En dat was het dorpsfeest. Gelukkig is alles weer goed verlopen, geen ongelukken, geen slaanderij of iets van dien aard, nee het feest is, op een paar kleine schoonheidsfoutjes na, net als twee jaar geleden weer heel goed verlopen. We hadden misschien wel iets mooier en warmer weer willen hebben, maar behalve een heel klein buitje tijdens de optocht op vrijdagmorgen is het droog gebleven.
Het programma verschilde niet zo veel met het programma van twee jaar geleden, maar de samenstelling van het team was wel wat veranderd en dan is het altijd maar weer afwachten hoe het uitpakt. Dit bestuur is dus een uitvoerend bestuur en dat wil zeggen, dat het hele gebeuren, van organisatie tot uitvoering, door het negenkoppige bestuur gedaan wordt. Alleen de Cross Country op vrijdagmiddag wordt door een andere commissie gedaan, maar het aanvragen van vergunningen bij de gemeente, het regelen en het opzetten en afbreken van de feesttent, de lunch voor de schoolkinderen, de bonte avond, de optochten, de avond met een muziekband, de matinee en de bediening van de bar, de hele mik mak wordt dus door negen mensen gedragen met hier en daar een helpende hand van een loslopende vrijwilliger.
Maar het feest leeft in ons dorp. Dat was goed te merken toen ik de avond voorafgaand aan het feest even door het dorp fietste om de buurtversieringen te bekijken. Het was maandag- en dinsdagavond één en al bedrijvigheid in het dorp om de buurtversieringen op tijd klaar te hebben voordat op woensdagavond de juryleden op pad zouden gaan om de straatversieringen te beoordelen. Ook dat hoort bij het feest.
Ook dit jaar heb ik weer een flink aantal uren in het kassahokje doorgebracht om munten te verkopen die omgezet werden in het kopen van bier, wijn en frisdrank en ook nu heb ik mij wel weer verbaasd over het gigantische bedrag wat uitgegeven wordt aan voornamelijk bier. De briefjes van vijftig euro vliegen je om de oren. De kosten van het gehele dorpsfeest worden grotendeels gefinancierd uit de drankomzet. Als elke inwoner voor ongeveer 25 euro aan munten koopt, dan kan zo'n dorpsfeest uit.
Wat ik vooral dit jaar als heel positief ervaren heb, is dat de jeugd het (gelukkig) niet laat afweten. Ze komen niet alleen op de vrijdagavond als er een band speelt, nee, ze doen ook actief mee in de optocht, aan de cross country en op de matinee ontbreken zij ook niet.
Voor de kleintjes hadden we dit jaar voor het eerst wat springkussens gehuurd en dat was een groot succes. Het is echt een heel geslaagd dorpsfeest geworden, met hier en daar wel wat verbeterpunten, maar dat hoort er bij. Ik kijk met een heel tevreden gevoel terug op het hele gebeuren. Hierna, over twee jaar, mag ik nog één keer en dan geef ik het stokje weer door.
buiten de tent en in de tent
klik
Het feest staat in de stokken, het dorpsfeest wel te verstaan. Deze week gaat het gebeuren, dan gaan we zien of alle voorbereidingen doeltreffend genoeg zijn geweest om als dorp ons tweejaarlijkse feest weer te kunnen vieren.
Het is net of ik het deze keer net iets zwaarder vond om mijn steentje bij te dragen dan de vorige keer. (natuurlijk heeft het ernstig ziek zijn van mijn schoonzusje hierin ook wel een rol gespeeld. Gelukkig lijkt het de goede kant op te gaan) maar misschien heeft het ook te maken met het feit, dat ik nu meer van de in's en out's weet. Door de ervaring weet ik nu veel meer dan de eerste keer, wat er eventueel allemaal mis zou kunnen gaan... en ja, dat wil je natuurlijk koste wat het kost zien te voorkomen.
Ook krijg je te maken met de veranderingen die in twee jaar plaats vinden. Neem bijvoorbeeld het verplicht inzetten van verkeersregelaars bij de optocht. Twee jaar geleden was het best een klus voor de twee aangewezen bestuursleden van ons comité om on line het examen te doen, maar dit jaar was het een crime om het überhaupt geregeld te krijgen, om mensen aan het examen deel te laten nemen.
Omdat ik de organisatie hiervan op mij genomen had, ben ik hier mee bezig gegaan en dat heb ik geweten. Het heeft mij uren gekost om uit te zoeken hoe het moest. En als ik de gemeente dan belde voor enige uitleg, werd ik verwezen naar de handleiding van de pagina.
Oh, de medewerkster van de gemeente was heus heel vriendelijk hoor, maar echt veel verder helpen kon ze me ook niet. Ze probeerde mij nog wel een hart onder de riem te steken door te zeggen dat de website niet echt gebruikersvriendelijk was. Hierover waren al meer klachten geweest. Achteraf blijkt dan, dat onze gemeente zich niet voor de regeling van verkeersregelaars aangemeld heeft, waardoor in onze gemeente de betreffende organisatie die een optocht organiseert, wij dus, een aantal extra handelingen moeten verrichten om toegang tot het verplichte examen te krijgen. Afijn, het is uiteindelijk toch allemaal nog op tijd klaar gekomen.
Morgen zal de feesttent opgebouwd worden, daar heb ik dan, behalve het regelen van de verzekering, geen taak in, woensdag wordt de tent verder ingericht, daar word ik wel verwacht en donderdag gaan we los.
We beginnen met een lunch voor de schoolkinderen, daarna kinderspelletjes en kinderdisco en 's avonds een bonte avond met diverse optredens van verschillende buurten.
Op vrijdag starten we met een optocht, zijn er spelletjes voor de 50 plussers, is er een Cross country voor de liefhebbers en is er 's avonds een band die (kei)harde muziek speelt. Gelukkig heb ik het zo geregeld dat ik die avond slechts de verkoop van de entreegelden voor mijn rekening neem en dat ik zo rond twaalf uur weg kan. Zaterdag is er dan voor de 2e keer optocht en 's middags de alom geroemde matinee. Het feest wordt op zondag met een kerkdienst in de tent afgesloten.
We hopen op mooi weer, maar we zijn al blij als het donderdag, vrijdag en zaterdag droog is. We zijn (ik ben) er klaar voor. Of er deze week nog tijd over blijft om even stoom af te blazen weet ik niet, dat hangt er helemaal van af hoe het één en ander zal gaan verlopen.
klik
Waar blijft mijn tijd? Wist ik het maar. Voor ik het weet is de dag al weer om en in een mum van tijd is de week ook al weer voorbij. Het prachtige zomerweer zal er wel een klein beetje debet aan zijn, maar toch ook niet helemaal. Alhoewel, als het echt mooi weer is wil ik graag zoveel mogelijk buiten zijn, het liefst van 's morgens vroeg tot 's avonds laat.
Nu ik niet meer werk, laat ik tijdens zo'n mooi weer periode gewoon alles uit mijn handen vallen en ben ik alleen maar bezig met buiten zijn.Fietsen, wandelen, buiten eten, buiten tv kijken, want ja, het tennistoernooi Roland Carros was ook bezig en ik heb vele mooie tenniswedstrijden buiten op ons terras gekeken, breien, lezen; noem het op, alles heb ik buiten gedaan. En daar is natuurlijk veel tijd in gaan zitten en dan lijkt er geen tijd meer te zijn voor het schrijven van blogjes.
Ik schrijf met opzet lijkt....., want er was natuurlijk meer aan de hand. Onder andere blijdschap omdat zoonlief niet zo heel ver bij ons uit de buurt een huisje heeft gekocht, maar ook heel veel zorgen omdat schoonzusje zeer ernstig ziek is en al anderhalve week in het ziekenhuis op de intensive care verblijft alwaar men probeert om na twee spoedoperaties, de buikvliesontsteking onder controle te krijgen. Dit laatste, de ziekte van schoonzusje, heeft bijna een verlammende uitwerking op mij waardoor ik de neiging heb om veel langer te blijven hangen in het doen van nutteloze spelletjes zoals Candy Crush.
Ik heb mijzelf dat, gezien de spannende tijd, toch maar gewoon even toegestaan, maar nu heb ik zoiets van: tot hier en niet verder. Bovendien staan er verschillende verplichtingen aan mijn deur te rammelen en die moet ik gewoon nakomen. Na deze week vindt het dorpsfeest plaats en al heb ik al wel het één en ander gedaan, ik zal als lid van het organisatiecommitee toch mijn steentje moeten blijven bijdragen, zeker nu de situatie van schoonzusje enigszins gaat stabiliseren.
Dus gisteren heb ik de mouwen maar opgestroopt, ben ik het één en ander gaan regelen voor het dorpsfeest, ga ik een vergadering van De Zonnebloem voorbereiden, ben ik vanmorgen bezig gegaan met het huisje van zoonlief schoon te maken en ben ik deze avond, de afspraak die ik met mijzelf had, nagekomen om een blogje te schrijven.
Met dit doel heb ik een paar dagen eerder al foto's van de bloeiende klimroos gemaakt. In al die jaren dat ik hier woon, heb ik de door ons geplante klimroos nog nooit zo uitbundig zien bloeien. Heel vaak was er een schimmel of luis die de bloei beperkte, maar dit jaar is het, misschien wel door het uitzonderlijk mooie weer, een heel goed rozenjaar.
klik
|
|
