OP DE BONNEFOOI 1
We vertrokken de zondag, direct na de 2e zwarte zaterdag in Frankrijk. De week daarvoor begon ik mij een beetje zorgen te maken, omdat ik mij ging realiseren dat het De Vakantietijd van de Fransen was. Misschien waren de campings overal wel complèt. Wat dan? Van de weeromstuit ging ik maar wat googelen. Onze eerste eindbestemming zou Clisson zijn. Gelukkig, daar was nog plaats zag ik maar veiligheidshalve heb ik toch maar voor drie nachten gereserveerd èn betaald. Het is iets wat wij eigenljk nooit doen, maar in het hoogseizoen weet je maar nooit.
Eén dag voor we zouden vertrekken kreeg ik het weer spaans benauwd. We wilden de eerste dag in Amiëns aankomen, daar hadden we al eens eerder overnacht. Niet een hele fijne camping, maar ach voor één nacht stel ik geen eisen. Voor alle zekerheid toch maar even gekeken of er plaats was en NEE; de schrik sloeg mij om het hart. Er kon niet meer gereserveerd worden want het was vol! Wat nu. Al googelend kwam ik op een site: Campings langs de autoroutes en daar stond de A28 ook bij. Ik kreeg keurig een rijtje campings voorgeschoteld met de vermelding van de afslagdie daar bijhoorde.
Londinieres bij Foucamont bleek maar 1,5km van de snelweg af te liggen. Reserveren lukte niet. later begreep ik ook waarom niet. We maakten een top 3 lijstje van campings die we zouden proberen. Natuurlijk was ik wat zenuwachtig toen we om half zeven de juiste afslag namen. De camping bleek een camping municipal te zjn, helemaal berekend op de voorbijtrekkende passanten en waar geen sprake van resereveringen is. Een eenvoudige nette camping met geen beheerder. Dan is het een kwestie van zelf een plaatsje uitzoeken en de gemeenteman komt dan vaak 's avonds of de volgende morgen vroeg om het geld innen. Van de 30 plaatsen waren er hooguit 10 bezet. Dar had ik mij nu zo'n zorgen om gemaakt.
Helemaal gelukkig heb ik daar onze maaltijd gekookt. Jammer dat het een beetje regende, want daardoor konden we niet buiten eten, de temperatuur was namelijk wel heel aangenaam. Gelukkig werd het na verloop van tijd toch nog droog en konden we met de jongens nog even de benen strekken en zijn we even naar het dorpje gelopen.
Ik wist gelijk weer waarom vakantie zo leuk kan zijn. Ik kan dan namelijk extra blij worden van betrekkelijk kleine dingen.
De volgende dag zijn we in Clisson aangekomen. Ook daar was nog voldoende plaats. Vanuit Clisson, wat overigens een aardig stadje is, had ik twee wensen op mijn lijstje staan van plaatsen die ik wilde bezoeken, te weten de stad Nantes en de uitmonding van de Loire in de Atlantische Oceaan.
Een mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest…
En dan valt het achteraf meestal erg mee.