VOORSTELLINGSVERMOGEN
Soms heb ik dat; een haat-liefde verhouding met een boek. Wel- of niet uitlezen? Het boek met de titel ' Paus Johanna', geschreven door Donna Woolfolk Cross was er zo één. Weken geleden, al voor mijn tripje naar Rome, was ik er in begonnen. Het boeide mij en toch had ik er de nodige moeite mee.
Afgehakte handen, hoofden op een spies, zwaardgevechten waarbij de mensen stierven en die uitvoerig beschreven werden weerhielden mij ervan om het boek uit te lezen. Zeker toen er noodgedwongen een leespauze was. Ik wilde het geleende boek, niet op mijn reisje naar Rome meenemen want mijn opvatting is, iets wat geleend is, moet zo netjes mogelijk worden teruggegeven. Het bleef dus even liggen.
Totdat.... ik er vorige week weer eens even een tijdje in gelezen had. Opnieuw was ik gevangen in het boek. Net zoals ik gevangen werd door het luisterboek in de auto: "Koorts" geschreven door Saskia Noort.
De twee boeken hadden één gemeenschappelijke factor. Ik werd van beide kotsmisselijk en ik was blij dat bij beide boeken niet alle zintuigen ingeschakeld hoefden te worden. Vooral de geur hoef ik niet daadwerkelijk bijgevoegd te hebben. En ook het gevoel mag op grote afstand blijven. Schurft, jeuk en zweren, ik hoef het niet daadwerkelijk te voelen. Bij het pausboek had ik alleen maar het zintuig zien nodig om het te kunnen lezen en bij het koortsboek alleen het gehoor, omdat het een luisterboek was.
Met de rest van de zintuigen hoefde ik even niets. Het rottende vlees, de geur van kots, angstzweet en seks, het gekke is, ik hoef niet zo ver in mijn voorstellingsvermogen te gaan om hierover enig idee te krijgen maar ik zet mijn voorstellingsvermogen stop als ik lees over afgesneden tongen en dergelijke. Dat zijn zulke gruwelijke details. En dat is precies wat ik op beide boeken tegen heb. Bij paus Johanna de vele passages waarin uitvoerig beschreven wordt hoe het dagelijkse leven in de middeleeuwen er uit gezien zou hebben en bij 'Koorts' hoe ziek iemand kan zijn na het gebruik van veel te veel drank drugs etc.......
Bij 'Koorts' was ik dan ook bijna blij dat het boek "uit" was. Ik was de vele beschreven kotspartijen zat. Bij het boek over die paus ligt dat net iets andes. Nu, na afloop, merk ik, dat er bijna sprake is van een soort ontwenningsverschijnsel. Sommige passages waren soms bijna te gruwelijk om te lezen, maar het nam je wel mee naar een heel ander tijdperk, de vroege middeleeuwen en nu het boek uit is mis ik dat. Het was zo'n totaal andere wereld. Toch wel knap geschreven als een boek dat met je doet.
Vooral de personage Johanna zet me nog even aan het denken. Is het nu waar, zou het kunnen dat er ooit een vrouwelijke paus is geweest? En hoe zit dat dan met die mens. Hoe makkelijk of moeilijk is het om je hele leven lang je ware identiteit te loochenen? Dag in dag uit met zo'n onwaarheid te moeten leven? Al kun je nog zoveel goeds doen, jouw leven is één grote leugen. Kan dat, en hoe zit dat dan met al die andere hoogwaardigheidsbekleders? Hoe echt zijn zij?
Ik neem heel even een adempauze en dan begin ik wel weer aan een volgend boek. Lezen, het blijft een boeiende aangelegenheid.
negen reacties
We mogen blij zijn dat we nu in een andere tijd leven.
Maar toch, als je sommige mensen wel eens hoort.
Ik heb dat wel eens met tv, dan is het te hoog gegrepen of vervelend, maar ik blijf dan toch de boel uitkijken.
Radio soms net zo.
Boeken, nee, die lees ik niet.
Ik lees momenteel alleen nog maar vakliteratuur. Aan een boek lezen kom ik gewoon niet meer toe. Vroeger las ik zeker twee a drie boeken in een week…
Vaak blijven de boeken die moeite kosten -kotsen-langer bij en voor mij is een boek goed als je nog dagen loopt te peinzen.
Het gebeurd met niet vaak, dat ik twijfel of ik het uit lees. Vroeger las ik alles uit, vond dat dat moest, maar inmiddels kan ik zeggen ‘jammer dan’, misschien kan ik er wel een ander blij mee maken…
Vraag me af of ik jouw titels uitgelezen zou hebben als ik t zo lees….
grtz
Lezen blijft iets moois, maar sinds Yaron in ons huis is gekomen merk ik dat ik er niet meer aan toe kom. Komt wel weer als hij iets ouder is.
Love As always
Di Mario