KNUFFELINDUSTRIE


Ik had ze tijdens de Vierdaagse in Nijmegen wel langs de kant van de weg zien staan, de veelal jonge dames en zo af en toe ook een jonge man, een bord omhooghoudend met de tekst FREE HUGS, maar het zei mij helemaal niets. Ik vroeg mij zo en passant wel even af wat de zin hier nu van was, maar verder heb ik het toen langs mij heen laten gaan.

Totdat ik vorige week Tim Fransen, een hele jonge nieuwe cabaretier, in de tv-uitzending  van zijn voorstelling een aantal opmerkingen hoorde maken over de zogenaamde knuffelindustrie. Dit bracht mij op het idee om free hugs maar eens bij google  in te tikken en zowaar, het fenomeen is wel bekend., alleen niet bij mij en dat zal wel met mijn leeftijd te maken hebben denk ik en daarom is het ook zo goed om zo nu en dan naar jong en nieuwkomend talent te luisteren. 

Het verhaal van Free Hugs start bij ene Juan Mann. Hij wilde wat lichtpuntjes aanbrengen in het leven van willekeurige voorbijgangers door hen zomaar een hug te geven en maakte dit kenbaar door zijn sandwichbord. Binnen een kwartier bleek hij al vele reacties te hebben gekregen en zo is de free hugs campagne ontstaan. 

Toen ik nog wat verder googlede stuitte ik op de naam Kitty Mansfield, een professioneel knuffelaar en oprichtster van BeCuddled, het eerste professionele knuffelbureau in Europa, in Londen. Ze streeft er naar om in elk "grootstedelijk gebied in het Verenigd Koninkrijk" een professioneel knuffelaar beschikbaar te hebben. Natuurlijk wordt er ook uiteen gezet waarom knuffelen zo belangrijk is, maar daar ga ik nu verder niet op in.

Omdat ik gewend ben om elk blog met een passend plaatje af te sluiten, ben ik op zoek gegaan naar knuffelschilderijen en zo kwam ik Brent Estabrook tegen. Deze meneer is in 1985 in Tacoma geboren, heeft Fine Arts  aan de universiteit van Arizona gestudeerd en woont nu in Los Angelos.

Het is een schilder die heel veel knuffels schildert. Eerst dacht ik dat het werken met knuffels waren die hij op een bepaalde manier opgeplakt had, maar bij nader inzien zag ik dat het echte schilderijen waren. Ware kunststukjes vind ik zelf.

En zo heeft de jonge cabaretier Tim Fransen, die ik niet kende,  mij met zijn opmerking over de knuffelindustrie op een spoor gezet waar ik zelf niet zo gauw opgekomen was, maar waardoor ik wel veel kennis over knuffelen heb opgedaan. Of al die kennis nu veel invloed op mijn knuffelgedrag zal hebben waag ik te betwijfelen. Ik ben niet zo'n knuffelaar en de meeste mensen in mijn omgeving ook niet, een uitzondering daargelaten.

 

                                klik

hanscke Zaterdag 19 Augustus 2017 - 5:04 pm | | Standaard

zes reacties

Mrs. T.

Ik ben juist wel een knuffelaar. Vooral met mijn kinderen. Heerlijk!

Mrs. T., (URL) - 19-08-’17 21:23
Marjolijn

Toch een knuffel af en toe, wel fijn hoor…!
Fijne zondag.

Marjolijn, (URL) - 20-08-’17 05:27
Sjoerd

Ik mag dat wel, een knuffel op z’n tijd…

Sjoerd, (URL) - 20-08-’17 09:48
Wieneke

Hahaha, in Friesland is een warme hand geven wel het ultieme op dat gebied :-)

Wieneke, (URL) - 20-08-’17 10:10
ria

Ik ben ook niet zo uitbundig met mijn knuffels en bewaar ze dan ook het liefst voor mijn dierbaren. Het idee is wel heel leuk en de schilderijen ook.

ria, (URL) - 20-08-’17 10:44
Rietepietz

Ja de free hugs waren er ook al tijdens de vierdaagse toen ik hem in 2008 liep.
Maar ik heb daar niet meer achter gezocht dan mensen die de wandelaar ludiek wilde steunen. Geen gebruik van gemaakt want ook ik ben niet zo’n knuffelaar, zeker niet waar het volwassenen betreft en al helemaal geen vreemden.

Rietepietz, (URL) - 20-08-’17 16:31
(optioneel veld)
(optioneel veld)
Om een reactie te kunnen plaatsen moet je deze vraag beantwoorden.
Persoonlijke info onthouden?
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.