RODE INFLATIE
Vandaag is het 1 mei. De (vervroegde) koningsdag, de oud-koninginnedag, het ligt allemaal al weer achter ons. Gisteren keek ik toch even vreemd tegen de datum aan toen ik ergens zag, dat het 30 april was. Nee, geen feestdag meer. Het moet even wennen, de veranderingen, maar het laat wel zien dat het leven niet stilstaat maar voortschrijdt.
Ooit zal aan de eventuele kinderen van kleindochter Rixte, de mededeling gedaan worden dat er vroeger een koniginnedag op 30 april was, en waarschijnlijk zullen zij net zo schouderophalend reageren zoals ik deed toen mij werd verteld dat konginnedag vroeger in augustus gevierd werd. Nu is de sprong van 30 april naar 27 april dan wel niet zo groot als van augustus naar april, maar het blijft een verandering.
Wat in de laatste decennia ook sterk veranderd is, is de 1 mei viering, of zoals mijn vader het plachtte uit te drukken: het rooie feest. Ooit heb ik een klasgenootje, een echt vriendinnetje wil ik haar noemen, gehad, die op 30 april niet mee mocht naar de kermis. Zij vierden koniginnedag niet; haar moeder zei zeer overtuigend tegen haar toen wij, een echt vriendinnetje en ik, haar kwamen halen: "Margriet, wij vieren vandag geen feest. Wij hebben morgen een heel groot feest, dat weet je best. En dan gaan wij ook wel even naar de kermis." Magda en ik gingen wel en we lieten Margriet bij haar moeder achter.
Ruim twintig jaar later, in de beginjaren met P., toen we ons politiek nog heel actief opstelden, zijn we na de koninginnedagviering een aantal malen ook naar 1 mei bijeenkomsten van de PvdA bij ons in de buurt geweest. Ik vond het er altijd wel gezellig. Een keer was er een spreker, een andere keer was er een broodbuffet en één maal was er een samenzang met verschillende koren. Ach, de politieke interesse verflauwde wat en daarmee ook de belangstelling voor 1 mei.
Vandaag lees ik in de krant dat de 1-mei viering van de PvdA aan ernstige inflatie onderhevig is. Er schijnen bijna geen vieringen meer te zijn. Dat is dan toch wel een schril contrast met het beeld van de koningsdag van nu, waar iedereen tegenwoordig aan mee schijnt te doen, hetzij door het bezoeken aan of zelf met spullen te staan op één van de vele vrijmarkten die op deze dag gehouden worden. De zin in het vieren van de nationale feestdag lijkt alleen maar toegenomen te zijn. Ook het bezoek aan De Wilp en Amstelveen is klaarblijkelijk een groot succes geweest; de beelden van de samenvatting die ik gezien heb, spraken boekdelen.
Maar.... als het huidige vorstenhuis met haar tijd me wil gaan, dan raad ik hen toch aan de prinsessen een volgende keer als gewone kinderen aan te gaan kleden; een lekker zittend spijkerbroekje met een t-shirtje bijvoorbeeld, want anders vrees ik dat het feest toch steeds meer op een folkloreklucht gaat lijken en folklorisme zal op den duur veel minder mensen gaan bekoren, waardoor ook het oranjefeest blootgesteld zal gaan worden aan inflatie en dat zou toch jammer zijn.
zeven reacties
Ik heb er niets van gezien, zelfs geen enkele foto, Ik denk dat het einde van de koningsdagen nabij is. Op het bordes met Juliana was prachtig, daarna de wandelingen met Bea en dan vooral de outfits van de dames, maar nu…… ik vind het niets meer. De feestelijkheden overal, het is toch allemaal steeds hetzelfde.
Met de 1-mei viering heb ik eigenlijk weinig, alhoewel mijn ouders zeker socialisten in hart en nieren zijn. Lid van de Vara enzovoort.
De parades langs het bordes voor Juliana vond ik anders dodelijk saai. Jaar in jaar uit hetzelfde, net als met Bea en met Willem. Dat ze dat hele gebeuren niet afschaffen… Anderzijds beleven veel mensen er plezier aan.
Dat de drie prinsesjes dezelfde jurkjes dragen, komt omdat ze dat in Argentinie zo gewend zijn. Het is een teken dat zusjes niet elkaars jurkjes hoeven af te dragen, maar alle drie gelijkwaardig zijn. Het valt me op dat de prinsesjes er altijd een stuk minder vlot dan hun moeder uitzien.
Liefs Kakel
Mensen zoeker tegenwoordig voor alles naar een feestje… Of het nu met voetballen, Koningsdag, Valentijnsdag, Halloween en ga zo maar door is maakt niets uit. Niet de gedachte, maar het feest telt.
De overheid bepaald, en die vinden 1 mei niet van belang, en 4 en 5 mei ook niet. Nee, jezus is belangrijker, tis toch wat.
Zelf ben ik niet opgevoed met de 1-Mei-viering, wel met Koninginnedag. Jan heeft vanmorgen uit volle borst de Internationale staan zingen. In zijn familie leeft het rode gedachtegoed nog zeer.
Ik snap werkelijk niet dat de prinsesjes niet wat vlotter gekleed gaan. Als het een Argentijnse gewoonte is, zoals Kakel zegt, dan moet die gewoonte maar snel afgeschaft worden. We leven in Nederland. Ieder kind heeft een eigen persoonlijkheid en hoeft daarom geen eenheidsworst te dragen.
Voor mij is er in de loop der jaren eigenlijk weinig veranderd bij dat soort dagen.
Zowel met de kinderen en de kleinkinderen hebben we wél meegedaan aan kinderactiviteiten maar behalve dat is het dus eigenlijk niet “een feest“voor me!
Er gaat ook geen vlag uit,die ging alleen naar buiten bij persoonlijke feestjes ,dus las er iemand geslaagd was.
Dat de P.v/d. Arbeid niet meer als socialistisch gezien wordt begrijp ik wel, m’n vader zou zich in zijn graf omdraaien als hij zou zien wat er van de partij van “zijn Drees” geworden is.