IEMAND
Het liep deze week allemaal iets anders dan ik gedacht en gewild had. Ik had me heel vast voorgenomen om dit jaar de verjaardag van hond Iemand niet ongemerkt voorbij te laten gaan. Ik wilde op zijn minst er een leuk blogje over maken met uiteraard een aantal foto's van ons tweetal.
Iemand is alweer vier jaar geworden, maar uitgerekend op zijn verjaardag was ik geveld door griep. Van mijn plan om op die dag iets leuks met de honden te gaan doen en daar dan ook wat leuke foto's van te maken is dus niets terecht gekomen.
Zijn verjaardagslekkernij, een banaan heeft hij uiteindelijk wel op de dag zelf gekregen, daar heeft P. voor gezorgd.
En dat is één van de weinige verschillen in de broers. Iemand is helemaal gek van banaan en Hessel moet er niets van hebben. Verder zijn ze altijd samen en doen ze alles samen. Vanf het begin. Waar Hessel is is Iemand en waar Iemand gaat, gaat Hessel. Strijd is er tussen hen nog nooit geweest, nog niet één keer. Hessel is vanaf het begin heel erg blij geweest met de komst van Iemand en is dat tot op de dag van vandaag gebleven.
En wij? Ja hoor, ook wij zijn nog altijd heel blij met onze jongens. Natuurlijk zijn we in de afgelopen jaren best wel eens tegen een beperking aangelopen die het hebben van twee honden met zich mee kan brengen. We hebbben gemerkt dat op bezoek gaan met twee honden bij nogal wat mensen weerstand oproept. Vooral als we binnenkomen is het nogal veel. Als ze één maal op hun plaats liggen valt hun druk zijn meestal reuze mee, maar niet iedereen heeft het geduld om dat moment even af te wachten, dus kiezen we er vaak voor om dan maar wat minder lang op bezoek te gaan en de jongens thuis te laten. Sinds ze met zijn tweeën zijn is dat voor Hessel gelukkig ook geen probleem meer en dat was wel heel anders toen Hessel nog alleen was.
Voor het overgrote deel is het voor ons dus echt genieten van ons trouwe tweetal. Toen ik vanmiddag na een paar dagen behoorlijk ziek te zijn geweest, weer mee ging op het dagelijkse rondje is de reactie van de jongens hartverwarmend. Uitgelaten sprongen ze de kamer rond toen ze zagen dat ik ook de jas weer aantrok, want dat is wat zij het allerliefste willen, gewoon alles met ons vieren doen.
Het maakt niet uit wat, wandelen, fietsen, naast de fiets of in de fietskar, meegaan met de auto, ook al is het alleen maar omdat wij boodschappen gaan doen en zij in de auto moeten blijven, maakt niet uit, als we het maar samen doen. Zitten wij achter in de kamer aan de tafel, dan zoeken zij hun heil achter in de kamer, zitten wij voor, dan liggen zij daar ook, zijn wij buiten, willen zij buiten, gaan wij naar binnen dan willen zij ook naar binnen, kortom wij horen bij elkaar en ik zou niet anders meer willen. En hiermee is er toch nog een hondenblogje gekomen.
altijd samen
waar dan ook
acht reacties
Gelukkig ben jij weer aan het opknappen.
Ja, met twee honden is het zeker aanpassen, niet alles kan meer.
Proficiat nog met en voor de jarige.
Leuk toch dat het zo goed gaat tussen jullie vier… Onze katten zijn in dat oogpunt iets onrustiger. Het zijn wel broer en zus, maar af en toe wil broer laten zien dat hij de baas is.
Ik denk zelf ook altijd dat een hond zich thuis het beste voelt. Beter dan als die mee moet op visite. En twee honden helemaal.
Haha, ja zo gaat dat hier ook hoor. Gefeliciteerd met Iemand en dat je maar weer snel de oude mag zijn.