In onze vakantie willen we ook altijd een grote stad bezoeken en dit jaar stond onder andere de stad Le Mans op het programma. Het oude gedeelte van de stad is echt heel pittoreske en kan alleen per voet verkend worden. Wat heb ik genoten. We waren er ruim voor het middaguur, het was niet te warm en we we zijn op ons gemak alle nauwe straatjes doorgelopen zonder eerst van te voren bij een Toerist Informatie aan te gaan. Achteraf gezien was dat ook helemaal niet nodig, alles wees zich vanzelf en gelukkig maar dat ik niet eerst op zoek gegaan ben, want dat lag nog een aardig eindje uit de richting, terwijl we vanuit de parkeergarage bijna direct het oude gedeelte inwandelden.
Hoewel het een behoorlijke grote stad is, was het beslist niet moeilijk om naar het centrum te rijden zo vertelden we 's avonds aan de buren. Dit keer hadden we op de camping nog al wat contact met de buren. Dat kwam mede door de opstelling. We stonden in een groepje van vier en het klikte nog al tussen iedereen. We hebben zelfs een keer met elkaar gegeten en toch respecteerden we elkaars privacy.Gewoon heel plezierig.
Mede hierdoor vond ik het dit keer wat moeilijk om het besluit te nemen om verder te gaan, maar P. en ik waren het er samen over eens dat het tijd was om te vertrekken.
In Montjean-sur-Loire aangekomen, nu dus wel de e erachter, heb ik totaal geen spijt. Het is hier echt heel wonderschoon, een lust voor het oog. En hoewel ook deze streek nogal gericht is op het fietsen langs de Loire zijn hier ook voldoende mogelijkheden om wandeltochten te maken. Ik heb zomaar en voorraadje van zes rondwandelingen in de buurt meegekregen van de Toerist Informatie. Deze keer zijn ze gratis. Dus we kunnen vooruit. Prachtige vergezichten over de Loire, wat inhoudt, dat wij wel wat meer moeten klimmen. Alleen moet het weer nu wat opknappen, want momenteel hebben we nogal last van onweersbuien. Dat is even leuk, maar het verveelt gauw
De brug over de Loire
klik
Le vélo ne peut pas être réparé. Giant n'a pas donné une response. Fietsen kan dus niet meer helaas. Maar gelukkig is het niet meer zo warm en kunnen we weer uit de voeten met het maken van wandeltochten. Bij de Toerist Informatie heb ik een mapje gekocht met tien wandeltochten in de omgeving. De employé verontschuldigde zich dat ik moest betalen, want voor de fiets zijn alle tochten gratis. Al lopend begin ik iets van het dal van de Loir zonder e te begrijpen.
Natuurlijk heb ik de afgelopen dagen ook wel het één en ander van de omgeving gezien. We zijn tijdens de extreem warme dagen naar Sablé-sur-Sarthe gereden. Daar liep ik zo maar tegen het winkeltje van de zandkoekjes aan, La Sablésienne, genoemd in Capitool Reisgidsen Loire.
Ook het kasteel van Le Lude was heel aardig om te zien. Mooi, maar niet zo mooi als het kasteel van Chambord. Dat geldt ook voor de tuin. leuk, maar niet zo indrukwekkend als de tuin van VIllandrey.
Maar goed, het hele warme weer is voorbij en we kunnen dus weer wandelen. De laatste twee dagen hebben we een mooie tocht van 20 km per keer gemaakt. Pas dan ga ik ervaren wat het dal van de Loir zonder e te bieden heeft. Het is niet imposant, maar lieflijk en zeer afwisselend. het éne moment loopje langs de korenvelden, even later kom je door een stuk bos om daarna op een weggetje uit te komen tussen de boomgaarden met appel- en perenbomen,
Echt een mooi stukje Frankrijk om dit te ontdekken.
nog een foto
Vanmorgen de start gemaakt van de derde dag op rij met temperaturen boven de 35 graden. We staan dan vroeg op om het in ieder geval 's morgens nog even wat comfortabel te hebben. Ik geniet dan van de rust die er nog heerst en zie vanuit mijn ooghoeken hoe heel langzaam de camping weer tot leven komt.
's Avonds zijn wij meestal ook weer de laatsten die de lichten doven en het deurtje sluiten. Vooralals het zo warm geweest is, zit het nog zo lekker in het donker op een stilgeworden camping.
Vandaag is P.voor de tweede maal op pad om te zien of de fiets gerepareerd kan worden en hij belde zojuist, we krijgen vandaag per e-mail bericht of de giantfabriek op tijd nieuwe onderdelen kan sturen.
Met die bezoeken aan de e-bikedealer of zo u wilt, de fietsenmaker, wordt het te laat op de dag om nog met een wandeltocht te starten. Er blijft dan niet veel anders over dan verkoeling te zoeken in het meer op 2km afstand. En o wonder, de jongens mogen daar mee het water in. Er staat tenminste nergens een bordje dat het verboden is. En zo vermaken we ons toch ondanks het hele warme weer.
Ik hoop wel dat in de loop van de week het weer gaat veranderen, zodat we ook andere dingen kunnen gaan doen, want één dag zwemmen is aardig, een tweede dag wil ook nog wel, maar dan heb ik het wel gezien. Hoe kan een mens veranderen, want in de eerste jaren dat we naar Frankrijk gingen, toen de kinderen nog klein waren, was ik helemaal gelukkig als het mooi weer was en we naar een meertje konden om daar te zwemmen. Hele dagen konden we daar mee vullen.
Om niet te blijven hangen in de nostalgie van vroeger geef ik mijn gedachten de ruimte. Heel vaag begint er zich een onderwerp af te tekenen wat ik kan gebruiken bij het schrijven van een kort (of langer) verhaal. Inspiratie heet dat geloof ik.
klik
Na thuis heel druk geweest te zijn met van alles en nog wat, is de tijd nu aangebroken, dat ik even helemaal niets meer hoef. Ik ben namelijk met vakantie. We zijn in La Flèche aan de Loir zonder e neergestreken. Ik heb deze vakantie niet echt grondig voorbereid, maar wel goed genoeg om er mee uit de voeten te kunnen.
Deze winter stond er in een bijlage van de krant een artikel over de Loir. Het zou een mooi en lieflijk gebied zijn, zeker de moeite waard om te bezoeken, zodoende....
Gisteren zijn we na een voorspoedige reis goed aangekomen en hebben we ons hier gesetteld. Het is de bedoeling dat we hier een week blijven, om daarna onze tocht langsde echte Loire te vervolgen om aan het eind van de vakantie daar waar de Loire in de Atlantische Oceaan uitmondt, uit te komen.
Of we hier echt een week blijven hangt af van vele factoren. Hier zou heel goed gefietst kunnen worden, maar tot nog toe heb ik nog maar twee fietstochten kunnen ontdekken. Morgen is de Tourist Informaite open, misschien hebben ze daar meer informatie voor ons. Maar dan nog, we hebben vandaag al één fietstocht van 30 km gedaan. Het was een prachtige tocht, net niet te heet, maar....
terug bij het startpunt, op weg naar de camping begon de fiets van P. wel een heel apart indringend geluid te geven. Wij vrezen dat de motor van deze e-bike het heeft begeven. Morgen is het maandag en dan gaan we op zoek naar een reperateur.
Maar als de fiets gemaakt kan worden is het nog maar de vraag of er gefietst kan worden. Er wordt namelijk gewaarschuwd voor extreme hitte; 35 graden plus. Van wandelen komt er dan ook niets terecht.
Eén gelukje, we hebben wel een schaduwrijk plekje op de camping. We zien dus wel hoe de vakantie gaat verlopen. Een beetje lui zijn vind ik dit jaar denk ik helemaal niet zo erg.
Liggend in de tandartsstoel wist ik het zeker, mijn eerstvolgend blog zou gaan over mijn gebit. Over mijn verdriet toen mijn boventanden en kiezen getrokken zijn, ruim veertig jaar geleden en er voor mij niets anders op zat dan tevreden zijn met een goed passend kunstgebit.
Maar de inleiding van mijn blogje zou ook moeten gaan over mijn vreugde en blijdschap toen er negen jaar geleden implantaten zijn aangebracht, waardoor ik nu tot mijn volle tevredenheid weer echte heuse vaste tanden en kiezen in mijn bovenkaak heb zitten.
Maar het schrijven van dat blogje kwam er even niet van, want de reparatie cq het herstel van een kroon op een hoektand in mijn onderkaak is veel omvattender dan ik gedacht had. Ruim anderhalf uur is de beste man bezig geweest met één hoektand. Wat hij allemaal gedaan heeft weet ik niet, maar die anderhalf uur duurde veeeel langer dan de anderhalf uur die negen jaar geleden nodig was om zes implantaten aan te brengen.
En in dat anderhalve uur heeft hij ook nog maar "slechts" voorbereidingen gedaan om later in de week in een sessie van al weer een uur, een gouden bolletje te kunnen plaatsen, waar volgende week dan weer een nieuwe tand over geplaatst zal gaan worden die het plaatje met een paar kiezen zodanig zal kunnen dragen waardoor de kaak niet gaat verzakken of slinken.
Toen de tandarts, die ik inmiddels al meer dan veertig jaar en al deze ingewikkelde verbouwingen in mijn mond heeft uitgevoerd, mij afgelopen maandag het gehele proces uitlegde, begreep ik er echt helemaal niets van. Vertrouwend dat het wel goed zou komen heb ik mij maar aan hem ovegegeven.
Nu er het één en ander gebeurd is, begin ik het een klein beetje te begrijpen wat het grote dilemma was. Ik had kunnen kiezen om ook in mijn onderkaak implantaten te laten aanbrengen, maar dan was het probleem met de kroon op de hoektand nog niet opgelost. Bovendien was het plaatsen van implantaten niet aanbevelenswaardig in combinatie met mijn medicatie tegen de osteoperose.
Ondertussen heeft de tandarts er ook nog voor gezorgd dat ik er in deze behandeltijd toonbaar blijf uitzien.
En nu ik het een beetje begrijp, kan ik er ook woorden voor vinden en ben ik in staat om dit blogje te maken. Nog een weekje doorbijten en dan zit alles weer op zijn plaats.
klik
|
|
