EN DE WINNAAR IS...
Voor de laatste keer die avond gaat de zoemer. De vierde avond van de bridgecompetitie van deze winter is voorbij. Nu begint het leukste? deel van de avond. Eindelijk een glas wijn en wachten op de uitslag, ondertussen even bijpratend met diverse vrienden en bekenden.
Na een half uur is het zover. De wedstrijdleider pakt de microfoon en kondigt aan de uitslagen bekend te gaan maken, te beginnen met de laagst gekwalificeerde lijn, de D-lijn. Plaats 16, paar X met zoveel %, wat inherent is aan het behaalde aantal punten.
De opsomming gaat verder. De spanning stijgt. Plaats 3, en onze namen, die van P. en mij worden nog steeds niet genoemd. En dan plaats 1, met de namen van P. en mij. De hoogste score van de avond. Ik reageer met ongeloof en een indianen kreet ontsnapt uit mijn keel. Eindelijk, na vele competitieavonden als laatste geeindigd te zijn, zijn we er weer eens in gelaagd om als eerste te eindigen.
Ik word met hier en daar een sst. tot stilte gemaand. De uitslag van de hogere lijnen moet ten slotte ook nog bekend gemaakt worden. Even later verlaat ik in een roes de zaal. Heerlijk, het is eens weer gelukt denk ik voldaan. Ik kan toch een heel klein beetje bridgen.
Toch zal ik nog veel moeten leren. Het incasseren van een overwinning bijvoorbeeld, want een indianenkreet op een bridgeavond? Nee dat is niet gepast. Dat is mij wel duidelijk geworden.
Als dat álles is wat je nog moet leren…