Koningsdag hebben we weer achter ons gelaten. Niet dat we dat nu heel uitbundig gevierd hebben, maar toch. Het is zo'n dag die eigenlijk niet onopgemerkt aan je aan voorbij kan gaan. 's Morgens kijk ik graag tv om zo getuige te zijn van het koninklijke bezoek aan een stad of dorp, dit keer Groningen dus. We hadden er dit jaar zelf wel weer eens heen kunnen gaan, ooit hebben we dat in Franeker gedaan, maar we hebben er voor gekozen om het hele gebeuren, onder het genot van koffie met de tradtionele tompoucee thuis, vanuit onze eigen makkelijke stoel, te volgen.
Het was een mooie uitzending, maar ik blijf me verbazen over de kleding van de prinsessen. Vooral de oudste vond ik er weer niet uitzien en ik zou graag willen weten of dat nu echt haar eigen keuze is. In zo'n outfit moet je je toch wel ongelukkig gaan voelen.
De dag begon voor ons ook wat ongelukkig. De vlag kon niet gehesen worden! Omdat de wimpel door de vele stormen om de vlaggenmast heen was gewikkeld, moest de mast naar beneden gehaald worden, maar dat ging niet. Nergens was de baco te vinden waarmee de schroeven los gedraaid konden worden. Na heel veel denkwerk kwam P. op de gedachte dat dit stuk gereedschap waarschijnlijk in de caravan ligt, alleen, we hebben in de afgelopen week onze oude caravan omgeruild voor een prachtig nieuw exemplaar.
Met een klein beetje weemoed heb ik afscheid genomen van de oude Hobby. Zestien jaar heeft hij trouw dienst gedaan en hebben we er vele plezierige weken in doorgebracht. Het kleine beetje weemoed verdween echter als sneeuw voor de zon toen we bij de dealer aankwamen en de nieuwe aankoop daar glorieus op ons stond te wachten. Ik vind het echt een feestje om over een paar weken nog een keer met een geheel nieuwe caravan op stap te mogen gaan.
Maar goed de bacosleutel is dus in de oude caravan achtergebleven, maar niet getreurd, tegenwoordig zijn op koningsdag heel veel winkels open dus P. was voor tienen al weer met thuis met een nieuwe, zodat we de vlag toch nog redelijk vroeg konden hijsen.
's Middags hebben we traditiegetrouw, mèt de jongens, even een slag over de kermis gemaakt. Dat is goed voor hun gewenning zodat ze straks, als we er weer met de caravan op uit trekken, weer netjes naast ons kunnen lopen als we eens een stadje willen bezoeken. Als beloning krijgen ze dan een ijsje, en zo eindigt dit uitje dan toch altijd met een feestelijk tintje.
klik
Dit jaar worden we dus al heel vroeg getrakteerd op prachtig voorjaarsweer, wat zeg ik, voorjaar, het lijkt al bijna zomer en ik doe mijn best om er van te genieten. Normaliter gaat dat genieten vanzelf, maar dit keer moet ik mij er toe aanzetten. Het gaat momenteel even niet helemaal naar wens, mijn gezondheid laat me wat in de steek.
Afgelopen zondag heb ik tijdens het volgen van de Amstel Gold race eens goed nagedacht en ben ik tot de conclusie gekomen dat die akelige fybromyalgie, na een aantal jaren weggeweest te zijn, waarschijnlijk weer de kop op steekt.
Ik heb al wekenlang last van een moeheid die, ook na een paar goede nachtrusten, maar niet verdwijnen wil. Ik heb last van stijfheid, veel meer dan anders, ik word geplaagd door een pijnlijke rechter knie, maar waar ik niets aan kan zien, en dan vooral 's nachts en sinds vorige week heb ik ook last gekregen van pijn in mijn linkerbeen, van midden linker bil uitstralend naar knieholte, het lijkt veel op de omschrijving die bij ischias gegeven wordt.
Kortom ik word iedere morgen wakker met het gevoel: hallo dit is brandhout, goedemorgen. Dus op die zondagmiddag, na veel en ernstig nadenken, begon ik het één en ander te herkennen, ik had dit al eens eerder gehad. Ik weet nog dat ik op een gegeven moment Kurkuma ben gaan slikken, dus ben ik daar maar weer naar op zoek gegaan en zo heb ik Cucurmine 95 & Kurkuma besteld in de hoop dat dit enige verbetering zal gaan brengen.
Ik doe heus nog wel van alles, maar vorige week, het bezoek van kleine dochter Nina en haar vader kostte mij toch meer energie dan ik eigenijk wil toegeven, ook de wandeltocht van 23 km afgelopen zaterdag kon ik wel doen, maar het herstellen vraag veel meer tijd dan gewoonlijk en het werken in de tuin valt me zwaar; dus het gaat niet echt heel erg lekker, niet zoals ik het gewend was de laatste jaren.
Vandaag heb ik maar een rustdag ingelast. Meer dan een bezoek brengen aan een tuincentrum en de gebruikelijke rondjes met de honden heb ik niet gedaan. Vanmiddag heb ik eens oude weblogs zitten lezen en ja hoor, in de weblogs vanaf oktober 2012 kom ik dezelfde klachten tegen, maar toen werkte ik nog en was ik ook nog heel druk met de mantelzorg voor mijn vader.
Ik ben toen een aantal maanden ziek thuis geweest, heb in die tijd ook nog gordelroos gekregen en ook is er in die tijd op basis van bloedonderzoek en gesprekken de voorlopige diagnose fybromyalgie gesteld.
Uiteindelijk ben ik er weer helemaal bovenopgekrabbeld en was ik helemaal vergeten dat dit ooit heeft gespeeld. Alle bezoeken aan artsen, zoals de reumatoloog en andere specialisten hebben toen weinig opgeleverd, dus ik ga niet opnieuw het medische circuit in. Deze keer moet het ook maar weer vanzelf overgaan.
Ik probeer mij wat in acht te nemen door meer rust te nemen en misschien iets minder fanatiek te zijn met wandelen en in de tuin werken en ik hoop dat de kurkuma als ondersteuning werkt. Bovenal probeer ik, ondanks de depressieve gevoelens die ook op de loer liggen om zich verder te ontwikkelen, het mooie van het voorjaar te zien. Met het prachtige weer van nu moet dat toch kunnen slagen.
klik
De winter is voorbij, maar er is nog steeds gedoe over de Oostvaardersplassen. Ik juich het toe dat er diverse acties worden gehouden om te bereiken, dat het beleid dat door Staatsbosbeheer gehanteerd wordt, gewijzigd gaat worden.
Toen ik een paar weken geleden met de trein door dit gebied kwam heb ik het in het voorbij gaan eens goed in mij op kunnen nemen. Dode dieren heb ik niet gezien, maar van wat ik wel zag werd ik ook echt niet blij. Het landschap deed mij heel onnaatuurlijk aan, echt niet Nederlands, en vooral heel "gecreëerd", want dat is wat er gebeurd is in de afgelopen jaren, het gebied is gemaakt, ontworpen door mensen!
Onder het mom van de natuur moet zijn gang kunnen gaan moeten er nu heel veel dieren lijden en een hongerdood sterven. Of toch niet?
Begin april maakte Staatsbosbeheer bekend, dat er de afgelopen winter bijna drieduizend grote grazers dood zijn gegaan wegens voedselgebrek, maar, en nu komt het, het grootste deel is afgeschoten! Als dat geen "natuurlijke"dood is.....
Ik sta dus vierkant achter de actievoerders. Dat wat er in de Oostvaardersplassen gebeurt moet niet mogen. Is het niet links om dan moet het maar rechtsom, maar er moet een ander beleid ten aanzien van het beheer van dit gebied komen.
Staatsbosbeheer moet nu toch echt de conclusie trekken: zo kan het niet langer, er zal een nieuw plan moeten komen voor dit gebied. En er zal een goede oplossing bedacht moeten worden voor de vele grote grazers die er nu rondlopen. Deze dieren verdienen het om een goed en gewaarborgd bestaansrecht te hebben. Het gaat tenslotte om levende have.
Het blijkt nu, dat natuur maken toch minder eenvoudig is dan men gedacht had en dat er fouten gemaakt zijn. Zo men zegt, fouten maken is menselijk, maar het is in mijn ogen toch mensonwaardig om op grote schaal deze dieren daar de dupe van te laten zijn. Bijvoeren lijkt geen goed idee, want dan komen er alleen maar meer zo is de gedachte, de grazers uit het gebied halen en elders onderbrengen mag ook niet, maar wat dan wel?
Dat er iets moet gebeuren is duidelijk, maar wat? Wie het weet mag het zeggen.
klik
Het lijkt wel of dit jaar het voorjaar maar niet op gang wil komen, tenminste zo beleef ik het zelf. Hoeveel moeite ik ook doe om mijzelf uit de winterslaap te laten ontwaken, het schijnt maar niet te willen lukken. Zo heel af en toe, als het inderdaad een beetje lekker weer is, word ik heel even actief, bedenk ik opeens dat het violentijd is en spoed ik mij naar de "Welkoop" om een tray violen te kopen om net als alle andere jaren een paar potten met violen te vullen.
Het werkt inspirerend, want de volgende dag zijn we in de tuin te vinden om wat orde op zaken te stellen. Maar wanneer het de volgende dag weer een stuk kouder is, laten we het al snel weer afweten.
Zo heb ik dit jaar ook niet echt in een paasstemming kunnen komen. Meestal breng ik Pasen wel in verband met het begin van het nieuwe leven wat weer gaat komen, alles bot uit, de tijd van groei en bloei gaat weer beginnen en dat alles kan mij dan altijd ongelooflijk blij maken, maar dat gevoel kan ik nu nog niet te pakken krijgen.
Maar ondanks het niet zo mooie weer hebben we echt wel gezellige paasdagen gehad. Eerste Paasdag heb ik heel uitgebreid en ongestoord op tv naar De Ronde van Vlaanderen kunnen kijken en tweede Paasdag hebben we ons prima in Den Haag vermaakt met, weliswaar in wat druilerig weer, eerst een aardige Groene Wissel wandeltocht van 14 km, en vervolgens met dochterlief en kleine dochter gezellig samen gegeten en genoten van een heerlijk Paasmaal.
Dankzij de Kruidvatactie hoefden we 's avonds niet ook nog eens naar huis rijden, maar konden we heerlijk in een hotel blijven slapen. Dit alles bij elkaar leidt er wel toe dat ik achteraf kan zeggen dat ik toch wel hele leuke gezellige paasdagen heb gehad ondanks het gemis van het het vrolijke voorjaarsgevoel wat meestal aan deze dagen gekoppeld zit.
Pasen is voorbij, maar het voorjaar gaat zeker nog komen, ondanks dat de natuur wat vertraagd op gang lijkt te komen.
klik
|
|