RESPECT
Het zijn weer vreemde dagen, waarin het net lijkt of anderen in je eigen huis even de regie voeren. Zij bepalen hoe laat je moet opstaan, in welke vertrekken je gedurende de lange dag niet of nauwelijks welkom bent en met de koffietijd, lunchtijd en theetijd valt ook al niet te sjoemelen, kortom, zij beheersen even je hele leven (overdag).
Een aantal keren heb ik dit nu al meegemaakt, namelijk, tijdens de verbouwing van de keuken, de renovatie van het toilet en nu dus bij de vernieuwing van de badkamer. Wat een heisa brengt dat met zich mee. Er vindt dan wel geen echte verbouwing plaats, maar wanneer de oude tegels verwijderd moeten worden is het noodzakelijk dat de gipswanden vervangen worden. Dus moet er gezaagd gekotterd en geboord worden, dus worden er vele apparaten en gereedschappen naar boven gedragen, dus moet de trap beschermd worden, dus moet de vloer van de vide beschermd dit in omgekeerde volgorde natuurlijk, dus......je bent echt geen baas meer in eigen huis.
Maar wat heb ik een bewondering en een respect voor deze vaklui. Dacht ik dat naaien, om maar eens een voorbeeld te noemen en omdat ik dat zelf een beetje kan, soms heel ingewikkeld kan zijn, dit is nog niets bij wat deze mannen allemaal kunnen. En wat hebben ze daar ontzettend veel gereedschap voor nodig. Kisten vol!
En als ik dan zo af en toe even kom kijken, (of ze kom vragen voor een kop koffie) dan heb ik geen idee waar ze mee bezig zijn, maar zo aan het einde van zo'n lange dag, daar kom ik zo nog even op terug, is het toch zichtbaar geworden wat ze zoal gedaan hebben. Er staat bijvoorbeeld opeens een nieuw muurtje zoals afgesproken was, aan de vloer is niet meer te zien waar ooit het bad gestaan heeft en één muur is ook al weer bekleed met nieuwe gipsplaten.
Hoewel het voor de mannen gewoon is, vind ik toch zij hele lange dagen maken. Om half acht staan ze op de stoep, (het is voor ons dus deze week heel vroeg opstaan, want wij zijn er helemaal klaar voor als ze arriveren) om ons pand om half vijf weer te verlaten. En als ik dan zie, dat naast een behoorlijke hoeveelheid kennis en inzicht er ook heel veel lichamelijke inspanning gevergd wordt, dan kan ik niet anders zeggen dan dat ik heel veel respect heb voor de mensen die dit werk doen. En daarom dit blogje.
negen reacties
Mijn vader is zijn hele leven meubelmaker geweest. Wat zijn ogen zien, maken zijn handen. Het is pure ambacht! En dan kijken mensen vaak neer omdat dergelijke mensen “met hun handen” werken. Alsof dat een vies beroep is, tsssk!
Super blogje! Dat zijn mensen met gouden handjes! De mijne is er ook zo één … heel erg technisch en de mooiste dingen timmert hij in elkaar. Voor mij is het door de loop der jaren heel gewoon geworden, maar dat is het natuurlijk niet.
Ja, met zo’n klus is het een poosje afzien, zeker als je niet kunt douchen.
Maar met enige tijd geduld heb je ook weer wat.
Fijn dat het allemaal naar wens verloopt.
Ik kan het alleen maar roerend met je eens zijn. temeer omdat we jarenlang zélf dat soort klussen samen deden. T
Tegenwoordig nemen we óók genoegen met het ongemak van ‘mensen over de vloer” en dat is inderdaad een behoorlijke inbreuk op je normale leven.
Je kunt ook cabines huren http://overaldouchen.nl/referenties-huur..
Maar ja een paar dagen voor de gootsteen is ook niet erg, alleen zo,n geklieder met je haar wassen, hoewel we dat vroege niet anders deden.
Fijne is dat hoor zulke goede vakmensen over de vloer, er zijn ook knoeiers genoeg die er een bende van maken.
Het is puur afzien voor de bewoners als er verbouwingen plaatsvinden, maar ik sta ook altijd stijf van bewondering voor mensen, die echt vakwerk leveren. Voor jullie veel sterkte, hoor. Nog even doorbijten
Als alles precies zo is geworden als jullie het wilden, dan ben je de toestanden zo weer vergeten.