RUIMTE
Aan alles komt een einde en zo ook aan 'het weg in eigen land'. Ook dit jaar heb ik weer genoten van de vele extra vrije dagen waarin we er dan met de caravan op uit kunnen trekken. Ik heb opnieuw heel veel varianten groen gezien, bloeiende witte meidoornen, hele gele brem, rode en wit bloeiende kastanjes fluitekruid en heel veel gele boterbloemen. Kortom, het was weer een lust voor het oog. Bijna hetzelfde als vorig jaar en toch weer net iets anders.
Terwijl ik de vele niet gebruikte kleding in de kast teruglegde werd het mij opeens duidelijk waarom ik er schijnbaar zo aan hechtte om juist dat vest, die t-shirt en dat topje mee te willen hebben. Daarin had ik mij in voorgaande jaren zo tevreden gevoeld. Het was niet zozeer dat die kleding favoriet was, maar meer de herinnering aan de plezierige tijd.
Ik begin heel langzaam te begrijpen wat er meespeelt bij het uitzxoeekn van de kleding. Vandaar dat het steeds meer wordt. Het nieuwe moet mee, maar ook het oude met de prettige herinneringen....
Nu ik zie hoe dit dit mechanisme werkt, hoop ik een volgende keer heel wat makkelijker mijn kledingkeuze te kunnen maken en ook heel wat minder mee te nemen. Gewoon pakken wat er voor de hand ligt. Elk jaar is anders. Ruimte maken voor nieuwe ervaringen. Ik hoop dat ik het onthoud.
vijf reacties
Ja, of zorgen dat je gewoon niet teveel hebt.
Ik heb veel t shirts, uit alle vakantielanden.
Maar als ze af zijn, hop, weg er mee.
ze staan vast wel ergens op de foto.
En is het erg om wat teveel mee te nemen, als je toch de ruimte hebt in auto en caravan..??
Een paar shirtjes meer zullen de zwaarte niet maken, denk ik.
Inderdaad, herinnering vormt soms je voorkeur èn ‘n beetje voorpret.
Het ligt ook aan de ruimte die je ter beschikking staat en of er water is.
Ik vind het vreselijk in gisterenkleren te stappen die steevast bezweet zijn. Bij gebrek aan ruimte spoel ik ‘s avonds de shirts en shorts uit. Desnoods in wc-water.
Ik neem bijna nooit teveel mee. En wat ik meeneem is meestal oud, op vakantie stoort me dat niet.