RAADSELACHTIG


September is echt zo'n maand waarin ik weer in het ritme van alledag moet komen. De zomer is dan nog niet echt voorbij, maar de dagen worden korter en de clubs, vergaderingen en wat dies meer zij, zijn ook weer begonnen. Kortom ik moet mijn bakens gaan verzetten naar de winterstand. Ik kijk dan uit naar de dagen, waarin niets gepland staat, maar de eerste weken ben ik dan vaak nog wel druk in de tuin, maar als die dan ook weer bijgewerkt is, komt de dag waarop ik zeggen kan, he he, vandaag lekker even helemaal niets.

En precies op zo'n dag vindt de combimagnetron dat ie er wel mee mag ophouden. Hij slaat af, lampje is uit  en hij reageert op geen enkel knopje meer. Niets doet het meer. Ik kan het bijna niet geloven. Dat ding is pas zeven jaar oud en ik heb er al zoveel ellende meegehad, omdat er eerst een verkeerd exemplaar zonder oven was geplaatst. De lasagne halfgaar, is nog niet te eten. We besluiten maar naar de pizzeria te gaan. Leuk en lekker, maar niet op deze manier en zeker niet op een dag waar "lekker niets doen en niet weg te hoeven" op het menu staat.

Als we terug zijn weet ik ook weer waar ik alle paperassen van de inbouwapparatuur opgeborgen heb. Veel wijzer worden we er niet van. Wel is het advies om er niet zelf aan te gaan sleutelen, maar om een monteur te laten komen.

Tja, wat dan. Als de monteur dan eindelijk komt en  hij kan het euvel niet vinden of het kan niet gemaakt worden, dan zijn we wel de voorrijdkosten kwijt en moet er alsnog een nieuwe besteld worden. Wat is wijs? Wij besluiten om eerst enig overleg met de leverancier te hebben, misschien heeft hij een hint hoe dit aan te pakken, maar al snel blijkt dat men in de meeste gevallen tot aanschaf van een nieuw apparaat overgaat. Wij gaan hier in mee, dus wordt er een nieuwe besteld, zelfde merk maar één met een nieuwer serienummer. 

Ach ja wij nemen ons verlies, we kunnen tenslotte ook niet zonder.

Twee dagen later, P. komt 's morgens beneden loopt naar de koelkast om drinken te pakken en ziet dat het klokje van de magnetron twee uur daarvoor weer is gaan lopen, de lampjes doen het weer, de magnetron kan gewoon weer geprogrammeerd worden en als we even later de oven proberen in te schakelen blijkt dit ook weer te werken.

We kijken elkaar eens aan, bekennen elkaar de afgelopen dagen het een paar keer geprobeerd te hebben of de magnetron al weer zin had met steeds het resultaat nee en nu dit!

We hebben een aantal programmaatjes achter elkaar afgewerkt, maar alles lijkt het weer te doen. De nieuwe  aanschaf is geannuleerd, we willen eerst zien hoe het nu verder gaat. Als het net zo gaat als aan het begin van de zomer met de luifel, dan is er echt sprake van een zeer tijdelijke storing die zich vanzelf weer opheft.

Als het een plaagmonstertje is die ons steeds even wil laten schrikken, dan verzoek ik het beestje vriendelijk doch wel streng om ons huis te verlaten. Als wij monsters willen zien zoeken wij ze zelf wel op, maar dan wel ver van huis.

Inzetfoto linksboven: in La Roche sur Yon dreven allerlei monsters in het water in het centrum van de stad. Deze konden allemaal bewegen.

Popup foto hieronder: Monsters op de muren in het stadje Les Sables-d'Olonne

                                          klik

hanscke | Zondag 30 September 2018 - 1:51 pm | | Standaard | Zeven reacties

HERFSTTIJDING


Eh ja, dit keer houden de kalender, het jaargetijde en het weer gelijke tred. Het is herfst in optima forma. Regen en wind en alles wat er verder bij hoort komt voorbij. Door de hele lange mooie en warme zomer waren verschillende soorten bomen er dit jaar al vroeg bij om hun blad voortijdig te laten vallen. Jammer, want daardoor krijgt het blad niet de kans om van groen over te gaan in de prachtige kleuren van de herfst. 

Deze week werd ik opgeschrikt door het bericht dat een medebestuurslid van de Oranjevereniging, het commitee wat de organisatie en grotendeels de uitvoer van het dorpsfeest voor haar rekening neemt en waar ik ook deel vanuit maak, tijdens haar vakantie in het buitenland aan een hartstilstand is overleden. Ze mocht slechts 52 jaar worden. Zij was nog niet eens  bij de herfst van haar leven aangekomen en nu stopt het voor haar al.

Ik was nog echt niet bekomen van dit bericht toen ik van het ongeluk in Oss hoorde. Ik val dan even helemaal stil. Voor deze kinderen was de lente nog maar pril.

Na zo'n prachtige zomer is de start van de herfst dan wel even heel koud en kil. Enigszins verstild laat ik de dagen wat aan mij voorbij gaan. Sterven hoort bij het leven, ik weet het, maar een veel te vroeg moeten sterven roept bij mij boosheid op. Waarom? zo vraag ik mij af, waarom is het niet aan iedereen gegeven om van alle jaargetijden in het leven te mogen genieten?

Ik weet dat ik op deze vragen nooit een antwoord zal krijgen. Ik hoop dat ik over enige tijd, zij het met enige schroom, toch weer kan gaan genieten van de herfst die zo prachtig kan zijn.

 

                                          klik

hanscke | Zondag 23 September 2018 - 4:46 pm | | Standaard | Zes reacties

HET NORMALE LEVEN


Eigenlijk had ik nog één vakantieblog moeten schrijven om de telling kloppend te krijgen, maar ik voel me genoodzaakt terug te keren naar het gewone, lees normale, leven. Ik vraag mij ondertussen wel af wat is dan normaal? Is het echt normaal om twee kinderen van 12 en 13 jaar weg te sturen naar een land wat zij niet kennen? De kinderen geven zelf heel goed aan, dat zij hier willen blijven, ze kennen dit land, (in dit geval kan ik niet "ons" land schrijven, dat zou hen juist buitensluiten terwijl ik heel duidelijk wil benadrukken dat ze wat mij betreft één van ons zijn)spreken de taal, ( om dezelfde reden niet "onze"taal) en voelen zich hier ook thuis.

Wat moeten zij in een voor ons en hen onbekend land, met voor ons en hen onbekende gewoonten en gebruiken, een taal die wij en zij niet spreken en een nabije toekomst die voor hen alleen maar voor heel veel verwarring angst en verdriet zal gaan zorgen. Onze nabije toekomst zal liggen in de hoop dat de kinderen het alsnog zullen gaan redden in den vreemde. De hoop dat hun levensbootje toch nog een koers zal kunnen gaan vinden waardoor zij in een rustiger vaarwater gaan komen.

Ik vind het verschrikkelijk. Ik kan, maar wil het ook niet begrijpen. Ik heb in het verleden van heel dicht bij de Raad van Kinderbescherming nogal eens beslissingen zien nemen waarbij deze zich beriep op het belang van het kind. In dit geval schijnt het belang: GEEN PRECEDENT TE WILLEN SCHEPPEN veel belangrijker te zijn dan het belang van deze kinderen.

Lieve Lili en Howick. Wat er ook gebeurt, ik hoop dat er achter deze heftige tijd, aan de horizon betere tijden voor jullie aanbreken. 

Up Date: Gelukkig, ze mogen blijven en dan hoop ik nu oprecht dat ze in rustiger vaarwater komen.

                            klik

hanscke | Zaterdag 08 September 2018 - 11:08 am | | Standaard | Zeven reacties

OP DE BONNEFOOI 2


Het is al weer drie weken geleden, dat we met vakantie gingen en inmiddels zijn we ook al weer drie dagen thuis. Ik kijk terug op een heerlijke tijd. Dit jaar had ik er voor gekozen om niet alles in chronologische volgorde te doen èn ik heb met opzet steeds de verleden tijd gebruikt. In de volgende blogjes ga ik proberen mijn vakantieverhaal  af te maken.

Na de tussenstop in Aumale was ons eerste reisdoel Clisson, ongeveer 25 km. zuidoostelijk van Nantes. Van daaruit wilde ik mijn reis langs de Loire afronden. Na een heerlijk ontbijtje gingen we op stap om het stadje te verkennen. Echt vlak was het niet. Vanaf de hoofdweg liep er een weggetje nogal stijl naar beneden. Gelukkig waren we lopend, want met de fiets zag ik mij dit niet zo gauw doen.

Het was een pittoresk stadje zoals ook al aangekondigd was, maar weer viel het mij op dat er bijna geen winkels meer open waren. Heel veel lege etalages vertelden opnieuw het verhaal van vervlogen tijden. Dat geldt natuurlijk ook voor het kasteel, maar toch vind ik dat dan net weer een ander verhaal. Wonder boven wonder mochten de jongens ook mee om deze ruïne wat nader te bekijken. Ik beloofde P. dat ik in de verdere vakantie echt niet elke steenhoop hoefde te bezoeken, maar dat me dit toch wel een aardige start leek.

Het leverde ook nog een aardig overicht van het stadje op.  En ik was helemaal weg van die prachtige boom. Andere foto's hiervan ga ik in de toekomst vast nog wel eens in een blog gebruiken.

Na wat foldermateriaal bij de Toerist Information opgehaald te hebben,  keerden we  terug naar de camping. 's Middags hebben we de aanbevolen wandelroute in de omgeving van Clisson gemaakt.

                                   klik

hanscke | Zondag 02 September 2018 - 2:25 pm | | Standaard | Negen reacties