BUIKGRIEP
De jongens (honden) waren buitengewoon enthousiast. Altijd in voor iets nieuws. Niet P. ging 's avonds laat nog even met hen op stap, maar ik. Dit was nog nooit gebeurd en nodigde uit tot springen en dansen dat het een lieve lust was. Na ze met enige moeite eindelijk in hun tuigjes vastgeklikt te hebben, het zweet stond me bijkans op de rug, ging ik wat onwennig en ook wat onvast op de benen op pad.
Het was gewoon heel logisch dat ik dit keer deze taak op mij nam, want ik was gewoon de betere van ons tweeën. Om precies tien voor half elf, tijdens de laatste battle van The Voice sloeg de buikgriep bij P. toe. Even snel als dat dit twee avonden eerder bij mij het geval was geweest. Werkelijk verbazingwekkend hoe snel een mens door het virus buikgriep gegrepen kan worden. En ziek dat je er van bent.........
Waren de jongens al wat wild door het ongewone, dit nam onderweg alleen nog maar toe. Deze nacht was er een Wampex en het parcours liep over het weggetje, net buiten het dorp, waar verscheidene hondeneigenaren met hun hond lopen. Het was daar een drukte van belang en de jongens vonden het machtig interessant. De deelnemers van de Wampex kennelijk ook, gezien de vele malen dat wij in de schijnwerpers werden gezet. Het had iets angstaanjagends. Ik moest direct denken aan de razzia's en mislukte vluchtacties in de oorlog, wat ik zelf natuurlijk nooit heb meegemaakt, dus waar praat ik over, maar de film Zwartboek zal hier altijd nog wel debet aan zijn.
De volgende morgen leek het voor de boys al iets gewoner, dat ik op dit vroege uur met hen op stap ging. Thuisgekomen, konden ze mij eigenlijk haarzuiver vertellen hoe het ochtendritueel in elkaar zat. Hond Iemand liep al door naar de kamer terwijl hond Hessel in de bijkeuken bleef. Hij krijgt namelijk altijd als eerste zijn eten. Nadat hij aan de deur krabbelde met de mededeling dat het op was, kwam hond Iemand in de poten om zijn maaltje in de bijkeuken te gaan nuttigen en verhuist hond Hessel naar de kamer. Moeilijkheidsfactor X is de poes, die tussendoor ook graag van haar maaltje voorzien wil worden.
Hoewel wij heel regelmatig in het verzorgingshuis van mijn vader komen en daar nog al eens sprake is van besmetting door dat virus wat die lelijke buikgriep veroorzaakt, heb ik in de afgelopen week niet gelezen dat het norovirus daar weer heeft toergeslagen. Toch zullen P. en ik het ergens opgelopen moeten hebben en leuk is dat niet. Maar we slaan ons er samen wel door heen. De lamme helpt de blinde zal'k maar zeggen.
Het is alleen erg vervelend voor de jongens. Zij zullen het even met wat minder beweging moeten doen. Voorlopig zien ze alles, zoals ons "op de bank hangen/liggen" nog als een nieuw spelletje, maar daar zal het nieuwtje wel snel van af zijn. En nu maar hopen dat dit alles even een storm in een glas water is en dat we allebei binnen enkele dagen de normale draad van het leven weer kunnen oppakken.
Ook voor ons is het een geheel nieuwe ervaring. Bij ons weten zijn we niet of nauwelijks samen ziek geweest. Dat P. nu op een zelfde manier ziek is geworden dan ik heeft iets relativerends voor mij. Het haalt een boel muizenissen uit mijn hoofd en ik heb er het volste vertrouwen in dat we met een dag of wat weer volop de stormen van buiten kunnen trotseren, samen met onze twee viervoetige jongens.
elf reacties
Echte buikgriep is heel vervelend. Zeker omdat je er zo slap van wordt. Het lijkt me inderdaad voor jou een geruststellende gedacht dat P. op dezelfde manier ziek is geworden als jij. Samen uit, samen thuis. Hopelijk knappen jullie beiden snel op en kunnen de honden weer in hun normale ritme komen. Zij zijn blijkbaar snel hersteld van hun ‘kennelgriepje’. Gelukkig maar.
ja, echt ziek kan je nu niet worden, dat kan je je niet permitteren! Maar jullie slaan je er wel doorheen, samen met de honden.
Ja, dat is vervelend.
Het heerst ook heel erg, hier hoor je ook niet anders.
Maar over een paar dagen is alles weer vergeten.
Beterschap..!!
Allebei ziek is inderdaad niet erg handig als je honden hebt, die móeten toch naar buiten! Buikgriep is geen lolletje en je kunt het echt óveral oplopen zonder het in de gaten te hebben. Zou ik bij je in de buurt wonen kwam ik wel even lekker met de jongens wandelen maar ik helaas, ik kan niet meer doen dan “beterschap” wensen!
ja en de jongens hadden toch ook al kennelhoest, niet leuk zo alles bij elkaar en nu moet het maar weer afgrlopen zijn met dat gekwakkel he 
Ik las het bij Cornma (http://dromenenzo.wordpress.com/) ook al … er zal wel één of ander vervelend virusje heersen 
Sterkte!
Beterschap! Als het echt heel snel is gekomen, denk aan uren, dan kan het ook zijn dat jullie iets verkeerds hebben gegeten. Simptomen zijn vaak gelijk en jullie hebben er allebei tegelijk last van. Bij griep zit er vaak een paar dagen tussen als de andere ook last krijgt. Ik heb 1x zo’n zware voedselvergiftiging gehad dat ik nog altijd geen ham in huis haal en ham ook in hotels laat liggen.
@ximaar: Voor alle duidelijkheid, het was vast geen voedselvergiftiging, want er zat inderdaad een paar dagen tussen. Twee etmalen wel te verstaan. Maar ik was al weer wat aan het opknappen toen de wederhelft ziek werd.
Oh, wat vervelend! Buikgriep is heel naar, en je wordt er zo zwak van! Veel beterschap en sterkte!