HONDS
Onlangs werden we als buurt weer eens getrakteerd op een hele lange middag geblafjank van de Melschelse herder een paar huizen verderop. Als pup heeft die hond mij een paar jaar geleden al heel wat nachtrust gekost. 's Morgens om zes uur werd het beestje buiten in de kennel gezet en begon dan aan zijn dagtaak van erbarmelijk janken. Vaak heb ik op het punt gestaan om er iets van te zeggen, maar zo dacht ik, wij zijn niet de naaste buren, misschien doen anderen dat wel.
Het schijnt wel gebeurd te zijn, maar het is nooit afdoende geweest. Het heeft geresulteerd in het feit dat het dier een anti-blaf band om heeft gekregen. Dit apparaat schijnt hele hoge signalen af te geven als de hond blaft, wat heel akelig voor het dier schijnt te zijn. Als het apparaat werkt, blaft de inmiddels volwassen hond bijna niet. Of de hond een leuk leven heeft is een ander verhaal. Zo af en toe wordt het dier uitgelaten, maar sinds het jonge stel een baby heeft is dat uitlaten, wat toch al niet zo veel gebeurde, sterk afgenomen.
Afgelopen zaterdagmiddag was het weer raak. De hond heeft de hele middag erbarmelijk zitten blafjanken en voorzover ik het na kon gaan was er niemand thuis. Ik was het na een paar uur wel zo helemaal zat. Het geluid irriteerde mij mateloos, maar daarnaast had ik ook medelijden met de hond.
Ik heb een mooie neutrale kaart opgezocht en deze met de tekst voorzien dat wij het echt heel verschrikkelijk vinden om een hele middag dat gejankblaf aan te moeten horen. Het kaartje heb ik keurig van onze namen voorzien en in hun brievenbus gedaan. Tot op heden hebben we geen enkele reactie ontvangen.
Ik begrijp echt niet waarom mensen er een hond op na houden als het beest niet eens binnen mag. Voor ons is een hond een huisgenoot. Dat is altijd zo geweest en dat is niet veranderd toen er een tweede bij is gekomen. En je kunt er toch zoveel plezier aan beleven, als je er aandacht voor hebt.
Ter illustratie het onderstaande fotoverhaal.
Ik vind het iedere keer weer schitterend als dit toneelstukje in verschillende varianten door Hessel wordt opgevoerd. Dit keer was ik alert genoeg om met de tablet dit hele verhaal in fotoshots te kunnen vastleggen. Mijn hondenkinderen, ik moet er niet aan denken dat ze de hele dag buiten in een kennel zouden moeten verblijven. Dan zou ik geen hond willen hebben. Ik heb ze juist voor de gezelligheid. Je kunt er zoveel plezier aan beleven.
zes reacties
Ik snap ook niet hoe mensen zo met een dier kunnen omgaan. Ik zou me daar groen en geel over ergeren…
Herkenbaar, we hebben ook enige tijd zo’n jankblaffer in een tuin achter ons gehad, héél irritant . Je snapt niet dat die mensen er zelf niet stapelgek van worden,al zijn ze er natuurlijk niet altijd bij zoals de keer waar jij het hier over hebt..
Ja, sommige mensen…. Ik zag eens een hond met schurft, en maar krabben en maar doen, maar de mensen hadden geen geld voor de dierenarts. Tja, ik vind het wel zielig maar ben ook keihard. Het doet me wel wat, ik doe er niks aan.
Treurig vind ik dat. Maar zolang ze de hond voer en water geven en als hij droog zit (in die kennel dus) komt de dierenbescherming echt niet in actie. Vaak nemen mensen in een opwelling een huisdier en dan krijgen ze het opeens te druk of er verandert iets in hun leven (scheiding of juist nieuwe partner die niet van dieren is) en bingo.
Die antiblafbanden zouden verboden moeten worden.
Daar heb je helemaal gelijk in hoor, wat een rare buren. Goed gedaan van die kaart, maar of het helpt… ze weten nu in elk geval hoe je erover denkt.