PRO FORMA
Gisteren kopte de krant, dat het pro forma proces rond de rechtszaak Marianne V. een groot mediacircus zou worden. Als aasgieren lijkt men zich op de verdachte te storten. De pers, maar ook de vader. Laatstgenoemde zit met de neus vooraan, op de tweede rij en zijn grote wens is om de man die terecht moet staan in de ogen te kunnen kijken.
Waarom? zo vraag ik mij af, net zoals deze moordzaak voor mij vele waarom's heeft.
Vanmorgen, toen de dag nog maar net begonnen was, waren mijn gedachten vooral bij Jasper, bij zijn vrouw en bij zijn kinderen. Om met Jasper te beginnen. Voor mij is wat hem betreft de grote vraag: wat heeft hem bezield, en wat was de rol van het slachtoffer zelf, van Marianne. Wat heeft zich daar afgespeeld. En hoe is het mogelijk om zo lang rond te lopen met zo'n afschuwelijk geheim? Ergens had ik toch met hem te doen.
Mijn gedachten gingen ook naar de echtgenote van de man. Vanaf zijn arrestatie zal hij meer en meer een vreemde voor haar en haar kinderen zijn geworden. In de eerste plaats door datgene wat hij gedaan heeft en in de tweede plaats omdat, door de veranderde leefomstandigheden, er niet meer een samen thuis is; hij bevindt zich op een voor een ieder van hen onbekend terrein, de gevangenis. Waarschijnlijk zal er geen sprake meer zijn van samen door het leven gaan. Het niet meer met elkaar kunnen delen van wat er gaande is. De posities zijn te verschillend geworden. Voor hem was er al op één terrein een groot stilzwijgen, maar was dat ook zo op andere vlakken? Waarschijnlijk niet.
Vanavond, tijdens de nieuwdienst op de radio hoorde ik door iemand van de rechtbank opgenoemd, wat deze man in de komende rechtszaak ten laste gelegd zal gaan worden. Verkrachting, wurging met een eigen kledingstuk van het slachtoffer, de BH van het meisje en het doorsnijden van de keel. Na de droge opsomming van deze feiten was het net of er enige sympathie van mijn kant voor deze man was weggevloeid.
De vraag 'waarom' is er nog steeds, maar daar is wel een tweede vraag bijgekomen: hoe kon je? Stel dat ik de vrouw van Jasper was geweest of dat hij mijn zoon zou zijn geweest, zou mijn liefde en of vergevingsgezindheid groot genoeg zijn geweest dat ik ooit weer verder met hem door het leven zou willen gaan? Ik weet het niet.
Hoewel ik niet overloop van sympathie voor de vader van het slachtoffer, begin ik toch een klein beetje begrip voor hem te krijgen.
Ooit had ik nog wel eens het idee dat ik advocaat had willen worden, maar ik geloof toch niet dat dit soort werk bij mij gepast zou hebben. Een persoonlijke wens van mij is, dat deze rechtszaak op een correcte wijze afgehandeld gaat worden waarin een ieder recht gedaan wordt.
dertien reacties
ja, de kernvraag van het leven, waarom?
Ik vraag me af waarom mensen kunnen genieten van vergelding.
Het is erg voor de vader van Marianne dat hij zijn dochter nooit meer terugkrijgt. Dat is een gesloten boek, hoe naar ook.
Maar erger vind ik het voor de vrouw en kinderen van de dader. Hun man en vader is er nog wel, maar is er ook niet. Dat boek is niet gesloten. Dat verhaal gaat door. Daarin moeten zij een weg zien te vinden en dat lijkt me verschrikkelijk moeilijk.
Dat die man schuldig is staat vast, daar moet hij voor boeten.
Dat doen ook zijn vrouw en kinderen, buiten hun schuld om, net als de familie van Marianne.
Voor hen gaat het nooit meer over.
Een vreselijk boek, dat voor de familie Vaatstra straks dicht kan. Voor de familie S. gaat het nog een paar hoofdstukken door. Gelukkig staat heel Oudwoude hen bij, heb ik begrepen. Daar wonen kennelijk mensen met een hart in hun donder. Voor hetzelfde geld was de familie paria geworden.
Heel vaak blijkt dat de scheiding tussen dat het net fout gaat of net goed gaat erg klein is. Als het fout gaat, dan komt dat doorgaans vaak door een samenloop van omstandigheden. Paniek en angst kunnen er voor zorgen dat mensen iemand doodmaken. De vraag die de rechter dorgaans bezig houdt is of het met voorbedachte rade is en of de verdachte het weer zou kunnen doen als hij niet behandeld wordt.
Of hij geen wroeging had weet ik niet. Heeft hij dat verteld? Dat iemand zich niet aangeeft kan erg veel redenen hebben.
Zelf zou ik niet weten wat hij als verklaring zou kunnen geven waardoor ik het minder erg zou vinden. Ik hou me daar ook niet teveel mee bezig. Als de mand destijds direct was opgepakt, dan hadden we er vrijwel niets over in de media gezien en had hij zijn straf al uitgezeten.
Aanvankelijk vond ik het heel erg dat asielzoekers de schuld kregen. Als hij nu zou vertellen dat hij het gedaan heeft om hen in een kwaad daglicht te stellen, dan zou het verhaal een hele andere wending krijgen. Maar ik verwacht niet dat dat gaat gebeuren.
Het is moeilijk hierop te reageren. Want zoals de advocaat van Jasper S. al zei: wat je ook zegt: goed is het nooit. Het enige wat we nu weten is: hij heeft het gedaan want hij heeft het zelf gezegd. De rest moet de rechtbank uitzoeken. Maar als het gaat om de moraliteit van het gebeuren moeten wij mensen ons niets aanmatigen. Dat is iets tussen de dader en zijn schepper.
Ongelofelijk dat je zoiets kan doen en zo lang verzwijgen.
Vader Vaatstra heeft wel mijn sympathie, het zal je kind maar zijn. Ik denk dat je wel heel bitter wordt als je zo lang in onzekerheid verkeert, wie dit gedaan heeft.
Ja en de familie van de dader, daar heb ik ook zo mee te doen.
Deze zaak kent alleen maar verliezers welke straf hij ook krijgt.
Ik probeer mij voor te stellen hoe het zou zijn als mijn buurmeisje van 15 wordt verkracht en vermoord en dat dan jaren later zou blijken dat mijn andere buurman de boosdoener is. Ik kan het niet…
Dat zijn heel akelige dingen, Hanscke. Ik ben ook blij dat ik geen oordeel hoef te vellen. En natuurlijk is het vrselijk voor zijn gezin. Maar begrijpen doe ik het helemaal niet.
Diep triest voor iedereen die het slachtoffer is geworden van wat deze man gedaan heeft
Onbegrijpelijk ook hoe de man zoiets kon doen én z’n mond kon houden, zelfs toen er anderen beschuldigd werden,
Ik wil gewoon geen begrip voor deze boer hebben,hij verdient het niet !
Wat heeft zich daar toen in vredesnaam allemaal afgespeeld? Je moet er niet aan denken. En dan lees je inderdaad over wurging met een kledingstuk van het slachtoffer, walgelijk! En bijna op alle vragen: waarom? Hoe triest en onbegrijpelijk het ook is voor de naasten van Jasper, deze man (het zal je man maar zijn …) moet boeten voor zijn daden! En hopelijk heeft de vader van Marianne daar vrede mee.
Het is niet te bevatten.
De dader is zonder meer schuldig, ook als het in een ‘onbedwingbare lust naar seks’ is gebeurd. (dit verzin ik niet , het stond ergens). Zoveel tijd met een geheim rond te lopen lijkt me ondoenlijk, ik neem aan de het wegstoppen op de duur een gewoonte wordt.
Met zijn vrouw en gezin heb ik diep meelij; hun verdriet kun je de daders ook aanrekenen.
Het was heel kwalijk dat de vingers van velen direct naar asielzoekers wezen!. Schandelijk, eigenlijk.
De man is schuldig, punt uit. Maar het hoe en het waarom zijn waarschijnlijk in luttele seconden gevallen… En om iemand daarom te veroordelen, is gelukkig niet mijn beroep. Wat mij verbaast is dat je als dader zolang rond kunt lopen zonder enige wroeging. En dat zijn omgeving dat niet in de gaten heeft gehad lijkt me erg stug. Ik denk dat mijn vrouw dat na een dag zou weten…