TWEESTRIJD
Rome. Begin maart was het al weer een jaar geleden, dat ik daar was. Waarschijnlijk is dat bezoek nog steeds van invloed op mij, want ik heb nog nooit met zo veel belangstelling het pauselijk gebeuren van de afgelopen tijd gevolgd. Ook kan ik mij niet aan de indruk onttrekken dat het boek paus Johanna, geschreven door Donna Woolfolk Cross daar ook nog een steentje aan bij draagt.
Had ik eerst wat moeite om echt in het verhaal te komen, het speelt zich zo'n 850 jaar geleden af, later veranderde dit in groot enthousiasme om het boek uit te lezen. Dit ondanks de soms wat gruwelijke taferelen die er in beschreven zijn. Ik kon dit lezen omdat ergens in mijn achterhoofd de geruststelling zat, dat het echt van die tijd was, gruwelijk, maar gelukkig verleden tijd. Het heeft mij er wel van weerhouden om de film, die een tijdje geleden op tv uitgezonden werd, te willen zien.
Opnieuw zit ik met een boek voor een dilemma, stoppen of toch maar doorgaan. Ditmaal betreft het een luisterboek, De Hongerspelen geschreven door Suzanne Collins. Nu ik weer een aantal dagen per week naar mijn werk ga, is er weer de mogelijkheid om tijdens het rijden een luisterboek aan te zetten.
Ik kende het niet, maar na het lezen van de hele korte inhoudsbeschrijving: Katniss (16, ik-figuur neemt deel aan de jaarlijkse hongerspelen in plaats van haar jongere zusje die hiervoor uitgeloot was. Tijdens de hongerspelen moeten 24 kinderen op leven en dood strijden in een Big Brother omgeving , leek het mij wel een uitdaging om dit aan te gaan.
Een collega, docent Nederlands wenste mij veel succes, toen hij vernam dat ik eigenlijk niet zo goed tegen gewelddadigheid kan.
Ik ben nu halverwege en ik snap wat hij bedoelt. Ik vind het moeilijk om sommige passages aan te horen. Ik spreek mijzelf dan ook toe dat het onder het genre fantasy valt en dat ik mij niet zo moet aanstellen. Maar dan gaat de absurditeit van het verhaal mij tegenstaan. Er mag maar één overlevende zijn, maar toch gaat een personage, die in het verhaal gedoemd is dood te moeten gaan, is het niet vandaag dan is het wel morgen, afwegen, ondanks de heftige dorst, of de besjes wel of niet giftig zijn.....
En schrik niet, het hele verhaal speelt zich af in deze tijd. Er wordt gerwerkt met beeldschermen, heli's chips en wat niet meer. 's Nachts wordt er op een door een heli voortgetrokken scherm geprojecteerd wie er die dag dood zijn gegaan, al dan niet vermoord door de medespelers van die hongerspelen of aan honger of door dorst bezweken.
Het is zoals ik reeds vermeldde, fantasy. Het is vooral populair bij jongeren en er schijnen ook films van te zijn. Afgelopen week heb ik korte samenvatting op de computer gelezen en ik denk dat ik het daar maar bij laat. Het is echt niet mijn genre, net zo min als Ben Hur. Ook die film en dat boek laat ik graag aan mij voorbij gaan.
En toch kan het soms goed zijn om door te lezen. Dat heeft het boek Johanna wel bewezen. En ook de Da Vincicode. Dus....... mijn besluit staat nog niet helemaal vast
negen reacties
Lastig,… maar als het fantasie is en het staat je tegen… waarom zóu je dan doorlezen . Dat hangt ook een beetje af waarom je leest , is dat om er met de jeugd over mee te kunnen praten ( je zit in het onderwijs begrijp ik) of voor je eigen plezier , dan is de keus snel gemaakt lijkt me !
Ik zou er niet eens aan beginnen als het zo gruwelijk is !
Lezen doe je met een bepaalde passie. Een boek moet voor mij van het begin tot het einde boeiend zijn. Of dat nou vroeger Arendsoog was, of Asimov maakt niets uit. Een boek waar ik aan ga twijfelen haalt het einde niet.
Sinds enkele jaren heb ik de stelregel dat ik niks meer lees dat ik niet boeiend of mooi vind. Vroeger is erin geramd dat je een boek áltijd moest uitlezen, maar daar doe ik niet meer aan. Ik hoef niets meer te bewijzen en ik hoef niemand te overtuigen. Tegenwoordig lees ik niks meer tegen mijn zin.
En dat bevalt héél goed.
Misschien ook wel een beetje invloed van de RHS?
Janny
Ik twijfel ook vaak lang. Nu of ik een boek van Nelleke Noordervliet zal uitlezen.
Maar dat boek wat jij beschrijft, lijkt mij vreselijk, maar het is persoonlijk natuurlijk. Ik ben wel benieuwd waar je voor kiest: ja of nee.
De Da Vincicode zag ik op film. Ik vond het geen aanrader om het boek te gaan lezen.
Het boek dat jij leest doet me denken aan het verhaal Marathon van Stephen King. Ook zo’n verhaal van een afvalrace met in alle gevallen de dood als gevolg.
Ik heb het nog één keer gelezen en daarna heb ik al mijn Stephen King boeken weggedaan. Het is ééndimensionaal en behoorlijk destructief.
Dan lees ik liever hier
Als ik de inhoud van ‘De Hongerspelen’ zou lezen, zou ik niet eens aan zo’n boek beginnen. Omdat het fantasie is, maar ook omdat het gruwelijk is. Deelnemen aan een luguber spel: er mag maar één overlevende zijn, via een scherm kunnen zien wie er die dag dood zijn gegaan en medespelers kunnen elkaar vermoorden of ze gaan dood van de honger of dorst … brrrrr! Niet mijn genre. Benieuwd of jij het uit gaat lezen. En zo ja, sterkte