NIETS IS HIER BLIJVEND
Mijn moeder zong dit lied nog al eens en ik moet er vaak aan denken, want het is o zo waar. Alles verandert voortdurend en nu na dit coronajaar helemaal. Het wordt niet meer hetzelfde als het was. Een mooi voorbeeld is bijvoorbeeld de bridgeclub.
Jarenlang was de dinsdagavond de clubavond; de éne week de competitie en de andere week de vrije bridgeavond. Daar kwam verandering in toen de puntentelling geautomatiseerd werd. Opeens kregen we te maken met 2 verschillende competities en het vrij bridgen behoorde tot de verleden tijd.
Nu er ruim anderhalf jaar niet gebridget is, is er bij de veelal oudere leden een weerstand ontstaan om op de avond te bridgen. Men vindt het bezwaarlijk om in het donker te rijden, het weer kan verraderlijk zijn, een aantal heeft in de afgelopen tijd de partner, veelal wegens ouderdom, verloren en vindt het vervelend om 's avonds laat alleen thuis te komen en zo zijn er nog een aantal redenen genoemd om liever op de woensdagmiddag te willen bridgen. Het voorstel van het bestuur, weer 2 verschillende competities, de één op woensdagmiddag en de ander op dinsdagavond is met een grote meerderheid van stemmen aangenomen.
Ik snap het helemaal. Om wille van de club heb ik dan ook het voorstel gesteund, mede omdat anders een nogal fors aantal leden zou bedanken. Maar dat betekent wel dat de dinsdagavond de vaste bridgeavond zoals het nu was, gaat verdwijnen. Iedere keer zal ik moeten denken, is het deze dinsdag wel of niet.
Ik merk dat ik dat jammer vind. Terug naar het vertrouwde leven zoals het was gaat dus niet meer. Het maakte mij gisteravond wat melancholisch. Iets wat vast was en vertrouwd, jarenlang, komt niet meer terug.
En dat moest ik vanmorgen nogmaals constateren, maar nu op een heel ander vlak. Dochterlief belt tegenwoordig 's morgens vroeg nog wel eens, als ze naar haar werk wandelt. Dan heeft ze nog geen gesprekken gevoerd en is nog niet te moe om ook nog eens een gezelligheidsgesprekje te moeten doen. Kleine dochter R. was een week naar Terschelling geweest en had het reuze naar haar zin gehad. "Maar", zo was het commentaar van mijn dochter," ze is wel anders thuisgekomen, dan ze weggegaan is. Ze lijkt wel een jaar ouder."
Ach ja, ook daar gaat het leven verder, kleine meisjes worden groot, ook daar blijft het niet zoals het was. Zelf merk ik dat de laatste jaren de rol van oma al heel erg veranderd is en nu is dochterlief zelf aan de beurt om haar rol als moeder eens onder de loep te nemen, net zoals ik dat ook heb moeten doen toen zij zestien was.
Want nee, niets is hier blijvend. Alles verandert voortdurend.
Wat nog niet veranderd is, is het getreuzel om een kabinet in elkaar te timmeren. Toch zal ook die tijd eindig blijken te zijn. Alleen, op dit moment is het een treurspel in veel te veel bedrijven. Maar het zal een keer veranderen, want ook die situatie is niet blijvend.
Mijn hond heet Hessel
Ik heb niet zo’n probleem met veranderingen. Dat houdt een mens alert.