BOWIE
Afgelopen vrijdag was het zover, dochterlief, kleindochter R., P en ik gingen gezamenlijk naar Groningen om daar de tentoonstelling van David Bowie te bezoeken. Op dertig december waren P. en ik dat al van plan, maar toen was er geen kaartje meer te krijgen voor die dag. Nadat ik dochterlief dit verteld had, toen ik, twee dagen na de dood van David, bij haar op de verjaardag was, hebben we besloten dat we in de voorjaarsvakantie met ons vieren hier naar toe zouden gaan. Diezelfde avond nog heb ik kaartjes geregeld en dan duurt het nog vijf weken....Maar er ging verder niets meer mis en donderdag arriveerden de dames uit Den Haag.
Wat ik precies van die tentoonstelling moest verwachten wist ik niet, maar het heeft mijn verwachtingen overtroffen. Het is echt iets wat je moet ondergaan. Eigenlijk ben ik nooit zo'n fan van David Bowie geweest. Met zijn extravagantie kon ik niet uit de voeten, daar was ik zelf veel te geremd voor. Maar nu ik deze expositie gezien heb ben ik tot het inzicht gekomen dat deze man toch echt wel iets meer is geweest dan een grote aansteller.
Het leuke is dat ik er nu met mijn dochter over kon praten en dat zij het nu kon begrijpen waarom ik vroeger geen affiniteit met deze popartiest had. Ik stond toen nog te veel onder de invloed die mijn ouders, haar opa en oma dus, op mij hadden. Ik was toen nog niet in staat om in mijzelf zelf ruimte te maken voor dit soort dingen.
En daarom vind ik het nu dubbel leuk om samen naar deze expositie te zijn geweest. Het voelt alsof ik mij toch wat losgemaakt heb van mijn verleden en met een veel opener blik de wereld in kan kijken. Toch heb ik nog altijd wel last van die geremdheid en dat voel ik onmiddellijk als ik ergens ben, op eenfeest bijvoorbeeld, waar gedanst wordt. Ik kan mij nog nooit goed en los bewegen op de dansvloer en dat zal nu ook wel niet meer gaan komen. Toen ik begin twintig was had ik nog hoop dat ik dat ooit zou leren, maar deze hoop heb ik nu maar laten varen. Ach er zijn ergere dingen.
Ik kijk met veel plezier terug op de afgelopen dagen en de prachtige bos bloemen ondersteunt dat mooie blije gevoel.
zes reacties
Ik ben ook nooit een fan van hem geweest, maar vond zijn verschijning best wel excentriek. Wat ik aan hem respecteerde was zijn lef om zo te zijn.
Ja, ach, zo is het leven, sommige dingen slijten en andere dingen leer je en weer andere dingen blijven.
Met Bowie heb ik te weinig om naar die tentoonstelling te gaan.
Maakt bij vele veel indruk, hij trekt steeds volle zalen, ook nu nog.
@Marjolein: Hij trekt nu alleen nog een volle expositie, maar geen volle zalen meer. Hij is 11 januari overleden
Uiteindelijk toch een soort generatiekloof uit de wereld 
Vreemd genoeg hebben wij die op muziekgebied nooit gehad met onze kinderen,ondanks mijn zeer behoudende opvoeding op dat gebied.
Grappig, ik ben de dag na jou geweest.
Foei, een aansteller (-: Hij was altijd zijn tijd ver vooruit en dat zagen veel mensen niet. Of ze vonden zijn muziek vreselijk, kan natuurlijk ook. Ik heb genoten. Vooral van “On Stage.” Moest me echt wegscheuren!
Maar ik heb niet de behoefte mensen te bekeren…
Lieve groet
Wat mooi zeg dat het zo’n indruk gemaakt heeft.