DE LUS 6
Gaat alles dan de hele vakantie altijd naar wens? Nee hoor. Er gaat ook wel eens wat mis. Neem nu mijn nieuw gekregen hanger. Gekocht in Locronan en ik was er dolblij mee! Uit zuinigheid dacht ik het halsbandje van een andere hanger wel te kunnen gebruiken. Of ergens een leren bandje voor deze nieuwe hanger op de kop te kunnen tikken. Maar omdat ik niet ondankbaar wilde blijken, werd de nieuwe hanger in plaats van de bestaande bevestigd. De hele dag liep ik trots als een pauw en mij heel bewust van de nieuwe hanger rond. Totdat we weer op de camping waren, ik een praatje met iemand aanknoopte, en tijdens dit gesprek mij opeens opvallend naakt begon te voelen. De ketting was weg! 
Waarschijnlijk ligt ie op het strand tussen phare d’Eckmühl e St Guénolé. Op het veld bij de menirs in Camaret had ik h nog niet gemist. De volgende dag hebben we gefietst op het presque eiland van Crozon,maar eerst zijn we zij we maar weer langs Locronan gegaan om de hanger te vervangen. Dezelfde hanger was niet voorradig. Daarvoor is het handwerk maar met deze ongeveer dezelfde ben ik ook heel blij. En als iemand die andere vindt wens ik die persoon er veel geluk en goeds mee.! Het fietsen viel niet altijd mee, maar de uitzichten waren schitterend. De paarse vlakten met hier en daar gele bloemetjes met de diepblauwe achtergrond van de oceaan. Onuitsprekeljk mooi. Als dit gelezen wordt, zijn we al bijna weer thuis. Op weg naar de mantelzorg, want mijn vader is op de laatste dag van onze vakantie gevallen en heeft zijn bovenbeen gebroken. Dit hebben we via de telefoon vernomen. Ik ben thuis dus hard nodig om hem bij te kunen staan. Gelukkig kan ik ook een hele tijd teren op al het moois wat ik in de afgelopen tijd heb gezien.
En het gaat maar door met zo veel moois zien en ervaren. De ene dag staan we op zo’n beetje het hoogste punt van Bretagne, op de Ménez Hom, waar we een pittige wandeltocht van ruim 15 kilometer maken. 
Het uitzicht is adembenemend. Het weer was die dag wel met ons. Toen we startten regende het een beetje, maar toen we op de top waren was het helder en blauw. Wel woei het behoorlijk. Een volgende dag fietsten we een eind langs het kanaal van Nantes naar Brest. Dit kanaal loopt voor onze camping langs. 
In de afgelopen dagen zij we van de camping van Huelgoat verhuisd nar de camping in Chateaulin. We fietsten een heel eind stroomopwaarts. Het leek wel bijna een Hollandse aangelegenheid, een vrijwel vlak fietspad, naast een kanaal. Toen we na ruim 24 kilometer eindelijk bij een brug kwamen, deze overstaken om over de weg weer naar de camping te komen, bleek dit heel andere koek van Jaap. Hoewel we de terugweg maar twaalf kilometer was omdat we niet mee hoefden te meanderen met de bochten, was dit een zware klus. Ik ben toch wel een paar maal afgestapt om over te gaan op het fiets duwen in plaats van te fietsen. 
Al vakantie vierend kom ik ogen en oren tekort. Er is zo veel te zien! Fietsend, lopend, maar ook op een camping. Neem nu een overbuurman. Hij komt alleen, maar met zoveel speelgoed. 
En als er dan ook nog een festival plaatsvindt is het helemaal genieten geblazen. Er waren wel meer dan tien Bretonse doedelzakorkesten die her en der in de stad optraden. En dan is er zo maar weer een dagje kust en natuur. We hadden een fietstochtje in de buurt van de roze rotsen gepland en dat was redelijk te doen, want eerlijk is eerlijk, fietsen in Bretagne valt niet altijd mee. 
De ene dag is de andere dag niet. Zo was er een dag dat we ons vermaakt hebben binnen een straal van vijf vierkante kilometer. Natuurlijk “moesten” we ook naar de plaatselijke markt, alleen stelde die niet zo heel veel voor. Weer terug bij de caravan maakten we plannen voor de verdere dag. We zouden een lekkere wandeltocht gaan maken. Om niet steeds dezelfde weg te hoeven lopen, stelde ik voor om een klein eindje naar rechts te gaan om dan vervolgens met een slinger door het bos bij ons startpunt aan te komen. Het plan leek waterdicht. En passant konden we dan mooi even kijken wat de verwijzing naar de oude loodmijn inhield. En daar zijn we in een circuit terecht gekomen waar we ruim vier uur voor nodig hadden om dat te kunnen verlaten. Ik heb die middag verschrikkelijk moeten lachen… We hebben wel vijftien kilometer gelopen, maar we zijn nooit bij de start van de geplande wandeling aangekomen. ’s Avonds vond ik wel dat het de andere dag anders moest. 
We hebben tenslotte geen 1100 km. gereden om alleen maar bomen in een bos te zien. Morlaix is een wonderschone stad die alleszins de moeite van het bekijken waard is. Zelfs de regen die om het half uur even aan ging kon het mooie beeld van deze stad niet vertroebelen.
Na zoveel stedenkundig moois was het goed toeven om al wandelend bij Point de Primel tot rust te komen. 
Weer terug van een heel andere einder. Southport ligt aan zee, aan de westkust van Engeland. Het was erg leuk om te zien dat die westkust veel gelijkenissen vertoont met onze waddenzee. Een eindeloze vlakte......Southport had als attractie een hele lange pier "zeeinwaarts" gebouwd. Het is echt een flaneerpier waar het, als het mooi weer is goed toeven is. En het was goed weer! Toen ik dinsdagmiddag rond het middaguur, na een autorit van drie uur, en vliegreis van 5 kwartier, een busreis van een half uur naar Liverpool en een treinreis van een uur in Southport aankwam was het er koud. Rond 1 uur, toen ik ingechecked had en Southport zou gaan bekijken, brak de zon door en werd het aangenaam van temperatuur. Mijn leerlingen hadden mij via smsberichtjes laten weten met hun gasten op trip te zijn. Zij zouden om 5 uur weer terug zijn in Southport. Tegen de avond ben ik naar hen toegewandeld, ik mocht met hen en de gasten van het vakantiehuis meeëten. Het werd mij al vrij snel duidelijk dat de drie dames uitstekend werk verrichten. Zowel de staf, de verpleegkundigen en verzorgenden, als de vakantiegasten waren erg over hen te spreken. De dag hierna waren ze vrij. We hebben fietsen gehuurd en we hebben genoten. We zijn een eindje naar het zuiden gefietst, naar Formby. Daar zijn, heel Nederands aandoend, duinen en daar komt de zee wel bij het strand. Al fietsend, pratend en kijkend hebben de drie dames mij al hun verhalen toevertrouwd. De sfeer was goed en heel ontspannen. Ze leren veel en hebben het naar hun zin. Het zijn kanjers van meiden! 's Avonds hebben we in een heel gezellig Mexicaans restaurantje heerlijk met elkaar gegeten. Zij vonden het fijn dat ik er was en ik heb van mijn dienstreisje genoten. Mooier kan het werk eigenlijk niet zijn. Alhoewel werken? Dit kwam vrij dicht bij een vakantiegevoel hebben. Nog even, dan is het echt vakantie en dan ga ik nog veel meer verschillende kusten zien. De vakantiereis gaat naar Bretagne.
