ZOEK HET BEGIN
In de afgelopen weken kwam de commercial :"gelukkig nieuw schooljaar" een aantal malen voorbij. Het deed mij onmiddellijk denken aan een blog die ik enkele jaren geleden geplaatst had, waarin ik schreef dat ik twee keer per jaar een Nieuwjaarsdag had. Natuurlijk de eerste januari, maar ook de eerste dag na de grote vakantie, de start van een nieuw schooljaar, beschouwde ik als een nieuwjaarsdag.
Gaandeweg deze zomer, heb ik bepaald, dat na de thuiskomst op maandag één september, dit de start van mijn nieuwe winterseizoen zou zijn. Aldus is geschied. De clubs, waaronder de bridgecompetities zijn weer begonnen en ik ben bezig gegaan met het oppakken van allerlei taken voortvloeiend uit mijn verschillende vrijwilligerswerkzaamheden. En ik moet zeggen, ik heb er wel weer zin in. Freewheelen is leuk, maar ik houd er toch ook wel van om in mijn bezigheden enige structuur aan te brengen, omdat anders al gauw de neiging van uitstellen ontstaat.
Ik merk dat met name in het schrijven van mijn blogjes. Ik heb dan een idee waarover ik het wil hebben, maar doordat ik dan te lang wacht, is het onderwerp al lang weer achterhaald. Het betreft dan vooral de nieuwsitems.
Natuurlijk heb ik wel een mening over het feit dat de twee kinderen Glaucio en Marcia en hun moeder mogen blijven en hun vader niet (hoe is het mogelijk dat zoiets dertien jaar kan duren) en ook mij laten de beelden van al die vluchtelingen die op zoek zijn naar een plekje in een vrachtwagen (met alle gevolgen van dien) of een plaats in een trein (Budapest) niet onberoerd, maar als ik dan denk dat ik min of meer woorden heb kunnen vinden om hierover iets te kunnen schrijven, word ik al weer overspoeld door opnieuw schokkende beelden (het verdronken jongetje).......
Nu is het niet zo, dat ik vind dat ik over al dit wereldleed zou moeten schrijven, maar omdat het mij raakt, wil ik het zo af en toe toch op mijn blog een plaatsje geven. Een inkijkje geven in, wat deze afschuwelijke taferelen met mij als een gewoon mens zijnde doen. Om daar woorden voor te vinden.
Met de start van dit nieuwe winterseizoen heb ik de afspraak met mijzelf gemaakt om het schrijven van blogjes wat hoger op de prioriteitenlijst te zetten. Ik weet namelijk nu al, dat, als ik dit laat verzanden, ik hier op den duur heel erg veel spijt van krijg.
We leven momenteel in hele roerige tijden, ik ben daar getuige van en op de één of andere manier wil ik dit niet zo maar langs mij heen laten gaan. Het verdronken jongetje zal voor mij als symbool staan voor al die mensen die in de afgelopen tijd ook verdronken zijn en misschien nog gaan verdrinken. Ik word er heel verdrietig maar ook stil van. Maar met ons allen stil blijven zitten, dat mag niet gebeuren. We zullen met zijn allen keihard naar oplossingen moeten gaan zoeken, want dit mag toch geen normale gang van zaken gaan worden.
negen reacties
De problemen die jij hier beschrijft blijven helaas voorlopig wel actueel. Die mensen moeten beter geholpen worden, men moet meer grip krijgen op het verschil tussen echte- en economische vluchtelingen en… ze moeten die handelaren genadeloos aanpakken. Dat gaat veel te lamlendig. Dat jongetje… ja… het is verschrikkelijk. Het maakt machteloos tot in je haarwortels. De overheid is, als de vergaderclub die ze is geworden, niet of nauwelijks in staat deze zaken op te lossen. Bovendien zijn we verdeeld. Rechts en links zullen NOG feller tegenover elkaar komen te staan.
Voer genoeg voor ik weet niet hoeveel blogjes. Er kan niet genoeg over geschreven worden.
Maar helaas, er stukjes over schrijven lost niet op, iedereen wéét heus wel dat het erg is maar de oplossingen kunnen nou eenmaal niet van de gewone burger komen omdat er héél veel factoren meespelen in de achtergrond ,
valse voorlichting door mensenhandelaren, geloofsrichtingen die de dienst uitmaken, vluchtelingen die eigenlijk geen vluchteling zijn en een sterke “migratie industrie” in ons land die zich de boterham net laat afpakken.
Dat daar de échte vluchteling het slachtoffer van wordt is wel duidelijk!
Ja, dat 3 jarig jongetje, die aanblik raakt iedereen.
Hopelijk komt heel Europa nu daadwerkelijk in actie en blijft men niet alleen in het plannen maken hangen.
Er zal van hogerhand het nodige moeten gebeuren, dat het zo niet door kan gaan is nu wel duidelijk voor iedereen.
Ik blog juist niet over het nieuws of wereldzaken, ik kan daar niets aan veranderen en mijn mening… ten eerste weet ik er te weinig van af en verder heeft niemand er iets aan.
Ja, de ellende overheerst, de ene ramp volgt de andere op, en sommige voltrekken zich buiten het zicht voort.
Loggen is leuk, en diepgang mag ook best een keertje.
Even deze zaken van je afschrijven kan deugd doen. Veranderen daardoor zal wel niet. Maar het houdt ons allemaal bezig. Nu afwachten wat Europa zal doen. Hopelijk wordt er een menselijke oplossing gevonden.
Het erover schrijven lost niets op. Hoeveel blogs ik er inmiddels al over gelezen heb
Iemand in de krant schreef: de foto van dat verdronken jongetje zouden ze ook in Syrische kranten moeten plaatsen, als waarschuwing waar vluchtelingen aan beginnen. Als dát het begin zou kunnen zijn… Anderzijds: als onze kinderen in oorlog leven en weinig eten hebben, zouden wij toch ook vluchten?
Ik denk dat het voor veel mensen de ver van mijn bed show is, het verdronken jongetje is daarin een symbool. We moeten eindelijk eens wat gaan doen om die vluchtelingen te helpen. Calais is mensonterend. We moeten die mensen daar gewoon gaan halen, toch…