want ik was al lang blij dat de voorstelling niet aan mijn neus voorbij zou gaan. Nogmaals, ik heb genoten. Later thuis heb ik alle berichten nog eens goed nagezien, er zat een berichtje in de spambox. Nooit gezien.
Mijn hond heet Hessel
Och, een geluk bij een ongelukje, dat hadden jullie zeker verdiend.