ALS DAT MAAR
Als dat maar goed afloopt, dacht ik toen ik haar, mijn tante Bep, die haar 95 ste verjaardag met ons vierde, zag vetrekken, omdat ze het net niet voor elkaar kon krijgen om tot het einde van haar feestje te blijven. Ik zat weer even naast haar, maar ineens was het gebeurd. Het toetje leek net niet helemaal goed te vallen en ook de drukte om haar heen werd haar te veel. Mijn neef, haar zoon werd gewaarschuwd en na een klein overleg tussen de twee neven en hun moeder werd besloten om niet meer op de koffie te wachten maar haar naar huis te brengen. Nog even wat flauwtjes zwaaiend naar ons liep ze achter de rollater naar de auto die inmiddels klaar stond.
Als ik er van overtuigd was geweest dat ze het toch wel leuk gevonden had, om dit feestje met ons, te weten de twee zoons en hun familie, bestaand uit drie kleinkinderen en hun gezinnen met de achterkleinkinderen en een behoorlijk aantal neven en nichten met aanhang en ook nog wat oudere bewoners van de zorginstelling waar ze woont, dus al met al toch wel een gezelschap van 30 personen te vieren, dan had ik haar vertrek misschien iets minder zwaar opgevat.
Nu voelde ik mij bijna een beetje schuldig, want ik had haar van te voren nog gebeld en ik wist dat ze er best een beetje tegen opzag. Al die mensen, al die drukte....Zelf vond ik het helemaal geweldig om zo bij elkaar te zijn vanwege haar verjaardag. Het was echt een feest om ter ere van tante Bep elkaar te ontmoeten op een bijeenkomst die niet droevig was. Ik hoop maar, dat als ze wat uitgerust is, er toch een goed gevoel aan overhoudt.
Ik denk zo vaak, hoe zou het zijn als je vijfennegentig bent, het verstand nog helemaal in tact is, als voorbeeld wil ik maar even noemen dat ze al vier delen van de zeven zusters heeft gelezen, het lichaam hier en daar wat gebreken vertoont, maar dat er niemand meer in leven is met wie jij je jeugd of jonge jaren hebt doorgebracht. Dan kunnen er met nog zoveel goede bedoelingen 30 mensen op je feestje komen, maar zou de eenzaamheid, het gevoel van verlaten zijn door leeftijdsgenoten, toch niet mee gaan spelen?
En toch was het fijn om met zoveel familie bij elkaar te zijn. Tante Bep is getrouwd geweest met een broer van mijn vader. Zij, de broers, kwamen uit een gezin met 6 kinderen, maar toch, in de eerste 12 jaar van ons leven van de neven en nichten en dat zijn er dus best wel wat, gingen we vaak wel bij elkaar op verjaardagsvisite. Op zo'n manier is er toch wel een band ontstaan tussen ons en dat was op dit feestje nog goed te merken.
En wat is het dan leuk als je ontdekt, dat mensen nog kwaliteiten ontwikkelen die pas ontdekt zijn. Zo vertelde een neef vol passie dat hij was gaan schilderen en dat hij uitziet naar over anderhalf jaar als hij met pensioen zal gaan. Want ja, was het vooral de kindertijd die ons met elkaar verbond, we zijn nu allemaal òf met pensioen of het pensioen is al in zicht. We worden oud, zeggen we dan tegen elkaar, maar dat oud worden is dan toch ook weer heel betrekkelijk als je dat afzet tegen de leeftijd van onze tante, de moeder van onze neven.
Ik hoop echt dat de herinneringen aan deze blije bijeenkomst toch ook een fijn gevoel bij tante Bep zal achterlaten. In oktober zal ik weer een dagje naar haar toe gaan. Volgens mijn neven zou het nog mogelijk zijn om de traditie van mijn bezoekjes, een rondritje door de bossen rond Apeldoorn en dan samen een pannenkoek eten, nog uitvoerbaar zijn. Dat zou ik wel heel erg fijn vinden.
En wat helemaal fijn is, het gaat goed met haar.
mijn hond heet Hessel
zes reacties
Ik moet er nu al niet aan denken, dus op mijn 95ste zeker niet. Waarom komen jullie niet gewoon af en toe bij elkaar zonder tante Bep als daar behoefte aan is, gewoon 1 keer per jaar of zo. Tante Bep is nu alleen maar blij dat het achter de rug is hoor, dat weet ik zeker.
Hopelijk geniet ze toch nog wel wat na.
De drukte zou voor mij ook niet hoeven, ik zou het meer in kleine porties verdelen.
Wat jammer nou dat de reacties nogal negatief uitpakken. Bijna iedereen had gehoor gegeven aan de uitnodiging. En dat is toch fantastisch, dit feest samen te vieren ipv samen bij het uiteinde aanwezig te zijn. Ze was moe, maar ze heeft echt wel genoten. Een voorbeeld van: vier het leven.
95 is ook wel een hele leeftijd voor zo’n druk feest. Ze zal er zeker aanvankelijk van genoten hebben. Wel logisch dat het haar teveel werd later op de avond maar ze zal er vast nog wel van nagenieten.