Ik houd van de zomer. Er gebeuren dan altijd zoveel dingen die of niet gepland zijn, of net iets anders verlopen dan dat ik gedacht had, maar het is in de zomer nooit saai. Het stond in de planning dat kleinedochter uit verwegland naar Nederland zou komen, maar met al die besmettingen bleef het spannend of dit ook echt ging gebeuren.
En jawel hoor, een dag na thuiskomst van onze vakantie landde ze met zoonlief, die haar heeft opgehaald, op Schiphol. Omdat ik een paar dagen vanwege één of andere allergische reactie geplaagd werd door heel veel jeukende galbulten was het toch beter om haar bezoek aan ons nog even uit te stellen, maar na twee dagen was de jeuk min of meer onder controle en kon ik haar eindelijk, na anderhalf jaar, weer in mijn armen sluiten. Ze was niet eens zo heel erg gegroeid. De grote groeispurt heeft zo rond haar 13e plaats gevonden en ik had al meegemaakt, dat ze mij in lengte voorbij was gegaan.
We hebben een geweldige week achter de rug. Heel veel met elkaar gefietst, spelletjes gedaan, de tijd genomen om met elkaar te eten, met de jongens (Hond Hessel en Hond Iemand) op stap geweest, en samen via netflix een paar leuke films gezien. Was het Nederlands voor Nina eerst weer heel erg wennen, na verloop van tijd kon ze steeds beter de woorden weer vinden.
Toen haar één van de laatste dagen gevraagd werd wat ze nog graag wilde doen, gaf ze aan nog wel eens naar de dierentuin Aqua Zoo te willen gaan. Hier waren we ook al eens met haar geweest toen ze een jaar of negen was.
Er waren niet meer zoveel aapjes, toen gingen de aapjes op de rug van mensen zitten en dat leek haar ook wel wat, dat had ze nu wel gedurfd, maar die apen zijn er niet meer. Wel is het park uitgebreid met een paar ijsberen.
Zoonlief had er weinig vertrouwen in iets meer te zien dan alleeen twee slapende beren, maar niets was minder waar. Terwijl we stonden te kijken, en met ons op ruime afstand nog drie mensen, dus echt druk was het niet, klom er een beer uit het water.
Het was echt een prachtig gezicht. In slow motion kwam de beer stukje bij beetje uit het water en klom op de wal. Ondertussen konden wij goed zien hoe groot de onderkant van berenpoten zijn.
Eenmaal aan wal deed de beer een paart stappen, keek om zich heen, schudde zich eens uit
liep nog een paar stappen, om vervolgens zich via zijn zitvlak weer neer te vleien. Werkelijk een prachtig schouwspel, waar we ademloos naar hebben staan kijken.
En of dat nog niet genoeg was, kregen we ook nog een prachtige voorstelling van de twee rode panda's
De Olympische Spelen zijn inmiddels in volle gang, maar daar heb ik niet zoveel van meegekregen. En ik moet eerlijk zeggen, het boeit me ook niet zo. Het kijken zonder publiek en, ondanks alle maatregelen toch de vele besmettingen, maakt het sportspektakel voor mij toch heel wat minder interessant.
De zomer dendert door, nog even en we zijn in de maand augustus aangeland. Misschien komt kleine dochter voor haar vertrek nog een paar daagjes om dag te zeggen, maar daarna komen we misschien in iets rustiger vaarwater. Alhoewel, de laatste week van augustus willen we misschien nog wel weer een week je weg, maar dan moet het wel mooi weer zijn. Dat wil zeggen, droog en niet zo veel wind. Zoiets wat we in de afgelopen week hebben gehad. En als het dan zo nodig moet regenen, dan maar in de nacht.
Eerst maar even uitrusten en nagenieten van de prachtige weken die we gehad hebben.
klik
(mijn hond heet Hessel)
Het einde van de vakantie is in zicht. Morgen keren we weer huiswaarts. Ik heb ook wel zin om weer naar huis te gaan. Zestien dagen op één plek is ook wel heel lang. Voor de coronatijd, toen we nog naar Frankrijk gingen, gingen we meestal na een dag of tien naar een volgende camping, zestig, zeventig kilometer verderop. De omgeving was dan weer geheel nieuw.
Wat het leven op een camping aangaat, daarvoor hoef je niet verder te trekken. Het is echt een gaan en komen van mensen. Binnen een week hebben er al vele veranderingen plaatsgevonden.
Ik mag graag op een plek staan vanwaar ik alles een beetje kan overzien en ongemerkt wat kan observeren. Behalve dat het weer niet zo meewerkte, had ik hier alle gelegenheid voor. Een camping in zonnig weer met wat hogere temperaturen geeft een heel andere aanblik, dan een campoing met grijs weer en soms wat miezerregen. Dan is er niet zo heel veel te zien. Mensen lopen dan wat heen en weer, richting toilet , of uitgang of wat dies mee zij, maar van het echte buitenleven is dan geen sprake. Echt mopperig was men over het algemeen niet, we hadden ook geen klagen, hier op de Brabantse Wal is ook niet veel regen gevallen, Maar de saus van de zon ontbreekt dan.
Op de dagen dat de zon wel scheen heb ik toch wel het één en ander kunnen waarnemen. Al zou ik graag een aantal dingen aan mijn lichaam veranderd zien, echt schamen hoef ik mij niet. De meeste vrouwen van mijn leeftijd hebben geen slanke taille meer. Wat dat betreft val ik totaal niet uit de toon.
Wat mij ook opviel is dat veel vrouwen zich in een jurk vertoonden. Op de één of andere manier schijnt jurken dragen mode te zijn. Met kleine dochter R. had ik het er onlangs al over, zij moest niets van jurken of rokjes hebben, maar ook zij is overstag gegaan en draagt tegen woordig zo'n frivool rimpelrokje. Het heeft mij geïnspireerd om toch ook maar een jurk te kopen. Ik heb 'm nog niet aan gehad.
Verder zag ik dat samen een bordspelletje doen of een potje kaarten weer in zwang schijnt te komen. Tuurlijk zit men nog wel veel met een tablet of telefoon in handen, maar 's avonds schijnt een potje canasta spelen weer in trek te zijn.
Ach, zo zijn er vast nog wel meer dingen die mij zijn opgevallen, maar die me nu even niet te binnen schieten. Het is al met al best wel een aardige vakantie geworden en we hebben ook wel het één en ander gezien en lekker gewandeld en gefietst, maar toch wordt deze vakantie wat overschaduwd door alle gebeurtenissen van de afgelopen twee weken, zoals de toename van de besmettingen, de dood van Peter R. de Vries en de overstroningen in Limburg, Duitsland en België.
De laatste dagen hebben we nog een paar leuke uitstapjes gemaakt, een bezoek aan broerlief en schone zus op het eiland Tholen, waar zij een tweede huis hebben, een fietstocht langs de Westerschelde en een wandeltocht bij fort de Roovere.
Het zijn dus vier Lorres geworden, meer komen er ook niet, morgen ga ik weer over tot de orde van de dag met in het vooruitzicht dat kleine dochter uit het Verwegland naar Nederland komt en dat ze vast een aantal dagen met haar vader bij ons zal neer strijken.
Fort de Roovere met zicht op de uitkijktoren
klik
De Brabantse Wal is dus echt een wal.
Het is al een paar dagen van dat duffe donkere weer. Dan ziet een camping er toch heel anders uit dan wanneer het zonnig is met aangename temperaturen van 22 graden of meer. Jammer, we hebben het lang vol gehouden om toch alles buiten te doen, maar sinds gisteren zijn we toch maar binnen gaan zitten. Het is droog, dat wel en we trekken er dus wel op uit.
De klikfoto heb ik zondag gemaakt. We hebben toen een combitocht gedaan. Dat wil zeggen, een stuk fietsen, naar de bossen van de Wouwse Plantage, daar een fijne wandeltocht gedaan om daarna via een andere weg weer naar de camping terug te fietsen. Zo komen we hond Hessel ook wat tegemoet, want hij vindt het dus absoluut niet leuk om in de hondenkar vervoerd te worden, terwijl hond Iemand het prachtig vindt.
Wat ze dan wel weer gemeen hebben, is dat ze er allebeid heel erg moe van worden. Twee dagen achter elkaar zoiets doen is net iets te veel van het goede zo lijkt het wel. Wij kunnen echt aan de ogen zien dat de jongens moe zijn, dus gisteren was het hoog tijd voor een uitrust dag.
We zijn 's middags met de auto naar Roosendaal gegaan om daar op ons gemakje wat rond te kijken, maar dat viel tegen. De outlet Rosada hadden we de week daarvoor al bezocht, dus daar hoefden we niet heen, nee we wilden de stad bekijken, maar zoals gezegd, daar valt, in tegenstelling tot Bergen op Zoom, niet zo veel te zien. Ja, wel heel veel winkels en een groot overdekt winkelcentrum. Ik vraag mij af of de outlet die nu buitenaf ligt, daart ooit begonnen is, maar ik kan er geen informatie over vinden.
Winkelen hoefde voor ons niet zo nodig, dat is met 2 honden erbij ook niet zo handig, maar toch heb ik mij in het voorbij gaan toch laten verleiden om een jurk te kopen, maar daarover meer in een ander blogje.
Wat ik wel heel aardig vond was de passage. Daar wordt nergens gewag van gemaakt, maar ik vond het prachtig om door heen te lopen. Het doet heel erg Oosters aan, er was ook nog een soort muziekterras met piano, maar het geheel was leeg. Het had wel wat.
Van het weer had ik mij thuis een iets andere voorstelling in mijn gedachten gemaakt. Ik zag mij al op een stralende zonnige dag met strak blauwe lucht, omgeven door water, over de dijk fietsen richting Tholen om dan ter hoogte van Bergen op Zoom af te buigen om zo weer terug bij de camping te komen. Een rondje van bijna 40 km. waar we de tijd voor zouden moeten nemen om Hessel ook wat te ontzien, maar ik zie het ons nu niet doen. Met dit grijze weer is dat ook niet spectaculair. We houden het voorlopig maar bij verschillende wandelingen door het bos en dat is ook leuk. Het kan altijd slechter als ik de weersberichten voor Limburg zie.
De passage in Roosendaal
klik
Doorkijkje in het bos
De tijd vliegt. Denk je in de vakantie wat meer tijd te hebben, maar niets is minder waar. We gaan zo langzamerhand richting tweede week en misschien ga ik dan toch iets meer richting het gebeuren, dat er uren zijn waarin ik mij kan overgeven aan niksen. Het vervelende is, dat ik nu eenmaal zo in elkaar zit.
Èn ik wil graag fietsen, wandelen, bezoek ontvangen, stadjes bezoeken, lezen, breien en nog heel veel meer èn ik wil ook graag zo nu en dan even helemaal niets doen en wat voor mij uit zitten staren, en ja, dat is een beetje veel allemaal. Zo is die eerste week gewoon omgevlogen.
Omdat het maandag langdurig zou regenen hebben we die dag ingevuld met een bezoek aande outlet Rosada in Roosendaal. De jongens konden dan in de auto blijven, zodat wij de handen vrij hadden om onszelf een nieuwe outfit aan te schaffen. De regen viel achteraf wel mee.
De volgende dag was P. jarig en kwam zoonlief op bezoek. met hem hebben we een flink aantal kilometers door het bos tegenover ons gelopen.
En toen woensdag maar eens op de fiets naar Bergen op Zoom. Het was heel leuk wandelen door deze mooie oude binnenstad. Nee ik heb het Markiezenhof niet van binnen gezien, maar van al het moois buiten heb ik genoten. Ben ik net markiezin af, dat was ik bij de Red Hat, kom ik nu dit tegen. Nou ja. Het was een imposant gebouw. En het plein, wat een heerlijke gezellige aanblik. Kortom, een mooie stad waar ik van genoten heb.
Op donderdag kwamen E. en Tj. en met hen hebben we de Brabantse Wal op de fiets verkend. We hebben een prachtige fietsroute gemaakt en zo het hoogteverschil bij Ossendrecht aan den lijve ervaren. Ooit had ik eens een "capitool" boekwerk gekregen, met per provincie een paar uitgezette fietstochten en deze zat er bij. De fietstocht ging deels door Nederland en deels door België. Dit is echt een prachtig stukje Nederland (België)
Van de Tour de France en Wimbledon heb ik niet veel meer meegekregen. Ik heb nog een paar keer geprobeerd De Avondetappe te kijken, maar ik ben er al snel mee opgehouden. Vroeguh, toen er nog geen internet bestond, was je ook totaal van het nieuws afgesneden als je een paar weken in Frankrijk verbleef en dat was ook fijn. Dat hoorde er gewoon bij, dus waarom nu uit alle macht proberen zoveel mogelijk toch te zien. "Niet reëel" heb ik mijzelf toegeroepen en ik ben er mee gestopt. Alleen de persconferentie heb ik even aangehad. Het is me wat. Lijken we de crisis voorbij te zijn en dan begint het weer opnieuw.
Gelukkig heeft het nog weinig directe gevolgen voor ons. We kunnen nog gewoon op een terras neerstrijken als we dat willen, en uit eten lijkt ook nog tot de mogelijkheden te behoren.
We hebben nog een dikke week te gaan en ik heb er zin in.
Bergen op Zoom
Deze maquette is van de Markiezenhof en speciaal gemaakt voor blinde mensen. Dan kunnen zij "zien" hoe dit er ooit uit heeft gezien.
klik
Lorre of Loire, het verschilt maar één lettertje.....Ik was al dagen in mijn hoofd bezig, hoe ik deze vakantieserie zou gaan noemen. We zijn neergestreken in de Brabantse Wal, een gebied wat we helemaal niet kennen, op een camping met de naam 'Aan de Groene Papegaai'. Gezien de coronaomstandigheden leek het ons beter om ook dit jaar in Nederland te blijven.
Eind april heb ik de kaart van Nederland eens bekeken en misschien heb ik de term Brabantse Wal wel ergens gehoord, herinneren kan ik het me niet, maar dit gebied leek me wel mooi. Bos, hei, water, dijken en interessante plaatsen zoals Bergen op Zoom en Roosendaal om een keer te bekijken, kortom, dit leek mij wel wat en ook P. kon er volledig mee akkoord gaan. Dus heb ik maar een plek op de camping besproken, want dat leek me wel nodig.
Het is inderdaad geen overbodige luxe geweest, want de SRV camping bij Hoogerheide is vol en de schoolvakanties zijn nog niet eens begonnen. Ik was liever nog een week eerder gegaan, maar door de vierwekelijkse injecties van P. zijn we niet meer helemaal vrij in het gaan en staan waar en wanneer wij dat willen. Want de gezondheid van P. in ogenschouw nemend, zou het wel weer mogelijk zijn geweest om naar Frankrijk te gaan. Wie weet kan het volgend jaar nog wel weer eens.
Na onze regenvakantie afgelopen mei. die we dus ook voortijdig hebben afgebroken, hoop ik dat de weergoden ons nu iets beters voor ons in petto hebben, alleen vandaag lijkt het er nog niet op. Maar goed, we zijn vanmorgen met een croissantje, wat dagelijks besteld kan worden, begonnen. Dus dat verschilt al niet veel met Frankrijk. Het weer trouwens ook niet, want toen ik even naar de Tour de France keek, zag ik dat het daar ook regende.
Ik denk, dat ik het hier wel naar mijn zin zal hebben. Bovendien merk ik, dat ik zo af en toe een dagdeel bij de caravan blijven wel leuk ga vinden. Lekker een beetje lezen, met de ipad wat om pielen, wat haken of breien, gewoon een beetje rustig aandoen begin ik toch ook wel aangenaam te vinden.
O ja, nog even terugkomend op het begin van dit blogje, ik was aan het verzinnen hoe ik deze blogjes zou gaan noemen. Lawaaipapegaai leek me te lang, aralorre was het toch ook niet helemaal, maar dat bracht me wel naar Lorre. En dat moet het dan maar worden, hoewel ik achteraf, maar dat bedenk ik nu pas, Aragaai ook wel leuk had gevonden. Maar dit blogje is nu al geschreven dus blijft het wat het was, Lorre met een cijfer erachter. We gaan het zien wat hier allemaal te ontdekken valt.
Vandaag foto's van een mooi bloeiend grasveld. Jaren heb ik dit niet meer gezien en nu schijnt het in heel Nederland het beleid te zijn, laten groeien dat gras, om de natuur weer wat veelzijdiger te krijgen.
klik
|
|
