BLAUW EN GROEN
Er gaat niets boven Groningen...., maar dan moet het wel mooi weer zijn. Een bijna wolkenloze staalblauwe lucht en de vele groene weilanden, een prachtig decor om in te wandelen. Deze Groene Wissel (bus) wandeltocht van 15 km. vanuit Ulrum hadden we al eens eerder op ons to do programma gehad, maar op de zondag dat we dit zouden gaan doen, was het grijs, grauw en miezerde het. De weersvooruitzichten voor nu waren (eindelijk) goed, we hadden geen andere plannen, dus besloten we om vandaag lekker te gaan wandelen.
Ik loop dan echt te genieten, net zoals ik dat tijdens onze vakanties kan doen, want ook hier, vlak bij huis, is het gewoon heel mooi. Maar wanneer we weer thuis zijn komt het er niet altijd van, want vaak er is altijd wel iets te doen, behalve als we het echt plannen, alleen, dat komt deze zomer niet zo uit de verf; het weer is daar zeker ook debet aan. Als het alle dagen 'mooi weer en lange dagen' is, ben ik veel actiever met het plannen van dit soort uitjes.
Toch zijn dit soort uitjes niet helemaal zonder gevaar. Je zou er een hartverzakking van krijgen. Kijk, lees en huiver!
Ach, wat een heerlijk plekje. Perfect voor ons om daar onze boterhammetjes op te eten en ons appeltje op te peuzelen. Terwijl wij zitten te eten kunnen de jongens daar fijn even zwemmen.
Het is er heerlijk rustig. Af en toe gaan er een paar fietsers over de brug, sommigen stappen even af, zwaaien naar ons om daarna hun weg te vervolgen. De jongens zijn na een tijdje uitgezwommen en komen bij ons in het gras in het liggen. Stilte en verder niets. Totdat ik een bootje aan hoor komen. Ik pak mijn fototoestel want het lijkt me wel mooi om een foto van het water en het bootje te maken. In gedachten schrijf ik al een zin van een blogje. Langs de weg kan de stilte verstoord worden door verkeer, langs het water wordt de stilte verstoord door een boot. Wat is het verschil? Met mijn fototoestel in de aanslag zit ik te wachten, maar het duurt wel lang voor er iets verschijnt. Vanuit mijn linker ooghoek zie ik opeens iets heel erg griezeligs. Een groot monster met heel veel haken komt de wal op!
Ik kijk en ik kijk en ik geloof mijn eigen ogen niet. Hessel wordt bang en komt heel dicht tegen mij aan zitten. Ook Ienand, doorgaans iets minder bang uitgevallen zoekt bescherming bij mijn benen.
P. kan niet anders dan bidden en hopen dat het gevaar voorbij gaat.
klik
De clou: Ik schrok werkelijk even toen ik die grote tanden een hap uit het riet voor ons zag nemen. Ik wist echt niet wat er precies gebeurde. Even later sprong er een man op de kant en verontschuldigde zich. Hij zou bezig gaan om enig onderhoud aan de walkanten te verrichten, maar omdat wij daar zo mooi zaten te lunchen, was hij maar gestopt. Hij tufte wel even door naar het haventje een paar kilometer verderop, daar moest hij toch ook nog iets doen. Op de terugweg zou hij dan dit karwij wel verder afmaken.
Ik vond het geheel hilarisch genoeg om er een beeldverhaal van te maken, want zoiets plan je niet, maar overkomt je en daar kan ik eigenlijk alleen maar smakelijk om lachen. Het verhoogt de vreugde van zo'n wandeltocht, want volgend jaar zal ik mij dit nog steeds kunnen herinneren en als ik dit blogje dan weer eens tegenkom zal er waarschijnlijk weer een grote glimlach op mijn gezicht te zien zijn.
zeven reacties
O ja dicht bij huis zijn vaak ook mooie wandelingen te maken maar natuurlijk, voor de afwisseling ergens anders wandelen maakt het spannender.
Ik dacht héél even dat de brug ingestort was op één van de foto’s, maar verhalen vertellen aan de hand van foto’s is altijd leuk. Zeker wanneer er “monsters“aan te pas komen
Elke keer als ik foto’s zie die tijdens wandel- en fietstochten door Nederland gemaakt zijn, valt me op hoe mooi ons land is. Ik vind het heerlijk, die uitgestrektheid, dat je kunt kijken tot de horizon.
Wat een mazzel dat de man jullie had zien zitten! Het apparaat ziet er uit als een enorm slurpmonster.
Er is zoveel moois dichtbij huis te zien…!!