EEN NIEUWE LENTE
Een nieuwe lente en een nieuw geluid, oubolliger kan ik bijna niet beginnen. Afgelopen herfst wist ik al dat ik, eens, in het voorjaar, met deze woorden een blogje zou openen, want bij mijn bezoek aan het Rijksmuseum heb ik toen, met dit doel voor ogen nogal wat foto's genomen van schilderijen met tulpencomposities.
Ondertussen verzamelde ik ook allerlei artikelen over de tulp. Alleen nu het zo ver is, heb ik helemaal de behoefte niet meer om allerlei wetenswaardigheden over de tulp in een kort blogje samen te vatten. Gewoon omdat ik veronderstel dat bijna iedereen wel weet dat de tulp oorspronkelijk uit Turkije komt.
Misschien is het minder bekend, dat de eerste lading tulpen in Antwerpen aankwam, maar dat de bollen als onteetbare uien op een composthoop terecht zijn gekomen, waar ze vervolgens spontaan tot bloei kwamen. Via de Vlaamse plantkundige is de tulp in de Leidse Hortus als sierbloem opgekweekt. We zitten dan zo rond 1596.
Ach, zo heb ik nog veel meer wetenswaardigheidjes rond de tulp verzameld, maar ik ga veel liever naar het nieuwe geluid.
Afgelopen week ben ik op uitnodiging van mede Red Hatter M. als introducee mee geweest naar een inspiratiedag van de stichting Senia in Groningen. Deze stichting wil mensen samenbrengen met dezelfde interesses. Mooie boeken lezen, interessante musea bezoeken, zinvolle gesprekken voeren, dat is wat we willen bieden.
Senia, voor de geïnteresseerde hier de link: www.senia.nl, want het is een landelijke stichting, werkt met een eenvoudige formule, maar met een grote impact. De leesgroepen en museumgroepen worden vaak vriendengroepen die jaren bij elkaar blijven. En dat is precies wat ik altijd heb willen doen, lid worden van een leesgroep, later als ik veel tijd zou hebben. Die tijd is nu dus gekomen.
Hoe het precies gaat komen weet ik nog niet, want Groningen is wel heel erg ver. Voor mij maar ook voor de andere leden van de leesgroep, want het is de bedoeling dat de bijeenkomsten bij elkaar thuis plaats vinden.
M. en ik hebben het plan opgevat om hier in onze omgeving een leesgroep op te richten. Het moet toch mogelijk zijn om een groepje van ongeveer 6 à 7 personen bij elkaar te krijgen om ons dan vervolgens aan te sluiten bij Stichting Senia. Zij verzorgen namelijk de literatuurlijsten en de leeswijzers. Ik heb er zin in en ik hoop van ganser harte dat het lukt. Dan zouden we in september mooi van start kunnen gaan. Het leven is toch zo mooi!
negen reacties
Je was bang dat je niet wist wat je met je vrije tijd zou moeten doen nadat je gestopt zou zijn met werken. Straks kom je tijd tekort. Je bent heel actief bezig. Prachtig om te lezen.
Het is mooi dat je nu in de fase zit waar alles mag wat kan, en jij bepaalt het. Ik heb zelf nooit behoefte me aan te sluiten bij allerlei clubjes, zelfs van een fotoclub moet ik niks hebben. Ik ga graag mijn eigen gang. Maar ik kom dan wel minder mensen tegen, dat is in sommige opzichten een nadeel.
Nou Rene is wel wat optimistisch te stellen dat je in Nederland overal in een uur kunt zijn. Groningen is voor ons uit de randstad toch meer dan 2 uur rijden.
Maar ik weet zeker dat het je wel gaat lukken om wat mensen te vinden in de omgeving die ook graag lezen.Ik zit dus véél te ver weg maar ben ook niet echt een “clubjesmens” 
Oh, ik weet zeker dat je mensen kan enthousiasmeren voor zo’n leesclubje! Het moet gek lopen wil je dat aantal per se van ver moeten halen. Je bent een positief ingesteld mens, en daar kom je het verst mee, Hanschke!
Veel succes en houd ons op de hoogte van je vorderingen.
Liefs Kakel
Ver is relatief. Binnen Nederland kan men overal binnen één dag geraken, dus alles is dichtbij. De geschiedenis is tevens de verhalen die achterblijven, en het is niet na te gaan wat er van klopt en wat er aangedikt of verzonnen is.