TE VERWAARLOZEN
WE-300
WE-300 wordt georganiseerd door Plato (http://platoonline.wordpress.com/) Elke maand bedenkt hij een thema. Voor de maand januari is dit ‘verwaarlozen'.
Als de assistente weer zou verschijnen was zij aan de beurt. Titia voelde hoe bijna het benauwde zweet uit zou gaan breken. Zou ze er in geslaagd zijn om op haar gewicht te komen?
Ze wist dat er veel van af hing. Als ze er in geslaagd was om haar gewicht beneden de tachtig kilo te krijgen, zou er een datum gepland gaan worden voor een knieoperatie. Haar gewicht van honderdvijf kilo naar tachtig kilo terugbrengen, was een harde eis van de chirurg geweest. Anders zou opereren geen enkele zin hebben.
Met de moed der wanhoop was Titia aan de slag gegaan, eerst alleen, met geen resultaat, maar met inschakeling van Jolien, de voedingsdeskundige, was het tot resultaat gekomen.
De eerste tien kilo's waren geen probleem geweest, maar daarna bleek het een heidens karwei te zijn. Het ging langzaam, o zo langzaam. Was het overdag al moeilijk om heel mondjesmaat en verantwoord te eten, dat was nog niets in vergelijking met wat er 's nachts plaats vond. Telkens wanneer ze wakker werd, voelde ze de aandrang op te staan en dan liep ze regelrecht naar de koelkast om daar alles wat eetbaar was achter elkaar in haar mond te proppen. Even was er dan het gevoel van genot en daarna zakte ze weg in een diepe slaap om vervolgens 's morgens wakker te worden met een gevoel van mislukking en schaamte. Ze had dus weer gefaald.
En nu spande het erom. Had ze vannacht die verleiding maar kunnen weerstaan. Ze wilde zo graag een nieuwe knie, waardoor ze weer gewoon zou kunnen lopen.
Maar ze wist hoe onverbiddellijk de chirurg was.
De weegschaal toonde het gewicht van bijna tweeentachtig kilo. Volgende maand mocht ze terugkomen.
Nog geen twee kilo, brieste Titia later tegen Jolien, het was toch bijna niets.
Misschien ten overvloede, het geheel is van a tot z verzonnen
zeventien reacties
Het blijft een gevecht voor heel veel mensen en natuurlijk jammer wanneer het niet lukt als er zoveel vanaf hangt Gelukkig dat het niet om jezelf draait in dit verhaal
Knap verzonnen, maar voor veel mensen gaat het wel zo.
Al zal er geen arts iemand terugsturen voor nog minder dan twee kilo.
Een heel herkenbare situatie. Iedereen weet hoe moeilijk het is je patronen te veranderen, zeker als het om eten gaat. Ik kan me de woorden van de arts wel voorstellen. Maar 2 kilo… het is inderdaad om je op te vreten. En dat mag dan weer niet.
Je hebt Titia’s strijd prachtig neergezet. Mooie WE.
Zo’n knie-operatie is niet niks, zeker niet als je 150 kg weegt. Maar bij 82? Je zou inderdaad denken dat die 2 kg ‘teveel’ dan te verwaarlozen is, lijkt mij (maar hee, ik ben geen arts )
Ze heeft een goede motivatie, en hoe beter deze is, hoe groter de kans van slagen. 2 kilo is niet te verwaarlozen, nog steeds is haar gewicht te hoog.
Mooie en zware strijd heb je beschreven.
Je kunt gemakkelijker ergens afvallen dan afvallen qua gewicht, zie ik overal om me heen. En ja, met teveel gewicht is de kunstknie snel weer kapot, denk ik. Als die het gewicht al zou kunnen dragen…
Ja je lichaam verwaarlozen je gewicht verwaarlozen heel herkenbaar bij mij ben nu wel gelukkig in een half jaar 13 kg kwijt en gelukkig zonder hindernissen , het blijft nu aan mij om goed voor mezelf te blijven 
Goed inlevende WE
De laatste loodjes wegen het zwaarst, en zullen nog een hele maand in beslag gaan nemen, vrees ik zo.
Voor mijn hart, bloedvaten en gewrichten is afvallen ook een goede zaak.
Toch blijven ik schommelen rond eenzelfde te grote gewicht.
En ook mijn kledingmaten blijven constant, iets te ruim dan weer te krap.
Het blijft een lastig iets.
Vriendelijke groet,
Moeilijke strijd, de laatste loodjes.
Maar 2 kilo is best veel om kwijt te raken.
Leuk geschreven Hanscke!
Het valt niet mee om die laatste kilootjes eraf te krijgen. Er was al zo’n geweldig resultaat bereikt. Te verwaarlozen zouden wij denken ja, maar grenzen stellen hoort er eenmaal bij. Deze strijd heeft wel een mooie WE300 opgeleverd Hanscke!
De laatste loodjes wegen altijd het zwaarst.Even doorzetten.
Groetjes, Ria
reactie hanscke:
Even voor de goede orde, het is op geen enkele wijze autobiografisch, het is pure fantasie.
hanscke