EERLIJK OF NIET
Toen ik vorig jaar zomer dit breipatroon op de wekelijkse toezending voorbij zag komen deed het meisje? mij heel erg denken aan kleindochter R. Na wat dubben heb ik het garen besteld en (het bedrijf www.Hobbydoos is namelijk in ons dorp in de oude melkfabriek gevestigd) opgehaald. Dit zou ik wel eens eventjes heel snel breien zodat ik het haar op haar verjaardag in augustus kon geven.
Bij het dubben zat uiteraard de inschatting of ze het wel of niet mooi zou vinden, maar ik heb de gok genomen. Als ze het niet mooi zou vinden, was ik leuk bezig geweest en zou ik er vast wel een andere bestemming voor kunnen vinden.
Natuurlijk had ik het niet op tijd klaar en dan raakt het wat naar de achtergrond, omdat ik dan al weer een nieuw project ben begonnen, maar vorige week was het dan zo ver, het was af. Het is per post naar haar opgestuurd met een begeleidend briefje dat, als ze het niet mooi vindt dit eerlijk kan zeggen, want smaken verschillen nu eenmaal.
Helaas, ze vindt het produkt heel mooi, ze vindt het ook heel lief dat ik dit voor haar gemaakt heb, maar ze wil het toch liever teruggeven, want ze gaat het vast niet dragen omdat het niet haar smaak is.
Tja, het is heel eerlijk, dat wel en uiteraard heb ik er wel rekening mee gehouden dat dit zou kunnen gebeuren maar toch doet het een beetje pijn. Ik denk niet dat ik op haar voorstel inga om samen iets uit te zoeken. Dat gaat mij dan weer net iets te ver omdat er dan iets van mij verwacht wordt. Dan kom ik te veel onder druk te staan om het breien nog leuk te vinden.
Zou ik het fijner gevonden hebben, als ze gezegd zou hebben dat ze het heel mooi vindt en het vervolgens nooit zou dragen, zo vroeg ik mij af, toen ik even de slaap niet kon vatten. We wonen ver genoeg van elkaar af, ik zou het nooit gemerkt hebben. Ik heb zo mijn twijfels. Ik stel eerlijkheid heel erg op prijs, maar zou eerlijkheid ook te ver kunnen gaan?
Ik weet het echt niet. Ik ben zelf denk ik niet altijd eerlijk, als ik iets krijg wat ik niet mooi vind; bang om de ander teleur te stellen of te kwetsen laat ik niet het achterste van mijn tong zien. Je kunt je afvragen of dat wel eerlijk is.
zeven reacties
Ik begrijp het helemaal, en het komt op deze manier ook hard aan. En ook ik weet niet of ik mijn kinderen zou adviseren om zo eerlijk tegen mensen te zijn. Karakter heeft je kleindochter wel, menigeen zou dit niet gedurfd hebben.
Je had natuurlijk zélf aangegeven dat ze eerlijk moest zijn en dat deed ze.
Maar we komen allemaal wel eens voor dit soort eerlijkheid te staan en ik vind dat prettig. Als ze wél zegt dat het haar smaak is maar je een volgende weer iets zonder vooraf te vragen of ze dat leuk vindt. En als het iets is dat je zelf maakt kun je dus ook niet ruilen en wordt de druk om het te accepteren steeds groter.
Goed van haar! Eerlijk duurt het langst hoor. Ik heb ooit ook weleens iets gebreid voor de kleinkinderen en het eigenlijk nooit zien dragen ook omdat ze te ver weg woonden, wat heb je er dan aan? En nu weet je tenminste dat ze van andere dingen houdt, wat dat dan ook moge zijn 
Niemand is altijd even eerlijk, maar als je er zelf om vraagt om eerlijk te zijn kan je dat ook terug verwachten natuurlijk. Bovendien, als ze zou jokken dat ze het zou dragen zou je misschien nog eentje voor haar maken die ze dan ook niet zou dragen, Uiteindelijk duurt eerlijk het langst.
Ik vind ‘m prachtig, maar ja, smaken verschillen. Ik zou er zo blij mee zijn dat iemand speciaal voor mij iets gemaakt heeft dat ik het zou houden, ook als het niet helemaal mijn smaak is, en dan desnoods alleen thuis dragen, als mijn kritische vrienden het niet zien. Want daar gaat het vaak om, niet om wat ze zelf mooi of leuk vinden, maar wat ze denken wat anderen vinden.
Misschien niet leuk, maar wel heel eerlijk als ze toch weet dat ze het nooit zal dragen.
Dan kun je er toch beter een ander blij mee maken.