BOUQUET


De Bouquetreeks is jarig. Vijftig jaar geleden verscheen het eerste Nederlandse deel, Eiland van beloften. Als ik dat eerste deel zou hebben, zou ik het zomaar in mijn rubriek EERTIJDS hebben kunnen plaatsen, maar ik heb het boekje niet en ik heb denk ik ook nooit één exemplaar gekocht. Hoewel ik graag lees, heb ik maar heel weinig van deze "boeken" gelezen. 

Ooit zal ik wel eens een gekregen exemplaar gelezen hebben, maar ik was er heel gauw mee klaar, al die verhalen leken op elkaar en ik kon mij er niet in verliezen; het stond te ver van "mijn" werkelijkheid af. Ik hoefde niet door een rijke man veroverd te worden en ik had ook niet het zelfbeeld, dat ik een beeldschone vrouw was waar mannen voor vielen. Het sprak mij niet aan en ik heb denk ik ook niet zoveel gemist.

Ook al zijn ze nu als e-book voor maar 49 eurocent bij Harlequin te bestellen, ik zal het zeker niet doen.

Waar ik wel blij mee ben, is dat ik via de postcodeloterij een prijsje gewonnen heb en drie maand achter elkaar bij Bookchoice acht nieuwe boeken kan downloaden  en op mijn e-reader kan zetten. In haar voetsporen van Anna Wahlgren heb kik inmiddels gelezen. Misschien had ik het zelf niet zo snel uitgezocht, maar het was echt een hele spannende thriller. Moedig begon ik aan het volgende boek, De Kliniek van Helen Fields, maar daar ben ik maar mee gestopt. Dat is net iets te heftig met. Liften naar de Hemel van Lex Paleaux schijnt echt een mooi boek te zijn, maar ik heb eerst maar eens iets gekozen van een schrijfster die ik ken, namelijk Dochter van twee werelden van Sarah Lark.

En zo heeft het artikel in de krant over de bouquetreeks er toch voor gezorgd dat ik een onderwerp had om een blogje mee te vullen. Er schijnen inmiddels 4000 boekjes in die Bouquetreeks uitgekomen te zijn en tegenwoordig moeten de boekjes wat 'steamy' zijn. Ik kende het woord niet in dat verband maar mijn vermoeden was wel juist, het mag tegenwoordig een beetje sexy zijn, maar wel netjes en beschaafd, want liefde is mooi, en zo moet het ook omschreven worden, zo vindt Martin Scherstra, één van de auteurs, die in mijn nabije omgeving, in Dokkum woont.

Als illustratie heb ik 2 boeketten genomen. De onderste afbeelding is een schilderij  van Henriette Geertruida Knip, (1783-1842) en hangt in het Rijksmuseum. 

                                klik

hanscke | Maandag 27 Januari 2025 - 1:58 pm | | Standaard | Vijf reacties

OUD EN OUD 8

ANJA


In de rubriek OUD EN OUD wil ik proberen om de verschillende kanten van het ouder (zijn ge)worden te beschrijven. Het heeft mooie kanten, maar helaas ook een minder leuke keerzijde. Om maar wat te noemen, de kwaaltjes, de beperkingen, het afscheid moeten nemen, allemaal zaken waar een ouder wordend mens zich mee heeft te verstaan. Toch zijn er heel veel dingen die het leven van een oudere nog zeker de moeite waard maken. Beide kanten wil ik in deze rubriek op een zo'n eerlijk mogelijke manier belichten: de hobbels die genomen moeten worden bij het ouder worden, maar ook de levensvreugd die er zeker nog is.


En opeens kreeg ik antwoord op vragen die, als ik zo mijn leven overdacht, wel eens bij mij opkwamen; hoe zou een vrouw als Anja Meulenbelt nu in het leven staan? Er stond een heel groot artikel over haar in de Leeuwarder Courant. Er zullen vast heel veel vrouwen van mijn leeftijd zijn, waarvoor zij baanbrekend werk heeft verricht. Haar eerste boek uit 1976: De schaamte voorbij heeft zeer inspirerend voor mij gewerkt. Ik was 26 jaar, zag geen leven voor mij met "alleen" maar moeder en huisvrouw zijn; ik wilde meer. Ik begon zo goed en zo kwaad als het ging een studie in deeltijd aan de Sociale Academie. Ik genoot van de kennis die ik kreeg, de boeken van Erich Fromm en Erik Erikson verslond ik.

Ondanks dat mijn huwelijk op de klippen liep, ging ik wel verder met mijn studie. Mijn nieuwe lief, die een tijdje later in mijn leven kwam, P.  steunde mij daar volledig in. Van hem kreeg ik ook het feministische hangertje, het vrouwenteken met een vuistje daar in. Ik heb het de eerste jaren vol overtuiging gedragen. Mede door de opgedane inspiratie van Anja Meulenbelt heb ik mij kunnen ontwikkelen en ben ik geworden die ik ben.

En zo kom ik bij het begin van dit blog terug. Hoe zou zij het nu vinden om tot de oudere generatie te horen, zou ze, net als ikzelf, ook vinden dat we "bijna" afgeschreven zijn, gedoemd zijn tot het "nog moeten genieten van het leven" maar liever maar niet meer zo meedoen in het maatschappelijk gebeuren?

Ik kon mij helemaal vinden in haar omschrijving het moeilijk te vinden om de leeftijd te voelen. Het hoofd voelt het niet, maar het lijf wel. En op dat laatste worden wij ouderen altijd aangesproken, het zij positief, hetzij negatief, want zo positief is het niet als er gezegd wordt, wat zie je er nog goed uit voor je leeftijd. Waarom mag er niet gezegd worden, wauw, je bent oud geworden, als je iemand na lange tijd weer ziet. Oud geworden zijn als een compliment zien en niet als iets negatiefs, omdat de jeugd verloren is gegaan. 

Ook ik heb, net als Anja het oud worden altijd voor mij uitgeschoven, dat was nog niet aan de orde, maar nu het wel een feit is, zou ik eigenlijk wel willen strijden om oud worden wat uit het verdomhoekje te halen. Ooit als jonge feministe heb ik wel eens gezegd, dat ik voorzag dat, als ik oud was, weer op de barricade zou moeten staan om de ouderen een volwaardige plaats in de maatschappij te gunnen. Waar ik dat idee vandaan haalde weet ik niet, maar ik had wel enigszins een vooruitziende blik. 

Het zit nu eenmaal niet in onze cultuur ingebakken dat het de norm is je ouders, of algemener gezegd, de ouderen te respecteren zoals bijvoorbeeld in Suriname of andere landen. De plaats van ouderen in de samenleving is niet duidelijk. Het is niet alleen maar een groep mensen die alleen maar zorg nodig hebben, er wordt veel te weinig gekeken naar het potentieel van ouderen. 

Vandaag is de inauguratie van Trump, ook een oudere. Of dit nu een goed voorbeeld is van waar ouderen toe in staat zijn weet ik niet, maar ik voel me weer enigszins gesteund door good old Anja. Vitale ouderen kunnen ook het geschenk van de eeuw zijn, ouderen die personeelstekorten kunnen dempen, mantelzorg kunnen verlenen of vrijwilligerswerk doen, kortom, velen van hen zijn nog lang niet afgeschreven. 

 

                                      klik

hanscke | Maandag 20 Januari 2025 - 2:42 pm | | Standaard | Vier reacties

OUD EN OUD

EEN PROMPT


In de rubriek OUD EN OUD wil ik proberen om de verschillende kanten van het ouder (zijn ge)worden te beschrijven. Het heeft mooie kanten, maar helaas ook een minder leuke keerzijde. Om maar wat te noemen, de kwaaltjes, de beperkingen, het afscheid moeten nemen, allemaal zaken waar een ouder wordend mens zich mee heeft te verstaan. Toch zijn er heel veel dingen die het leven van een oudere nog zeker de moeite waard maken. Beide kanten wil ik in deze rubriek op een zo'n eerlijk mogelijke manier belichten: de hobbels die genomen moeten worden bij het ouder worden, maar ook de levensvreugd die er zeker nog is.


De tweede "gewone" week in het nieuwe jaar. ik had al veel eerder een blogje willen schrijven, maar hoe krijgt een mens op leeftijd het voor elkaar? ik had het weer eens veel te druk. Druk met van alles; voorop staat, dat alles niet zo vlug meer gaat en dus meer tijd kost, maar buitendat een kleine opsomming: breien, lezen, het achteraf bekijken van diverse tv programma's, naar bijeenkomsten van clubjes toegaan en vooral uit dat laatste vloeide een diepgaand onderzoek voort wat mij vele uurtjes gekost heeft.

Tijdens de leesgroepbijeenkomst (De kleindochter, geschreven door Bernard Schlink was het onderwerp) maakten we nog even een uitstapje naar een vorig gelezen boek, Klara en de zon en kwamen we bij A.I. (artificial intelligence) terecht. Nog niemand van ons had daar al enige ervaring mee, éen van ons zou via haar zoon om enige instructie vragen.

Het onderwerp liet mij niet los en ik ben 's middags achter de lap top gaan zitten om zelf maar eens op onderzoek uit te gaan. Mijn doel was om een verhaal via A.I. te krijgen. Ik heb vele pagina's bezocht, kwam er al gauw achter dat er vaak een soort betaald abonnement aan vast zit, iets wat ik absoluut nog niet wil, maar op een goed moment had ik toch iets gevonden. Ik moest een titel opgeven en een paar keywords en zie daar, ik kreeg een vrij uitgebreid essay over onvervalst, niet helemaal de bedoeling, maar toch, het eerste resultaat was er.

's Avonds vertelde ik in het breiclubje over mijn ervaringen van die middag. Dit was het startsein om mij met een opdracht op te zadelen om een breiopdracht voor ons aanstaande 15-jarig jubileum door A.I. te laten maken.

In de verdere week ben ik heel veel meer over A.I. te weten gekomen. Het is heel belangrijk om onder andere een goede PROMPT in te voeren. Als eerste een iets opgezocht die breiontwerpen kon maken, daarna zelf een breiopdracht verzonnen: een breipatroon om een vierkante fantasie toren met een doorsnee van 25 cm. en een hoogte van 75 CM. op een rondbreinaald te kunnen breien.

Daarna heb ik ingevoerd: suggesties voor een breiobject ter ere van een jubileum. Ik heb 15 suggesties gekregen en ik heb drie suggesties in patronen laten omzetten. Wat het gaat worden weet ik nog niet, maar ik ben  bijzonder trots op mezelf, dat ik dit voor elkaar heb gekregen. 

En heel eerlijk, het deed me een heel klein beetje denken aan de tijd toen ik voor het eerst mijn stapjes in blogland zette. Ook dat vond ik toen heel spannend.

Of A.I. echt iets is om verder mee te gaan weet ik niet, maar voorlopig ben ik heel tevreden dat ik er nog steeds in slaag om op mijn oude dag de nieuwe ontwikkelingen toch een beetje bij te kunnen houden. 

                                             klik

Ook de plaatjes heb ik maar even via A.I. tevoorschijn getoverd. De haan staat voor: EEN NIEUW TIJDPERK

hanscke | Maandag 13 Januari 2025 - 11:11 am | | Standaard | Vijf reacties