DE HOOFDPRIJS


Het was woensdag een lange zit. De operatie was om half elf gepland, maar door uitloop van de eerder geplande operatie werd het half twee. De verpleegkundige had ons bij het intakegesprek verteld dat er 116 minuten voor gepland waren, dus toen P. mij om 13.15uur belde dat hij richting OK ging, ben ik gaan zitten rekenen. Zo tegen vier uur zou ik gebeld kunnen worden, dacht ik.

Maar het duurde maar en het duurde maar. De bridgekennis die 's morgens bij mij zou zijn had voor die middag andere afspraken, dus ik was alleen. Toen zij om half vijf via een appje aanbood om alsnog te komen heb ik dat met beide armen aangenomen.

En het werd vijf uur en het werd half zes. Op zijn best zou het op een stoma uitgedraaid zijn, zo dacht ik en een tel later dacht ik, laat het dan maar zo zijn, want dan is hij er nog.... Er zouden hartritmestoornissen kunnen optreden met alle gevolgen van dien. Kortom, de meest vreselijke gedachten spookten door mijn hoofd.

Eindelijk, om tien voor zes, ik was al weer op weg naar het toilet want puur van de zenuwen moest ik alweer, ging de telefoon en zo was ik toch nog alleen toen de chirurg mij ging vertellen hoe het was gegaan. Gelukkig was het een hele positieve boodschap, alles was goed en ze hadden alles kunnen doen wat ze hadden willen doen. De drie aangetaste lymfklieren waren verwijderd: één op het topje van de alvleesklier, één bij de dikke darm en er was nog een stukje van de dunne darm weggenomen. Garanties kon hij niet geven maar volgens hem was nu alles weg.

Wat was ik blij. Ik zweefde naar beneden om de goede brigdgekennis snel het goede nieuws te vertellen. Hoewel het toch wel een eind rijden is, ben ik nog wel even naar hem toe geweest en het viel mij mee zoals hij er aan toe was. Goed aanspreekbaar en ook hij was heel erg opgelucht dat de operatie naar wens is verlopen.

Na een veel te korte nacht werd ik de volgende morgen wakker met het gevoel, dat we de hoofdprijs gewonnen hebben. Geen complicaties, geen stoma, geen hartritmestoornissen, niets van dat alles. Het lijkt helemaal goed te gaan komen.

Later vertelde ik dit ook aan de chirurg, maar hij temperde nog even mijn vreugdegevoel. Pas als zondag alles nog zo goed is, als er geen lekkages zijn ontstaan of andere complicaties te voorschijn zijn gekomen zijn zij als chirurgen ook tevreden en dan mag ik wat hen betreft de vlag uitsteken. En misschien ga ik dan ook nog wel doen, want een hoofdprijs krijg je ten slotte niet alle dagen.

                        klik

hanscke Vrijdag 07 Juni 2019 - 8:16 pm | | Standaard

zeven reacties

Marjolijn

Spannende tijd, maar gelukkig heb je toch al goede berichten gekregen…!

Marjolijn, - 08-06-’19 06:36
ria

Hopelijk gaat alles naar wens, dan kan je zondag nog een keer juichen

ria, (URL) - 08-06-’19 11:08
Sjoerd

Dan is het toch mooi dat je nu samen weer kunt hopen… Proficiat met het mooie resultaat.

Sjoerd, (URL) - 08-06-’19 20:01
Mrs. T.

Zo, wat fijn zeg. En nu inderdaad maar hopen dat ze morgen helemaal tevreden zijn.

Mrs. T., (URL) - 08-06-’19 20:24
Rietepietz

Daar kan ik me wel iets bij voorstellen, toch alvast voorzichtig gefeliciteerd.

Rietepietz, (URL) - 09-06-’19 22:00
Renesmurf

Ja, nooit te vroeg juichen, maar een positief gevoel moet je natuurlijk zo lang mogelijk vasthouden, van doemdenken is nog nooit iemand beter geworden.

Renesmurf, (URL) - 09-06-’19 23:08
Platoonline

Dat is me een ingreep geweest. Knap dat ze dat allemaal kunnen.
Gefeliciteerd voor jullie allebei.

Platoonline, - 13-06-’19 18:39
(optioneel veld)
(optioneel veld)
Om een reactie te kunnen plaatsen moet je deze vraag beantwoorden.
Persoonlijke info onthouden?
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.