BLOEMENCORSO
Tsja, sommige dingen blijken nog echt zo te zijn zoals ik het mij herinner, maar hier en daar merk ik ook dat er in de afgelopen vijfenveertig jaar vervormingen in de herinneringen aan te wijzen zijn. Natuurlijk zijn er ook hele grote veranderingen te zien, omdat hier het leven ook gewoon is doorgegaan.
Waar heb ik het over? Over de plaats Rekken in de Achterhoek. Vanuit Apeldoorn ben ik daar tijdens mijn dertiende jaar naar toe verhuisd. Direct na de verhuizing had ik mij voorgenomen om, zodra ik achttien jaar was, te vertrekken naar het westen van het land. Daar zou zich het echte leven afspelen en niet in zo’n belachelijk klein dorpje…….
Na een moeilijk eerste jaar ben ik toch redelijk ingeburgerd en heb ik er met veel plezier een aantal jaren gewoond. Wel ben ik mij steeds wat af blijven zetten tegen het plattelandsleven. Ik zat niet voor niets in de puberteit. Zo bleef ik het gemis van de bossen op de Veluwe koesteren. Een eindje fietsen? Niets voor mij. Ik moest immers elke dag al ruim vijf kilometer naar school fietsen. Bovendien vond ik het landschap maar kaal en vlak. Hier en daar een pukje bos en voordat je het woord bos kon zeggen, was het einde al weer in zicht.
Ik vertikte het dus om op zomeravonden of op de zondagmiddag gezellig met pa en moe een fietstochtje te maken. Ik zal toen niet beseft hebben dat de leeftijd ook een behoorlijke rol meegespeeld heeft. De tijd om met vader en moeder uit te gaan was eigenlijk voorbij. Het was zo’n beetje einde kindertijd. Daarbij kwam nog dat mijn moeder niet echt dol enthousiast was om iets te ondernemen, want zij heeft nooit met enig plezier in de Achterhoek gewoond.
Terwijl ik in deze week hier heerlijk rondfiets, op plekken kom waar ik nog nooit geweest ben (en wat vind ik het hier mooi!) gaan er vele gedachten door mij heen. Vele herinneringen komen boven. Hier heb ik leren roken, daar heb ik de eerste glazen alcohol genuttigd en op weer een andere plek liggen de eerste ervaringen van het zoenen en al zo wat meer. Maar de mooiste en allerfijnste herinneringen bewaar ik aan het jaarlijkse feest, wat toen nog Rekkens School- en Volksfeest heette.
De eerste keer dat ik het festijn meemaakte was ik diep onder de indruk van de toen ook al hele mooie wagens. In latere jaren heb ik bij een wagen van de toenmalige jongerenclub daadwerkelijk meegeholpen met het aanbrengen van de bloemen. Ik heb daar heel veel plezier aan beleefd en mede daardoor is er altijd een wens geweest om dit moois nog weer eens van dichtbij te zien. Ik weet zeker, dat ik in de toekomst vaker rond deze tijd met de caravan naar Rekken zal vertrekken.
zeven reacties
Wijsheid komt met de jaren. Gelukkig dat je weer naar je oude omgeving bent teruggegaan, waardoor je nu merkt dat het leven daar toch best goed was.
Een prachtig corso. Zeker waard om vaker te gaan bekijken.
Fijn dat je de weg weer terug gevonden hebt, zeker nu je zo kunt genieten daar met zo’n mooie bloemencorso.
Op naar een fijn weekend.
Leeftijd heeft er niks mee te maken.
Persoonlijkheid des te meer, en dat kan veranderen.
Ik heb het altijd mooi gevonden in Winschoten en ik wil er ook nooit meer weg, en met mijn ouders heb ik ook altijd goed overweg gekund.
Maar goed, jouw herinneringen zijn de jouwe en die zijn zoals ze zijn. Gelukkig geniet je!
Haha, ja meisjes van dertien zijn niet de makkelijste. Leuk dat je het nu allemaal op een heel andere manier kan bekijken en toch ook mooie herinneringen hebt.
Mooie foto’s en hopelijk was er wat meer publiek dan de foto’s doen vermoeden, want de praalwagens zijn het meer dan waard.
Hier ga ik de laatste jaren naar Limmen (7km ten zuiden van Alkmaar), waar het spul een week in de tuinen staat opgesteld en je er een 14km lange fietstocht door hebt. In Winkel (17km ten noordoosten van Alkmaar) zijn wel praalwagens, maar vaak bedenk ik dat te laat.
Echt racalcitrant ben ik nooit geweest en vroeger zag ik de mooiigheid van dingen ook wel. Maar doordat ik meer fietste om de dorpen en steden en weinig stopte zag ik lang niet zoveel als nu. Daarom doe ik nu af en toe een plaats over waar ik op jonge leeftijd door of langs gesjeesd ben zonder ook maar wat te zien.
Ook als je jong bent zie je niet alles zoals het daadwerkelijk is. Daar ben je op dat moment gewoonte recalcitrant voor.